Skalaar

’n Skalaar verwys in die ruimste sin na ’n gewone getal. Die term word veral in wiskunde en fisika gebruik. Terwyl 'n vektor beide ’n rigting en ’n grootte het, het ’n skalaar slegs ’n grootte.

In fisika word gepraat van ’n "skalêre grootheid" wanneer iets geen spesifieke rigting het en nie afhang van die koördinaatstelsel nie. Voorbeelde van skalare is:

• elektriese lading
• energie
• lugdruk
• massa
• spoed
• temperatuur
• tyd

Daarteenoor staan vektore, wat ’n grootte en rigting het, soos snelheid, krag, verplasing en ’n elektriese stroom.

Etimologie

Die woord "skalaar" is afgelei van die Engelse woord scale (skaal, oftewel ’n reeks getalle), wat op sy beurt afgelei is van die Latynse woord scala ("leer").

Volgens die Oxford English Dictionary is die woord vir die eerste keer in 1846 gebruik deur W.R. Hamilton. Hy het dit gebruik na aanleiding van die reële deel van ’n kwaternioon:

The algebraically real part may receive, according to the question in which it occurs, all values contained on the one scale of progression of numbers from negative to positive infinity; we shall call it therefore the scalar part.