Grupu del Partíu Popular Européu
| Grupu del Partíu Popular Européu | |
|---|---|
 | |
| Acrónimu | EPP |
| Presidente |
 Manfred Weber |
| Fundación | 11 de setiembre de 1952 |
| Ideoloxía política | conservadurismu lliberal, democracia cristiana, europeísmu y Neolliberalismu |
| Posición nel espectru | centru derecha |
| Afiliación internacional |
Internacional Demócrata de Centru Unión Internacional Demócrata |
| Páxina web | eppgroup.eu |
 | |
El Grupu del Partíu Popular Européu (embrivíu como EPP Group pol so nome n'inglés) ye un grupu políticu del Parllamentu Européu compuestu polos diputaos del Partíu Popular Européu y dellos partíos non adscritos. Ye'l grupu con mayor númberu d'escaños na octava llexislatura del Parllamentu Européu (2014-2019) y ye consideráu la referencia del centru derecha nes instituciones europees.
Dende xunetu de 2014, el presidente del grupu ye'l alemán Manfred Weber, de la Unión Social Cristiana de Baviera, asocediendo al francés Joseph Daul de la Unión por un Movimientu Popular.[1] Amás, el luxemburgués Jean-Claude Juncker del Partíu Popular Social Cristianu, foi nomáu Presidente de la Comisión Europea tres un alcuerdu col Grupu de l'Alianza Progresista de Socialistes y Demócrates.
Historia
L'Asamblea Común de la Comunidá Europea del Carbón y del Aceru, el predecesor del actual Parllamentu Européu, axuntar por primer vegada'l 10 de setiembre de 1952,[2] y el primer grupu democristiano formóse un día dempués, de manera non oficial, con Emmanuel Sassen, del Partíu Popular Católicu de los Países Baxos, como presidente y con 38 de los 78 escaños de la cámara.[3][4] El 16 de xunu de 1953, l'Asamblea aprobó una resolución que dexaba la formación oficial de los grupos políticos,[5] y el día 23 oficializóse'l grupu cola so declaración constituyente.[3][6]
El grupu foi'l más grande na formación de la eurocámara, pero a midida que pasaba'l tiempu perdió sofitu y quedó segundu tres les eleiciones de 1979. Puesto que la Comunidá Económica Europea ampliar na Xunión Europea, los partíos de centroderecha dominantes nos nuevos estado miembro nun yeren necesariamente democristiano el Partíu Popular Européu, formáu en 1976, y el so grupu nel Parllamentu Européu, decidieron ampliar el so mandatu pa cubrir l'espaciu del centroderecha, independientemente de la tradición, ya integrando a los partíos conservadores.[7]
Esta iniciativa política incorporó al grupu al griegu Nueva Democracia y al español Partíu Popular, pero dexó fora a los británicos del Partíu Conservador y los daneses del Partíu Popular Conservador, que crearon el grupu de los Demócrates Europeos, pero la falta de sofitos y los problemes internos acabaron per eslleir l'alcuerdu y volvieron integrase nel Grupu del Partíu Popular Européu.[7] Estos diputaos convertir en miembros plenos del Partíu Popular Européu, salvo los conservadores británicos que decidieron tar nel grupu pero nun integrase nel partíu. Esti procesu d'afitamientu del centru derecha européu, incorporó a otros partíos como Forza Italia pero tamién creó divisiones internes, que se tresformaron na creación d'un subgrupu euroescéptico, tamién llamáu Demócrates Europeos.
Tres esti afitamientu celebráu durente los noventa, col renombramiento a Partíu Popular Européu - Demócrates Europeos (PPE-ED Group), y dempués de les Eleiciones al Parllamentu Européu de 1999, el grupu recuperó la so primer posición na eurocámara con 233 europarllamentarios frente a los 180 escaños del grupu del Partíu de los Socialistes Europeos. Magar, esta resultancia nun foi abonda y creóse un gran alcuerdu colos socialdemócrates, y de manera esporádica colos lliberales, p'algamar les mayoríes riquíes pol Acta Única Europea.[8]
Estos alcuerdos faíen crecer la molición dientro delsubgrupo de los Demócrates Europeos.[9] Finalmente, el 22 de xunu de 2009, los checos del Partíu Democráticu Cívicu y los británicos del Partíu Conservador decidieron romper el grupu y crear el Grupu de los Conservadores y Reformistes Europeos,[10] por tanto'l grupu popular eslleió'l subgrupu euroescéptico y volvió a la so denominación clásica.
El grupu sigue siendo, na octava llexislatura del Parllamentu Européu, el grupu más grande con 220 eurodoputados, cola Unión Demócrata Cristiana d'Alemaña como primer fuercia y col Reinu Xuníu como l'únicu Estáu miembru de la Unión Europea ensin representación. Anguaño ye l'únicu grupu políticu que representa dafechu al so correspondiente partíu políticu européu, esto ye, el Partíu Popular Européu.[11]
Nomes oficiales del grupu
| 1979 | 108/410 |
| 1984 | 117/434 |
| 1984 | 110/434 |
| 1989 | 113/518 |
| 1989 | 121/518 |
| 1994 | 162/518 |
| 1994 | 156/567 |
| 1999 | 201/626 |
| 1999 | 233/626 |
| 2004 | 295/788 |
| 2004 | 268/732 |
| 2009 | 288/785 |
| 2009 | 256/736 |
| 2014 | 273/764 |
| 2014 | 221/751 |
El grupu políticu tuvo cuatro denominaciones en cinco periodo distintos. L'actual Grupu del Partíu Popular Européu (Demócrata-Cristianos), foi'l nome oficial más usáu.[3]
| Periodu | Nome oficial |
|---|---|
| 1953-1978 | Grupu Demócrata Cristianu |
| 1978-1979 | Grupu Demócrata Cristianu (Grupu del Partíu Popular Européu) |
| 1979-1999 | Grupu del Partíu Popular Européu (Demócrata-Cristianos) |
| 1999-2009 | Grupu del Partíu Popular Européu (Demócrata-Cristianos) y de los Demócrates Europeos |
| 2009- | Grupu del Partíu Popular Européu (Demócrata-Cristianos) |
Presidentes del grupu
El Grupu del Partíu Popular Européu tuvo 14 presidentes de cinco países distintos.[3]
| Periodu | Nome | Estáu | Partíu políticu |
|---|---|---|---|
| 1953-1958 | Emmanuel Sassen |  Países Baxos
|
Partíu Popular Católicu |
| 1958-1958 | Pierre Wigny |  Bélxica
|
Partíu Social Cristianu |
| 1958-1966 | Alain Poher |  Francia
|
Movimientu Republicanu Popular |
| 1966-1969 | Joseph Illerhaus | Alemaña
|
Unión Demócrata Cristiana |
| 1969-1975 | Hans August Lücker | Alemaña
|
Unión Social Cristiana de Baviera |
| 1975-1977 | Alfred Bertrand | Bélxica
|
Cristianu Demócrata y Flamencu |
| 1977-1982 | Egon Klepsch | Alemaña
|
Unión Demócrata Cristiana |
| 1982-1984 | Paolo Barbi |  Italia
|
Democracia Cristiana |
| 1984-1992 | Egon Klepsch | Alemaña
|
Unión Demócrata Cristiana |
| 1992-1994 | Leo Tindemans | Bélxica
|
Cristianu Demócrata y Flamencu |
| 1994-1999 | Wilfried Martens | Bélxica
|
Cristianu Demócrata y Flamencu |
| 1999-2007 | Hans-Gert Pöttering | Alemaña
|
Unión Demócrata Cristiana |
| 2007-2014 | Joseph Daul | Francia
|
Unión por un Movimientu Popular |
| 2014- | Manfred Weber | Alemaña
|
Unión Social Cristiana de Baviera |
Presidentes del Parllamentu Européu
Un total de 15 diputaos presidieron el Parllamentu Européu en 16 periodos distintos. Tan solo Hans Furler, d'Alemaña, llogró presidir la eurocámara en dos causes.[3]
| Periodu | Nome | Estáu | Partíu políticu |
|---|---|---|---|
| 1954-1954 | Alcide De Gasperi (muertu mientres el mandatu) |
Italia
|
Democracia Cristiana |
| 1954-1956 | Giuseppe Pella | Italia
|
Democracia Cristiana |
| 1956-1958 | Hans Furler | Alemaña
|
Unión Demócrata Cristiana |
| 1958-1960 | Robert Schuman | Francia
|
Movimientu Republicanu Popular |
| 1960-1962 | Hans Furler | Alemaña
|
Unión Demócrata Cristiana |
| 1964-1965 | Jean Pierre Duvieusart | Bélxica
|
Cristianu Demócrata y Flamencu |
| 1965-1966 | Victor Leemans | Bélxica
|
Cristianu Demócrata y Flamencu |
| 1966-1969 | Alain Poher | Francia
|
Movimientu Republicanu Popular |
| 1969-1971 | Mario Scelba | Italia
|
Democracia Cristiana |
| 1977-1979 | Emilio Colombo | Italia
|
Democracia Cristiana |
| 1984-1987 | Pierre Pflimlin | Francia
|
Movimientu Republicanu Popular |
| 1992-1994 | Egon Klepsch | Alemaña
|
Unión Demócrata Cristiana |
| 1992-1994 | José María Gil-Robles y Gil-Delgado |  España
|
Partíu Popular |
| 1999-2002 | Nicole Fontaine | Francia
|
Unión por un Movimientu Popular |
| 2007-2009 | Hans-Gert Pöttering | Alemaña
|
Unión Demócrata Cristiana |
| 2007-2009 | Jerzy Buzek |  Polonia
|
Plataforma Cívica |
| 2017- | Antonio Tajani | Italia
|
Forza Italia |
Organización
El Grupu del Partíu Popular Européu entámase al traviés de l'asamblea, la mesa, la presidencia, los presidentes de delegaciones y los representantes nes comisiones del Parllamentu Européu.[12]
L'asamblea
L'asamblea ye l'órganu más importante del grupu, y ta constituyida por tolos diputaos del grupu nel Parllamentu Européu. L'Asamblea adopta decisiones sobre toles cuestiones polítiques trataes dientro o fora de la eurocámara, escueye la Presidencia del Grupu, establez los grupos de trabayu permanentes del Grupu, y decide sobre los puestos vacantes acutaos pal Grupu PPE nos órganos del Parllamentu Européu.
La mesa
El siguiente escalafón ye la Mesa, responsable de l'adopción de decisiones estratéxiques y polítiques, lo mesmo que de la preparación de les sesiones plenaries. Ta formada pol presidente, los vicepresidentes (que formen la Presidencia), los presidentes de les comisiones parllamentaries que pertenezan al Grupu, los voceros del Grupu nes comisiones parllamentaries, un miembru co-optáu per cada diez miembros d'una delegación nacional, y el Presidente y Secretariu Xeneral del Partíu Popular Européu, si tamién son diputaos al Parllamentu Européu.
La Presidencia
La Presidencia ta formada pol Presidente del Grupu y diez vicepresidentes escoyíos pola asamblea del grupu. Los integrantes alcuerden ente ellos la distribución de los ámbitos de responsabilidá y encárguense d'emponer al Grupu nes sesiones plenaries, de representar al grupu nel esterior y d'informar a l'asamblea del grupu de les decisiones estratéxiques y polítiques qu'adoptó.
La Presidencia | ||
Presidente | ||
|---|---|---|
| Nome | Estáu | Partíu políticu |
| Manfred Weber | Alemaña
|
Unión Social Cristiana de Baviera |
Vicepresidentes | ||
| Nome | Estáu | Partíu políticu |
| Esteban González Pons | España
|
Partíu Popular |
| Esther de Lange | Países Baxos
|
Llamada Democristiana |
| Françoise Grossetête | Francia
|
Unión por un Movimientu Popular |
| Jacek Saryusz-Wolski | Polonia
|
Plataforma Cívica |
| József Szájer |  Hungría
|
Fidesz-Unión Cívica Húngara |
| Lara Comi | Italia
|
Forza Italia |
| Marian-Jean Marinescu |  Rumanía
|
Partíu Demócrata Lliberal |
| Mariya Gabriel |  Bulgaria
|
Ciudadanos pol Desenvolvimientu Européu de Bulgaria |
| Paulo Rangel |  Portugal
|
Partíu Social Demócrata |
| Sandra Kalniete |  Letonia
|
Unidá |
Parllamentu Européu
El Grupu del Partíu Popular Européu ye'l grupu con mayor númberu d'escaños na octava llexislatura del Parllamentu Européu, sumando un total de 216 eurodiputaos, un 29,43% de la cámara, de tolos estado miembro de la Unión Europea, con esceición de Reinu Xuníu.[13]
Diputaos
| País | Partíu | Diputaos | Diferencia 2009-2014 |
|---|---|---|---|
| Alemaña
|
Unión Demócrata Cristiana | 29/96 |
8 
|
| Unión Social Cristiana de Baviera | 5/96 | ||
 Austria
|
Partíu Popular Austriacu | 5/18 |
1
|
| Bélxica
|
Cristianu Demócrata y Flamencu | 2/21 |
|
| Centru Democráticu Humanista | 1/21 | ||
| Partíu Social Cristianu | 1/21 | ||
| Bulgaria
|
Ciudadanos pol Desenvolvimientu Européu de Bulgaria | 6/17 |
|
| Bloque Reformista | 1/17 | ||
 Xipre
|
Agrupación Democrática | 2/6 |
|
 Croacia
|
Unión Democrática Croata | 4/11 |
|
| Partíu Llabrador Croata | 1/11 | ||
 Dinamarca
|
Partíu Popular Conservador | 1/13 |
|
 Eslovaquia
|
Movimientu Demócrata Cristianu | 2/13 |
|
| Unión Demócrata y Cristiana Eslovaca-Partíu Democráticu | 2/13 | ||
| Partíu de la Coalición Húngara | 1/13 | ||
| Most-Híd | 1/13 | ||
 Eslovenia
|
Partíu Demócrata Eslovenu | 3/8 |
1 
|
| Partíu Popular de Eslovenia | 1/8 | ||
| Nueva Eslovenia | 1/8 | ||
| España
|
Partíu Popular | 16/54 |
8
|
| Unió Democràtica de Catalunya (Coalición per Europa) | 1/54 | ||
 Estonia
|
Unión Pro Patria y Res Públicu | 1/6 |
|
 Finlandia
|
Coalición Nacional | 3/13 |
|
| Francia
|
Unión por un Movimientu Popular | 20/74 |
4
|
 Grecia
|
Nueva Democracia | 5/21 |
2
|
| Hungría
|
Fidesz-Unión Cívica Húngara-Partíu Popular Demócrata Cristianu | 12/21 |
2
|
 Irlanda
|
Fine Gael | 4/11 |
|
| Italia
|
Forza Italia | 12/73 |
15
|
| Alternativa Popular | 1/73 | ||
| Unión de Centru | 1/73 | ||
| Partíu Popular del Tirol del Sur | 1/73 | ||
| Letonia
|
Unidá | 4/8 |
|
 Lituania
|
Unión de la Patria Demócrata-Cristianos Lituanos | 2/11 |
2
|
 Luxemburgu
|
Partíu Popular Social Cristianu | 3/6 |
|
 Malta
|
Partíu Nacionalista | 3/6 |
1
|
| Países Baxos
|
Llamada Democristiana | 5/26 |
|
| Polonia
|
Plataforma Cívica | 19/51 |
5
|
| Partíu Llabrador Polacu | 4/51 | ||
| Portugal
|
Partíu Social Demócrata | 6/21 |
3
|
| Centru Democráticu Social-Partíu Popular | 1/21 | ||
 Chequia
|
TOP 09 | 4/21 |
5
|
| Unión Cristiana y Demócrata-Partíu Popular Checoslovacu | 3/21 | ||
| Rumanía
|
Partíu Nacional Lliberal[14] | 5/32 |
|
| Partíu Demócrata Lliberal | 5/32 | ||
| Alianza Democrática d'Húngaros en Rumanía | 2/32 | ||
| Partíu del Movimientu Popular | 2/32 | ||
 Suecia
|
Partíu Moderáu | 3/20 |
1
|
| Demócrates Cristianos | 1/20 | ||
| Total | 216/751 |
53
| |
Nota: Los datos comparativos son en rellación a la organización de los grupos al final del séptimu mandáu del Parllamentu Européu, col Tratáu de Lisboa yá en funcionamientu.
Mesa del Parllamentu
Pa la presidencia del Parllamentu, el Grupu del Partíu Popular Européu y el Grupu de l'Alianza Progresista de Socialistes y Demócrates, col sofitu de l'Alianza de los Demócrates y Lliberales per Europa, alcordaron repartirsela media llexislatura cada partíu, col socialista Martin Schulz hasta finales de 2016 y el popular Manfred Weber hasta'l final de la llexislatura.[15]
Nes vicepresidencies, el grupu controla seis de los 14 asientos, siendo escoyíos Antonio Tajani (Forza Italia), Mairead McGuinness (Fine Gael), Rainer Wieland (Unión Demócrata Cristiana), Ramón Luis Valcárcel (Partíu Popular), Ildikó Pelczné Gáll (Fidesz-Unión Cívica Húngara) y Adina-Ioana Văllean (Partíu Nacional Lliberal).[16] Amás, Bogusław Liberadzki (Plataforma Cívica) y Andrey Kovatchev (Ciudadanos pol Desenvolvimientu Européu de Bulgaria) son cuestores, miembros de la mesa, con derechu a voz, pero ensin votu.[17]
Ver tamién
- Partíu Popular Européu
- Parllamentu Européu
- Eleiciones al Parllamentu Européu
- Grupos políticos del Parllamentu Européu
Referencies
- ↑ Axencia EFE (4 de xunu de 2014). El PPE escueye al alemán Manfred Weber nuevu presidente del grupu na PE periódicu=eldiario.es. https://www.eldiario.es/politica/PPE-Manfred-Weber-presidente-PE_0_267374038.html.
- ↑ CVCE. «Composición de l'Asamblea Común de la CECA» (inglés).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Grupu del Partíu Popular Européu. «Nuesa historia». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-03.
- ↑ Institutu Huygens. «Biografía de Emanuel Marie Joseph Anthony Sassen» (neerlandés).
- ↑ CVCE. «Resolución de l'Asamblea Común creando un reglamentu relativa a la constitución de los Grupos políticos» (francés).
- ↑ CVCE. «Declaración de constitución del Grupu Demócrata Cristianu» (inglés).
- ↑ 7,0 7,1 Grupu del Partíu Popular Européu. «Reglamentu del grupu nel Parllamentu Européu».
- ↑ Parllamentu Européu (14 de xunu de 2014). «Resultáu de les eleiciones de 1999».
- ↑ Mulvey, Stephen (11 de xunu de 2009) (n'inglés). Los Tories aportunen n'estremar el EPP Group. British Broadcasting Corporation. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/5169268.stm.
- ↑ Traynor, Ian (15 de xunetu de 2009) (n'inglés). Los conservadores pierden el lideralgu del nuevu grupu euroescéptico na XE periódicu=The Guardian. http://www.theguardian.com/politics/2009/jul/15/conservatives-eurosceptic-leadership-timothy-kirkhope.
- ↑ Parllamentu Européu (25 de mayu de 2014). Eleiciones 2014: Escaños por Estáu miembru. Archivado del original el 2014-07-08. https://web.archive.org/web/20140708092219/http://www.resultados-elecciones2014.eu/es/seats-group-member-2014.html. Consultáu'l 2023-02-21.
- ↑ Grupu del Partíu Popular Européu. «Estructura del grupu». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-02.
- ↑ Grupu del Partíu Popular Européu. «Llista de los diputaos del grupu dende 2014 a 2019». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-14.
- ↑ Grupu de l'Alianza de los Demócrates y Lliberales per Europa (9 de xunetu de 2014) (n'inglés). La eurodiputada rumana Norica Nicolai reincorporar al Grupu ALDE. Archivado del original el 2014-10-12. https://web.archive.org/web/20141012011028/http://www.aldeparty.eu/en/news/romanian-mep-norica-nicolai-has-re-joined-alde-group. Consultáu'l 2018-10-08.
- ↑ Axencia EFE (24 de xunu de 2014). partise-la presidencia-de-la-eurocamara Conservadores y socialistes vuelven partise la presidencia de la Eurocámara. Público. https://www.publico.es/politica/529956/conservadores-y-socialistes-vuelven partise-la presidencia-de-la-eurocamara.
- ↑ Parllamentu Européu (1 de xunetu de 2014). «la PE-ente-ellos-el-espa%C3%B1ol-Ram%C3%B3n-Luis-Valc%C3%A1rcel Escoyíos los 14 vicepresidentes de la PE, ente ellos l'español Ramón Luis Valcárcel».
- ↑ Parllamentu Européu (2 de xunetu de 2014). «cinco-cuestores-del Parllamentu Européu Escoyíos los cinco cuestores del Parllamentu Européu».
Enllaces esternos
Datos: Q635616
Multimedia: European People's Party Group