Avión d'ataque a tierra

Avión d'ataque a tierra
	clase funcional de las aeronaves (es)
	aeronave de combate

Un avión d'ataque a tierra ye un avión militar de pesu mediu, diseñáu p'atacar oxetivos terrestres con precisión, volando a baxa altitú y en tou tipu de clima, que suel ser esplegáu como un avión de sofitu aereu cercanu, pa les fuercies terrestres propies.

La proximidá de fuercies amigues nel campu de batalla, rique ataques de precisión per parte d'estos aviones, diseñaos con ales estendíes y grandes superficies de control, alerones y flaps, pa tener una meyor prestación de vuelu a baxa altitú, onde l'aire ye más trupu, húmedu y pesáu, daqué que nun ye posible realizar con un avión bombarderu tradicional, diseñáu con ales en flecha y ala delta, pa volar a mayor altitú y velocidá, sobre les nubes en combates contra otros aviones caza y lloñe de los ataques enemigos.

Carauterístiques

Ye un avión de pesu mediu que puede ser forníu con un motor de turbina, de túrbo-héliz y dellos modelos con dos motores de turbina pa mayor capacidá, de gran resistencia, ales rectes y alta maniobrabilidad, ye bien efectivu en vuelos a baxa altitú y velocidá, onde l'aire ye más trupu, húmedu y pesáu, precísense controles especiales pa controlar l'aeronave, ales grandes, elevadores y frenos d'aire, anque na so mayoría nun tán diseñaos pa volar a velocidá supersónica o combatir contra otros aviones caza de combate, a velocidá supersónica y gran altitú operativa.

La proximidá a la que lleguen a tar estos aviones d'ataque, de los oxetivos enemigos en tierra nos sos vuelos a baxa altitú, polos sos vuelos de penetración fonda a baxa altitú sobre territoriu enemigu o nuna zona de combate, con vuelos rasantes sobre'l mar, volando ente los montes, valles y sobre les copes de los árboles, ye d'un altor de pocos metros y misiones d'ataque a menos de 1.000 metros d'altitú, inclusive vuelos rasantes sobre les copes de los árboles y a pocos metros sobre'l mar.

Esto tamién rique qu'estos aviones sían más maniobrables, sensibles a los mandos del pilotu y más resistentes, tienen la cabina blindada y les cubiertes de los motores con una proteición especial, p'aguantar impautos d'armes llixeres disparaes dende tierra. Con capacidá de vuelu en tou tipu de clima, superior a otru tipu d'aeronaves militares pa poder tresportar pesaes armes y tener gran capacidá d'elevación, y alta maniobrabilidad a baxa altitú, poder aterrizar n'aeropuertos comerciales, carreteres, pistes d'aterrizaxe de segundu nivel y pistes improvisaes, inclusive de tierra.

Aparte del armamentu pertinente p'atacar, bombes convencionales de cayida llibre y les nueves bombes empuestes por láser y satélite GPS de mayor precisión, incorporen ciertu blindaxe na cabina de mandu, p'aguantar el fueu enemigo dende tierra y xeneralmente, tán construyíos en módulos pa ser rápido reparaos. Pueden tresportar un cañón d'ataque a tierra con gran cantidá de municiones, incorporáu nel so diseñu o sol fuselaxe central de la aronave, montáu nun pilón de carga d'armes y ta forníu con una gran cantidá de bengalas de distracción de misiles, que son llanzaes al aire pa evitar l'ataque de misiles disparaos dende tierra, cargáu dafechu pa una misión d'ataque ye un avión pesáu y relativamente lentu, con distinta performance de vuelu qu'un avión caza supersónicu, llivianu y de vuelu bien llixeru pa maniobres de combate contra otros aviones caza, diseñáu dende'l so entamu p'alta velocidá.

Ye bien eficiente pal sofitu de tropes en tierra a baxa altitú y puede efectuar les sos misiones d'ataque escoltáu por helicópteros, aviones d'ataque llixeros y otros aviones caza, que vuelen a mayor altitú y velocidá, pa evitar qu'otros aviones de combate enemigos puedan interceptalos atacando dende l'aire a una mayor altitú.

Los aviones d'ataque a tierra tienen radares de siguimientu de terrén, ordenadores, mires pa columbrar los oxetivos en tierra y sistemes de control de vuelu, especialmente diseñaos pa les misiones d'ataque a baxa altitú y velocidá, pueden volar sobre territoriu enemigu en misiones de penetración fonda volando baxu pa nun ser detectáu por radares enemigos, con vuelos de reconocencia, patrulla, abeyo per, buscando blancos d'oportunidá y misiones de combate en tou tipu de clima, misiones diurnes y nocherniegues, pintaos de color camuflaje de selva, arena, nieve, azul naval y de color negru pa misiones d'ataque furtivu.

Dos exemplos d'aeronaves empobinaes totalmente al ataque a tierra, dende l'entamu del so desarrollu, son el bimotor de pesu mediu Fairchild Republic A-10 Thunderbolt II d'Estaos Xuníos, y el bimotor Sukhoi Su-25 fabricáu na Xunión Soviética, otros aviones fueron afechos pa esta función, como'l Sepecat Xaguar y el Harrier d'Inglaterra, na Guerra del Golfu y nos recién combates n'Afganistán.

De normal nuna situación de batalla, los aviones d'ataque son esplegaos como sofitu aereu cercanu a les fuercies terrestres, operando xunto con helicópteros artillados y aviones ensin tripular UAV, el so papel nel campu de batalla modernu ye más tácticu qu'estratéxicu, operando nel frente de la batalla y non contra oxetivos más fondos na retaguardia enemiga. D'esta miente, estes aeronaves d'ataque, de cutiu son amestaes a estructures de control baxu mandu direutu d'unidaes del exércitu, mandos per radiu pa asignación de los blancos enemigos, según la posición de les fuercies d'observación en tierra, nel mesmu momentu de los combates contra fuercies enemigues, en llugar de recibir órdenes d'ataque d'unidaes de la fuercia aérea, na base de comandu de la nave, nuna base aérea militar, aeropuertu cercanu o portaviones, pa disparar rondes de metralla, llanzar bombes empuestes por láser, GPS, bombes convencionales de cayida llibre, bombes de fragmentación, cohetes y misiles, p'atacar posiciones enemigues, tropes de desembarcu, bases enemigues, estaciones de radar y llanzadores de misiles.

Anque les formaciones y entrenamientu de los pilotos, sigan siendo parte orgánica de la Fuercia Aérea de cada país y en peracaba instancia, los pilotos tán sol mandu de la Fuercia Aérea y la Marina, tienen muncha rellación coles fuercies terrestres de combate, pa poder realizar con ésitu y en forma conxunta, ataques de precisión contra campamentos de terroristes, llucha contra'l tráficu de drogues, interceptar aviones illegales, escolta d'aviones fumigadores de plantíos illegales, escolta d'helicópteros de rescate dientro de territoriu enemigu, captura de contrabandu de drogues, defensa de posiciones militares, puestos de control, carreteres y pontes, los aviones pueden aterrizar en bases militares, aeropuertos comerciales, pistes d'aterrizaxe de segundu nivel, carreteres y caminos de tierra.

Úsense dellos nomes pa los aviones d'ataque a tierra: avión d'ataque, cazabombardero, caza tácticu, bombarderu tácticu, etcétera. L'avión d'ataque llixeru pertenez a otra categoría distinta, basar na adautación d'entrenador o otros aviones llixeros, pa xeres d'ataque, afaciendo un pilón de carga d'armes so les ales, ye más llindáu na so capacidá d'ataque, tresporte d'armes y combustible, pero tamién puede operar como un avión d'ataque a tierra nuna función operativa secundaria, como'l nuevu avión de combate Yakovlev Yac-130.

La so comprobada efectividá en combate na Guerra de Vietnam, Guerra de les Malvines, Afganistán, la Guerra del Golfu n'Iraq, la intervención en Libia y otros conflictos nel mundu, caltienen la necesidá de tar presentes nes Fuercies Aérees de dellos países, pal sofitu de les operaciones militares en tierra y ataques de precisión en territoriu enemigu, porque son más efectivos que los aviones supersónicos, diseñaos pa volar a mayor altitú y velocidá, y combate nel aire contra otros aviones caza supersónicos.