Fred Astaire

Fred Astaire
'n Beeld van die betrokke persoonlikheid.
Fred Astaire in Royal Wedding
Geboortenaam Frederick Austerlitz
Geboorte 10 Mei 1899
Omaha, NE (VSA)
Sterfte 22 Junie 1987
Los Angeles, CA (VSA)
Nasionaliteit Amerikaans
Beroep(e) Akteur, danser, sanger
Rolprente Silk Stockings, Daddy Long Legs
Internet-rolprentdatabasis-profiel

Fred Astaire (1899–1987) was 'n Amerikaanse danser, choreograaf, sanger en akteur. Hy was veral bekend vir sy grasieuse dansstyl in rolprente en op die teaterverhoog in Broadway. Sy verhoog- en daaropvolgende rolprentloopbaan het oor 76 jaar gestrek; gedurende die tydperk het hy in altesaam 31 musiekprente verskyn. Hy word veral geassosieer met Ginger Rogers, 'n aktrise wat in tien rolprente saam met hom verskyn het en saam met wie hy die genre 'n gedaanteverwisseling laat ondergaan het. Sy bekendste fliek is Top Hat (1935).[1]

Die Amerikaanse balletchoreograaf en medestigter van die New Yorkse Balletgeselskap (New York City Ballet), George Balanchine, en die Russiese ballerino, Rudolf Nureyev, het na Fred Astaire verwys as die beste danser van die twintigste eeu.[2][3] Astaire word ook algemeen beskou as die invloedrykste danser in die geskiedenis van musikale rolprente en televisieprogramme. Die American Film Institute ("Amerikaanse Filminstituut") het Astaire gekies as die vyfde beste manlike ster van alle tye ("5th Greatest Male Star of All Time").

Vroeë lewe

Fred en Adele in ongeveer 1906.

Fred Astaire is op 10 Mei 1899 in Omaha, Nebraska, gebore as Frederick Austerlitz. Tydens sy vierde lewensjaar het hy saam met sy gesin na New York verhuis, waar sy suster, Adele, danslesse sou neem – hy het haar (aanvanklik onwillige) dansmaat geword. Twee jaar later, op sesjarige leeftyd, bied hy en die negejarige Adele hulle eerste professionele vertoning aan, in November 1905, in Keyport, New Jersey.

Fred en Adele het tot in hulle twintigerjare saam opgetree en sukses behaal op die planke van beide New York en Londen. Na Adele in 1932 getroud is, het sy die teaterwêreld verlaat en Fred het op eie houtjie voortgegaan: reeds in 1933 het hy groot sukses behaal met die musiekblyspel The Gay Divorce ("Die Vrolike Skeiding"). Kort daarna het Astaire begin om aan oudisies vir rolprente deel te neem.

Dansloopbaan

"Kan nie toneelspeel nie. Ietwat bles. Dans ook."
- 'n Rolprentvervaardiger oor Astaire voor hy bekend was.[4]

Alhoewel hy 'n onbekende in die rolprentwêreld was, het Astaire 'n kontrak met die maatskappy RKO Pictures onderteken, alhoewel sy eerste rolprent in samewerking was met Metro-Goldwyn-Mayer: die 1933-rolprent Dancing Lady, met Clark Gable en Joan Crawford in die hoofrolle.

'n Skoot uit die voorprent vir Flying down to Rio (1933).

Kort daarna het 'n rol gekry in die RKO-rolprent, Flying down to Rio. Dit was sy eerste rolprent saam met Ginger Rogers: die twee het ondersteunende rolle gehad, terwyl Dolores Del Rio en Gene Raymond die hoofrolle vertolk het. Alhoewel hulle beperkte tonele in die rolprent gehad het, was Astaire en Rogers uiters gewild en word die rolprent hoofsaaklik onthou vir die twee se (destyds) ietwat gewaagde eerste dans. Astaire en Rogers het in tien rolprente saam verskyn: nege in die 1930's en weer in die 1949-rolprent The Barkleys of Broadway.

In 1939 het Astaire RKO verlaat, wat gelei het tot 'n groter verskeidenheid rolle asook verskillende dansmaats, waaronder Rita Hayworth, Eleanor Powell en Cyd Charisse. Ná die voltooiing van Blue Skies in 1946 het Astaire onverwags aangekondig dat hy gaan aftree. In 1948 is hy egter oortuig om saam met Judy Garland in Easter Parade op te tree, nadat die oorspronklik gekose akteur, Gene Kelly, beseer is. Dié optrede het ook die einde van Astaire se aftrede beteken en hy het sy werk in die vermaaklikheidswêreld voortgesit.

Ná die voltooiing van Funny Face (1957) saam met Audrey Hepburn, het Astaire weereens sy aftrede aangekondig, maar dié keer was dit slegs van musiekblyspele: Astaire wou meer tyd spandeer aan dramatiese rolle, soos in die 1959-rolprent On the Beach, wat handel oor die uitwissing van die meerderheid van die mensdom deur wedersydse atoombomaanvalle.

Verdere rolprent- en televisieloopbaan

Ná sy aftrede van musiekblyspele het Astaire ook aan televisieproduksies begin deelneem. Van tyd tot tyd het sy werk in die televisiewêreld wel dansrolle ingesluit – die eerste hiervan was vir die program An Evening with Fred Astaire (1958). Die program het nege Emmy-toekennings gewen, waaronder "Beste enkele vertoning deur 'n akteur" en "Voortreflikste enkele program van die jaar".

Tydens die sestiger- en sewentigerjare het hy steeds in televisieprogramme en rolprente verskyn. Sy werk het nou 'n breër spektrum gedek as aan die begin: buiten sy dramatiese rolle in reeds genoemde rolprente, het hy ook (onader andere) 'n rol in die avontuurreeks It Takes a Thief gehad (1968–1970), sy stem geleen aan die geanimeerde Santa Claus is Comin' to Town (1970), 'n gasrol gehad in die wetenskapfiksiereeks Battlestar Galactica (1979) en verskyn in die gruwelrolprent Ghost Story (1981) (sy laaste rolprentrol). In 1974 is hy vir 'n Oscar genomineer vir sy rol in die ramprolprent The Towering Inferno.

Afsterwe

Astaire het op 22 Junie 1987 gesterf aan longontsteking. Hy was 88 jaar oud. Geen rolprente oor Astaire se lewe is ooit vervaardig nie en sal moontlik nooit vervaardig word nie. Astaire het altyd toestemming om biografiese verfilmings geweier: "Al bied hulle my ook hoeveel aan – en sulke aanbiedings is daar die hele tyd – ek sal nie verkoop nie".[5] In sy testament het Astaire ook versoek dat geen so 'n biografiese verfilming ooit plaasvind nie: "[Die versoek] is daar omdat ek geen besondere begeerte het dat my lewe misgeïnterpreteer word nie, wat die geval sal wees".[6]

Verwysings

  1. ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8
  2. ↑ George Balanchine: "He is the most interesting, the most inventive, the most elegant dancer of our times … you see a little bit of Astaire in everybody's dancing – a pause here, a move there. It was all Astaire originally." in Thomas, Bob. Astaire, the Man, The Dancer. Weidenfeld and Nicholson, London, 1985. ISBN 0-297-78402-1 bl.83.
  3. ↑ Rudolf Nureyev: "He was not just the best ballroom dancer, or tap dancer, he was simply the greatest, most imaginative, dancer of our time." in Cooke, Alistair. "Fred Astaire Obituary", Letter From America. BBC World Service, Junie 1987
  4. ↑ Oorspronklike Engels: "Can't act. Slightly bald. Also dances.", soos weergegee in Thomas, Bob: Astaire, the Man, The Dancer. Weidenfeld and Nicholson, Londen, 1985. ISBN 0-297-78402-1 , bl.78.
  5. ↑ Uit Satchell, bl. 253. Oorspronklike Engels: "However much they offer me – and offers come in all the time – I shall not sell.".
  6. ↑ Uit Satchell, bl. 254. Oorspronklike Engels: "It is there because I have no particular desire to have my life misinterpreted, which it would be."

Eksterne skakels