Sicherheitsdienst

Die Sicherheitsdienst se embleem.

Die Sicherheitsdienst (SD, "Sekuriteitsdiens") het tussen 1931 en 1945 ontwikkel van 'n beskeie Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty (NSDAP) intelligensiediens na die staatsintelligensiediens van Nazi-Duitsland met 51 hoofdepartemente en 519 streeksafdelings, etlike duisende agente en etlike tienduisende informante. Die organisasie word beskou as 'n sustersorganisasie van die Gestapo. Tussen 1933 en 1939 was die SD onder die beheer van die Sicherheitspolizei, maar was daarna onder beheer van die Reichssicherheitshauptamt (RHSA) geplaas.

Agtergrond

Die Sicherheitsdienst is in Maart 1931 gestig deur Heinrich Himmler onder die naam Ic-Dienst. Die voorganger van die SD het vanuit 'n woonstel gewerk en direk aan Heinrich Himmler gerapporteer. Voordat die Duitse nasionale sosialiste aan bewind gekom het, was die doel van die Ic-diens om politieke teenstanders te monitor, die veiligheid van die Nazi-partyleiers te verseker en interne partye-opstand te voorkom.

Met die bewindsoorname van die Nazi's in Duitsland in 1933, was die diens bekend as die SD-Amt en het 'n sekere kompetisie ontstaan met die Sturmabteilung (SA). 'n Enkele party-intelligensiediens is op 9 Junie 1934 gestig, die sogenaamde Sicherheitsdienst (SD), gebaseer op die SD Amt en onder bevel van Reinhard Heydrich.

Die SD het gegroei tot 'n invloedryke partyorganisasie waarvan die Schutzstaffel (SS) en die Nasionaal-Sosialistiese regering gretig gebruik gemaak het. Die SD werk nou saam met die Sicherheitspolizei (die Gestapo en die Kriminalpolizei).

Daar was baie ooreenkomste tussen die Sicherheitsdienst en die Gestapo. Albei intelligensiedienste is deur dieselfde persone gelei (Reinhard Heydrich was die bevelvoerder van die SD en die Gestapo en het verslag gedoen aan Heinrich Himmler, hoof van die Duitse polisie; die sogenaamde Chef der Deutschen Polizei im Reichsministerium des Innern) en albei organisasies het hulself besig gehou met dieselfde take. Daar kan egter gesê word dat die SD die inligting dikwels ingesamel het terwyl die Gestapo en tot 'n sekere mate die Kriminalpolizei die uitvoerende dienste was.

In 1938 het die SD gegroei van 'n party-inligtingsdiens tot die intelligensiediens van die Duitse staat, wat ook die Gestapo ondersteun het en met die Duitse Binnelandse Sake saamgewerk het. So word die SD belas met die waarneming van die politieke teenstanders van die Derde Ryk, die voorsiening van politieke nuus van binne en van die buiteland, insameling van die indrukke van die burgers oor politieke besluite, die voorbereiding van sabotasie-optrede en rebellies in die buiteland. Om hierdie taak te verrig, is 'n netwerk van werknemers in die Derde Ryk opgerig en in die gebiede wat Nazi-Duitsland geannekseer of beset het. Die NSDAP-blokleier (laagste vlak van die NSDAP-hiërargie) is ontplooi om die Duitse bevolking te kontroleer.

Die SD-organisasie het self uit etlike duisende agente bestaan. Die inligting wat ingesamel is, is twee tot drie keer per week in alle SD-departemente voorsien en aan die belangrikste staatsmanne en partyamptenare oorhandig. Die SD was ook besig om senior offisiere en partyleiers te beoordeel vir hul politieke betroubaarheid.

Vanaf 27 September 1939 is die SD sentraal gekoördineer vanaf die Reichssicherheitshauptamt (RSHA) en onderverdeel in twee kantore; die binnelandse-SD-kantoor (bekend as Amt III) vir binnelandse sake en die buitelandse-SD-kantoor (bekend as Amt VI) vir buitelandse sake. Reinhard Heydrich was in bevel totdat hy in 1942 vermoor is. Op 30 Januarie 1943 het Ernst Kaltenbrunner die leierskap oorgeneem en, net soos Heydrich, direk aan Heinrich Himmler gerapporteer. Kaltenbrunner het tot die einde van die Tweede Wêreldoorlog in die pos gebly.

Organisasie

• 1931 die stigting van die SD, onder die naam Ic-Dienst,

• Naamsveranderinge in 1933 na SD-Amt,

• 1934 vestiging van die amptelike partyinligtingsdiens, die Sicherheitsdienst des Reichsführers-SS,

• In 1938 het die SD van 'n party-inligtingsdiens gegroei tot die intelligensiediens van die Duitse staat, wat ook ondersteuning aan die Gestapo verleen en met die Duitse Binnelandse Sake saamgewerk het.

• 1939 is die Sicherheitsdienst opgeneem in en sentraal gekoördineer vanaf die Reichssicherheitshauptamt (RSHA) en onderverdeel in twee kantore; die binnelandse-SD-kantoor (bekend as Amt III) vir binnelandse sake en die buitelandse-SD-kantoor (bekend as Amt VI) vir buitelandse sake.

Die struktuur van die SD in 1941 was soos volg:

Binnelandse-SD

Die Inland-SD (ook bekend as Deutsche Lebensgebiete) en Amt III van het RSHA was verantwoordelijk vir die versameling van inligting binne die grense van die Derde Ryk. Die kantoor is in die volgende afdelings verdeel:

  • Department A Fragen der Rechtsordnung und des Reichsaufbaus (Regte en Joodse strukture)
      • A1 Allgemeine Fragen der Lebensgebietsarbeit
      • A2 Rechtsleben
      • A3 Verfassung und Verwaltung
      • A4 Allgemeines Volksleben
  • Department B Volkstum (Rasse en Etniese sake)
      • B1 Volkstumsarbeit
      • B2 Minderheiten
      • B3 Rasse und Volksgesundheit
      • B4 Einwanderung und Umsiedlung
      • B5 Besetzt Gebiete
  • Department C Kultur (Kulturele en Religieuse sake)
      • C1 Wissenschaft
      • C2 Erziehung und religiöses Leben
      • C3 Volkskultur und Kunst
      • C4 Presse, Schrifttum, Rundfunk
  • Department D Wirtschaft (Industrie en Handel)
      • D1 Ernährungswirtschaft
      • D2 Handel, Handwerk und Verkehr
      • D3 Finanzwirtschaft, Währung, Banken und Börsen, Versicherungen
      • D4 Industrie und Energiewirtschaft
      • D5 Arbeits- und Sozialwesen
  • Department E (Hoër Klasse)

Buitelandse-SD

De Ausland-SD was verantwoordelik vir die insameling van burgerlike intelligensie buite die grense van die Derde Ryk. In 1944 het die Ausland-SD ook alle take van die Abwehr (militêre intelligensiediens) oorgeneem. Die kantoor is in die volgende afdelings verdeel:

  • Department A Allgemeine auslandsnachrichtendienstliche Aufgaben (Organisasie en Administratie)
      • A1 Beauftragter für die Nachprüfung aller nachrichtendienstlichen Verbindungen
      • A2 Beauftragter für die Überprüfung und Sicherung der gestellten Auslandsaufgaben
      • A3 Beauftragter I für die SD-(Leit)Abschnitte West
      • A4 Beauftragter II für die SD-(Leit)Abschnitte Nord
      • A5 Beauftragter III für die SD-(Leit)Abschnitte Ost
      • A6 Beauftragter IV für die SD-(Leit)Abschnitte Süd
      • A7 Beauftragter V für die SD-(Leit)Abschnitte Mitte
  • Department B Deutsch-italienisches Einflußgebiet in Europa, Afrika und dem Nahen Osten (Spioenasie in Europa, die Midde-Ooste en Afrika)
  • Department C Osten, Russisch-japanisches Einflußgebiet (Spioenasie in die Sowjetunie en Japan)
  • Department D Westen, Englisch-amerikanisches Einflußgebiet (Spioenasie in de Engelse-Amerikaanse omgewing)
      • D 1 Amerika
      • D 2 Großbritannien
      • D 3 Skandinavien
      • D 4 Südamerika
  • Department E Erkundung weltanschaulicher Gegner im Ausland
  • Department F Technische Hilfsmittel für den Nachrichtendienst im Ausland (Tegniese kommunikasiehulpmiddele)

Veiligheidsdiens

Die SD was die veiligheidsdiens in die besette gebiede en SD-bataljons is onder die bevel van die SS en die plaaslike polisieleiers geplaas. Hulle was ook in alle konsentrasiekampe teenwoordig en het personeel voorsien aan spesiale eenhede soos die SS Einsatzgruppen. Die SD was ook die organisasie wat saam met die Ordnungspolizei orde en veiligheid in die Joodse ghetto's in Pole moes verseker. Die tipiese beeld van SS-troepe wat deur die ghetto's beweeg op soek na Jode, kan aan die SD-troepe toegeskryf word.

Afdelings

Die SD het ook plaaslike kantore in groter stede van Nazi-Duitsland gehad. Die kleiner streekskantore het bekend gestaan as die SD-Unterabschnitte of Nebenstelle en die groter hoofkantore as SD-Abschnitte of Hauptstelle. Alle SD-kantore het verslag gedoen aan die plaaslike leier, bekend as die Inspektor des Sicherheitspolizei und SD , wie onder dubbele gesag was; van die RSHA-bevelvoerder en van die plaaslike SS- en polisie-aanvoerder. Daar was altesaam 51 hoofafdelings en 519 streeksafdelings.

Informante

Onder leiding van Reinhard Heydrich is 'n uitgebreide netwerk (enkele tienduisende) informante deur die SD gewerf waarin agente op die volgende manier geklassifiseer en aangewys is:

  • V-männer: (Duits: Vertrauensleute). Betroubare informante.
  • A-männer: (Duits: Agenten). Agente van die SD.
  • Z-männer: (Duits: Zubringer). Spesiale agente wat die SD van inligting verskaf het.
  • H-männer: (Duits: Helfershelfer). Informante wat die SD-data deurgegee het weens selfsugtige en ander motiewe.
  • U-männer: (Duits: Unzuverlässige). Informante wat onbetroubaar en korrup was.

Nabeskouing

Omdat die SD en die Gestapo baie nou saamgewerk het en hul aktiwiteite amper dieselfde was, is beide organisasies tydens die Neurenberg-verhore saam aangekla. Beide die SD en die Gestapo is deur die oorlogstribunaal as kriminele organisasies bestempel en van hul lede was verhoor.

Bibliografie