Jacques Anquetil

Jacques Anquetil
Vida
Nacimientu	Mont-Saint-Aignan[1], 8 de xineru de 1934[2]
Nacionalidá	Francia
Residencia	Rouen La Neuville-Chant-d'Oisel
Muerte	Rouen[1], 18 de payares de 1987[2] (53 años)
Sepultura	Quincampoix
Causa de la muerte	cáncanu d'estómagu
Familia
Fíos/es	Christopher Anquetil[3]
Estudios
Llingües falaes	francés[4]
Oficiu
Oficiu	ciclista
Trayeutoria Años Equipu Competiciones 1967-1969 Bic 1965-1966 Ford France-Hutchinson 1962-1964 Saint-Raphaël-Gitane-Dunlop 1959-1960 Helyett-Hutchinson
Participante Vuelta a España Tour de Francia Xuegos Olímpicos de Ḥélsinki 1952 Challenge Desgrange-Colombo 1957 (es) (8.) Super Prestige Pernod 1959 (es) (8.) Super Prestige Pernod 1961 (es) (1.) Super Prestige Pernod 1962 (es) (5.) Super Prestige Pernod 1963 (es) (1.) Super Prestige Pernod 1964 (es) (3.) Super Prestige Pernod 1965 (es) (1.) Super Prestige Pernod 1966 (es) (1.)
Posición o especialidá	carrera per etapes rodador (es)
Pesu	70 kg
Altor	176 cm
Premios	ver caballeru de la Lexón d'Honor Champion des champions français de L'Équipe  (1963)

Jacques Anquetil (8 de xineru de 1934, Mont-Saint-Aignan – 18 de payares de 1987, Rouen) foi un ciclista francés, profesional ente 1953 y 1969.^[5]

Conocíu polos llamatos Maître Jacques, Monsieur Crono y L'Enfant Roi, foi'l primer ciclista en ganar por cinco vegaes el Tour. Tamién consiguió dos Giros y una Vuelta,^[6] siendo de la mesma el primeru en vencer nos trés Grandes Vueltes, nes que llogró un total de 23 victories d'etapa (16 etapes nel Tour, seis etapes nel Giro y una etapa na Vuelta).

Como especialista nes etapes contrarreló, batió'l récor del mundu de la hora en 1956, y axudicóse nueve veces el Gran Premiu de les Naciones.^[6]

Biografía

Fíu d'un arbañil y de una ama de casa, Anquetil abandonó'l so oficiu de torneru pa dedicase por completu al ciclismu en 1952,^[7]añu nel que ganó'l Campeonatu de Normandía y el de Francia na categoría amateur, según la medaya de bronce na prueba de ruta por equipos de los Xuegos Olímpicos de Ḥélsinki. En 1953 convertir en ciclista semi-profesional, ganando'l Gran Premiu de les Naciones, títulu que consiguió en nueve causes, dende 1953 a 1958, y en 1961, 1965 y 1966.

Nel añu 1956 batió'l récor de la hora con una marca de 46,159 km. Arrampuñar a Fausto Coppi que caltuviera'l récor mientres 14 años. Nesi mesmu añu foi campeón de Francia de persecución.

En 1957, a los 23 años, ganó'l so primer Tour de Francia no que foi'l so debú na carrera. En dicha edición llogró 15 minutos de ventaya y axudicóse cuatro etapes. La so habilidá nes etapes contrarreló valió-y el llamatu de Monsieur Crono.

Dempués de trés años ensin victories nel Tour, volvió ganar en 1961 y de manera ininterrumpida hasta 1964. Foi'l primer ciclista en ganalo en cinco causes y en cuatro veces consecutives. Al vencer na Vuelta ciclista a España en 1963 convertir nel primer corredor en ganar los trés grandes rondes.

Nun llogró ganar el Campeonatu del Mundu de ciclismu, anque quedó ente los diez primeros en seis causes. El segundu llugar llográu en 1966 foi lo más cerca que tuvo de consiguir el maillot Arcu-Iris.

N'abandonando la competición en 1969, siguió rellacionáu col ciclismu en llabores d'organizador de carreres y de comentarista de radio y televisión. Foi tamién direutor del equipu nacional francés.

Morrió en 1987 de resultes d'un cáncer d'estómagu^[5] que-y fuera diagnosticáu cinco meses antes.

Dominador del Tour

Anquetil, al igual qu'otros grandes ciclistes con cinco victories na ronda francesa, convertir nel gran dominador de la carrera, estendiendo la so supremacía ente 1957 y 1964. Tomando'l relevu de Louison Bobet (ganador en 1953, 1954 y 1955), caltuvo una agafada competencia con rivales como Bahamontes, el luxemburgués Charly Gaul (otru gran escalador como Bahamontes), y sobremanera, con Raymond Poulidor, el so pundonoroso compatriota al que'l dominiu de Anquetil apostró a la categoría de "eternu segundón".^[8] Como nel casu de Gino Bartali y Fausto Coppi, que la so rivalidá estremó diez años antes a la sociedá italiana ente partidarios d'unu y otru, Anquetil (l'aviespáu negociante fechu a sigo mesmu) y Pou-Pou (el coraxudu corredor venceyáu a la Francia rural) protagonizaron encarnizados duelos nes carreteres franceses, que convenientemente resaltaos pola prensa deportiva, estremaron al país ente los sos siguidores.

Nesti sentíu, el contraste ente los dos ciclistes (tantu nes carreteres como fora d'elles) nun podía ser más patente. Frente a la sobria imaxe de Poulidor, Anquetil yera un auténticu bon vivant, aficionáu al vinu de los sos viñeos, de forma especial a la cerveza, y sobremanera a la bona mesa (incluyendo manxares como les orca), placeres de los que nun se quitaba nin mientres les selmanes nes que taba compitiendo.^[9] Tamién esfrutaba xugando a les cartes hasta altes hores de la nueche colos sos compañeros d'equipu, y de forma implícita reconoció una práutica habitual dientro del pelotón internacional naquellos años, como'l consumu de anfetaminas. La so vida personal nun foi menos atípica: moraba nun luxosu chateau históricu qu'adquiriera nel so Normandía natal; caltuvo una rellación cola so compañera Jeanine y cola fía d'esta, Annie (cola que foi padre d'una neña, Sophie); y de la mesma tamién tuvo un fíu (Christophe) cola muyer del so fiyascu Alain.^[9]

Reconocencies

• Condecoráu en 1965 cola Lexón d'Honor.^[9]
• Foi reconocíu como unu de los ciclistes más destacaos de tolos tiempos al ser escoyíu nel añu 2002 pa formar parte de la Sesión Inaugural del Cycling Hall of Fame de la UCI.
• Acordies col so palmarés, figura nel   Nᵘ 4    de la "Clasificación de los 100 meyores ciclistes de tolos tiempos" del Cycling Hall of Fame de la UCI.^[10]

Palmarés

Resultaos en Grandes Vueltes y Campeonatos del Mundu

Carrera	1953	1954	1955	1956	1957	1958	1959	1960	1961	1962	1963	1964	1965	1966	1967	1968	1969
Giro d'Italia	-	-	-	-	-	-	2ᵘ	1ᵘ	2ᵘ	-	-	1ᵘ	-	3ᵘ	3ᵘ	-	-
Tour de Francia	-	-	-	-	1ᵘ	Ab.	3ᵘ	-	1ᵘ	1ᵘ	1ᵘ	1ᵘ	-	Ab.	-	-	-
Vuelta a España	-	-	-	-	-	-	-	-	-	Ab.	1ᵘ	-	-	-	-	-	-
Mundial en ruta	-	-	-	-	6ᵘ	-	9ᵘ	9ᵘ	13ᵘ	15ᵘ	14ᵘ	7ᵘ	-	2ᵘ	-	11ᵘ	40ᵘ

-: nun participa
Ab.: abandonu

Referencies

Enllaces esternos

• Ciclismohistoria: Biografía de Anquetil
• "Sex, lies and handlebar tape": reseña del llibru onde se revela la so escandalosa vida privada (n'inglés)
• Bike Race Info Biografía y numberoses fotografíes (n'inglés)

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Jacques Anquetil .