Artemisia campestris

Artemisia campestris
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Asterales
Familia: Asteraceae
Xéneru: Artemisia
Especie: A. campestris
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

La escobuca parda o tomillu (Artemisia campestris) ye una especie perteneciente a la Familia de les asteracees.

Ilustración
Inflorescencia
Nel so hábitat

Descripción

Ye una planta perenne, inodora con rizoma maderizu rastreru y moños de biltos que nun florien; tarmos florales d'hasta 80 cm o más, ramosos penriba. Fueyes de pelo plateáu mientres son nuevos; fueyes basales bi-tridivididas, peciolaes, les cimeres menos estremaes, les más altes lliniales. Capítulos mariellos o colloraos, ovaos, 3-4 mm de diámetru, numberosos nuna inflorescencia llarga ramosa. Bráctees involucrales lampiñes, con márxenes escariosos anchos. Floria ente agostu y setiembre.

Distribución

En toa Europa. Habita en llugares secos, praderíes probes y dunes. La subespecie glutinosa en carbes mediterráneos esclariaos subnitrófilos y en medios ruderal viarios de zones con ombroclima secu o subhúmedo ente'l nivel del mar y 1.500 m, y tien una distribución mediterránea occidental.

Importancia económica y cultural

Usos

Los raigaños de la subespecie glutinosa utilizar en etnobotánica como amargosu-tóniques, antisépticas urinaries, antihelmínticas y coleréticas. Per vía esterna emplegar na preparación de locones antipruriginosas y pa baños indicaos en leucorrees y úlceres varicoses. Les fueyes tienen una aición amargosu-tónica bien marcada. Nota: "Nun ye recomendable'l so usu per vía interna yá que fácilmente algámense dosis tóxiques ". Pa usu esternu emplégase la decocción de los raigaños n'agua na proporción del 3 al 5 %.[1]

Acordies cola medicina popular el Axenxu de campu tien les siguientes propiedaes melecinales:::[2]

  • albortivu;
  • Antihelmíntico: (esanicia dellos tipos de viérbenes o parásitos helmintos);
  • Antisépticu: (propiedaes pa prevenir o retrasar el desarrollu de los microbios);
  • Colagogo: (facilita la secreción de la fiel al intestín);
  • Emenagogo: (regula'l fluxu menstrual);
  • Oftálmico: (cura enfermedaes de los güeyos);
  • Estomacal: (ayuda a la función dixestiva);
  • Tónicu: (fortalez el cuerpu polo xeneral).

Taxonomía

Artemisia campestris describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 846. 1753.[3]

Etimoloxía

Hai dos teoríes na etimoloxía de Artemisia: según la primera, debe'l so nome a Artemisa, hermana ximielga d'Apolo y diosa griega de la caza y de les virtúes curatibles, especialmente de los embaranzos y los partos. según la segunda teoría, el xéneru foi dau n'honor a Artemisia II, hermana y muyer de Mausolo, rei de la Caria, 353-352 e.C., que reinó dempués de la muerte del soberanu. Nel so homenaxe alzóse'l Mausoléu d'Halicarnasu, una de les siete maravíes del mundu. Yera esperta en botánica y en medicina.[4]

campestris: epítetu llatín que significa "del campu".[5]

Variedaes
  • Artemisia campestris subsp. alpina (DC.) Arcang.
  • Artemisia campestris subsp. borealis (Pall.) H.M.Hall & Clem.
  • Artemisia campestris subsp. bothnica
  • Artemisia campestris subsp. bottnica Lundstr. ex Kindb.
  • Artemisia campestris subsp. glutinosa (Besser) Batt.
  • Artemisia campestris subsp. inodora Nyman
  • Artemisia campestris subsp. lednicensis (Spreng.
  • Artemisia campestris subsp. maritima (DC.) Arcang.
  • Artemisia campestris subsp. pacifica (Nutt.) H.M.Hall & Clem.
  • Artemisia campestris subsp. variabilis (Ten.) Greuter
Sinonimia
  • Artemisia dniproica Klokov
  • Artemisia glutinosa J.Gay ex Besser
  • Artemisia inodora M.Bieb., non Mill.
  • Artemisia jussieana J.Gay ex Besser
  • Artemisia marschalliana Spreng.
  • Artemisia sericophylla Rupr.
  • Artemisia variabilis Ten.[6]
  • Artemisia caudata Michx.
  • Artemisia caudata var. calvens Lunell
  • Artemisia caudata f. forwoodii (S.Watson) J.Rousseau
  • Artemisia caudata var. majuscula J.Rousseau
  • Artemisia caudata f. pubera J.Rousseau
  • Artemisia caudata var. rydbergianaB.Boivin
  • Artemisia clausonis Pomel
  • Artemisia commutata var. richardsoniana (Besser) Besser
  • Artemisia cordata
  • Artemisia forwoodii S.Watson
  • Artemisia forwoodii var. calvens (Lunell) Lunell
  • Artemisia odoratissima Desf.
  • Artemisia sosnovskyi Krasch.
  • Oligosporus campestris (L.) Cass.
  • Oligosporus campestris subsp. caudatus (Michx.) W.A.Weber
  • Oligosporus caudatus (Michx.) Poljakov[7]
Híbridos
  • Artemisia borealis Pallas var. allionii (DC.) Beauverd. - Probable híbridu de la subespecie borealis con Artemisia nitida Bertold.
  • Artemisia × csepelensis Simonk. ex Jáv. (1925) – híbridu con Artemisia capillaris.
  • Artemisia × gapensis Rouy (1903) - híbridu con Artemisia chamaemelifolia.
  • Artemisia × godronii Bonnier in Bonnier & Douin (1922) – híbridu con Artemisia atrata
  • Artemisia × hybrida Dvorák - híbridu con Artemisia vulgaris
  • Artemisia × perrieri Petitmengin (1906) - híbridu con Artemisia umbelliformis
  • Artemisia × subsericea (Jordan & Fourr.) Rouy (1903) – híbridu con Artemisia alba
  • Artemisia × wolfii Petitmengin (1896) - híbridu con Artemisia absinthium

Nome común

  • Castellán: abrótano del campu, abrótano machu montés, abrótano menudu, axenxu, artemisia, aurora de los campos, boja negra, cominera, cominillo, escoba de cominillo, escobes bojariegas, escobuca parda, terrero, tomillu, tomillu d'anís, tomillu d'escobes.[8]

Ver tamién

Referencies

  1. Bautista Peris, J.; Stübing G., Romu A. (2001). Plantes Melecinales de la Península Ibérica ya Islles Baleares. Madrid:Xaguar. ISBN 84-89960-51-6.
  2. «Plants For A Future». Consultáu'l 29-11-2010.
  3. «Artemisia campestris». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 23 de payares de 2012.
  4. en Flora de Canaries
  5. N'Epítetos Botánicos
  6. Sinónimos en Real Xardín Botánicu
  7. Artemisia campestris en PlantList
  8. Nomes en Real Xardín Botánicu

Bibliografía

  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  2. Cronquist, A. J. 1980. Asteraceae. 1: i–xv, 1–261. In Vasc. Fl. S.E. U. S.. The University of North Carolina Press, Chapel Hill.
  3. Cronquist, A. J. 1994. Asterales. 5: 1–496. In A. J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York.
  4. Flora of China Editorial Committee. 2011. Fl. China 20–21: 1–992. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  5. Flora of North America Editorial Committee, e. 2006. Magnoliophyta: Asteridae, part 6: Asteraceae, part 1. 19: i–xxiv. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
  6. Gleason, H. A. 1968. The Sympetalous Dicotyledoneae. vol. 3. 596 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
  7. Gleason, H. A. & A. J. Cronquist. 1991. Man. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
  8. Great Plains Flora Association. 1986. Fl. Great Plains i–vii, 1–1392. University Press of Kansas, Lawrence.
  9. Li, H., T. Liu, T. Huang, T. Koyama & C. Y. DeVol. 1979. Vascular Plants. Volume 6: 665 pp. In Fl. Taiwan. Epoch Publishing Co., Ltd., Taipei.
  10. Moss, E. H. 1983. Fl. Alberta (ed. 2) i–xii, 1–687. University of Toronto Press, Toronto.
  11. Scoggan, H. J. 1979. Dicotyledoneae (Loasaceae to Compositae). Part 4. 1117–1711 pp. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.

Enllaces esternos