M-teorie

Die M-teorie is ’n teorie in fisika wat al die bestaande supersnaarteorieë verbind. Die bestaan van so ’n teorie is in 1995 vir die eerste keer voorgestel deur die fisikus Edward Witten. Dit het gelei tot ’n groot vlaag navorsing, wat bekend gestaan het as die "tweede supersnaar-rewolusie".

Beskrywing

Voor Witten se aankondiging het snaarteoretici vyf verskillende weergawes van die supersnaarteorie geïdentifiseer. Hoewel dit aanvanklik gelyk het of daar groot verskille tussen die weergawes is, het navorsing getoon daar is ’n baie nou verband tussen hulle is danksy sogenaamde dualiteite – maniere om hulle in ’n oorkoepelende teorie saam te vat.

Hoewel ’n volledige formulering van die M-teorie nog nie bestaan nie, moet die teorie twee- en vyfdimensionele voorwerpe, wat brane genoem word, beskryf asook ’n 11-dimensionele vorm van superswaartekrag (’n soort veldteorie wat supersimmetrie en die algemene relatiwiteitsteorie verenig).

Volgens Witten kan die "M" in M-teorie staan vir "misterieus", "magies" of "matriks", en moet op die ware betekenis van die term besluit word wanneer ’n meer basiese formulering bestaan.[1]

Ondersoeke na die wiskundige struktuur van die M-teorie het ’n paar belangrike gevolge in fisika en wiskunde gehad. Dit het onder meer ’n raamwerk verskaf waarbinne gesoek word na ’n teorie van alles, ’n hipotetiese allesomvattende, samehangende teorie wat al die basiese natuurkragte ten volle verduidelik en saambind. Een van die uitdagings behels die kompaktering van die ekstra dimensies om modelle te konstrueer vir ons vierdimensionele wêreld.

Verwysings

  1. ↑ Duff, Michael (1996). "M-theory (the theory formerly known as strings)". International Journal of Modern Physics A 11 (32): 6523–41. Bibcode:1996IJMPA..11.5623D

Eksterne skakels