José Vicente Rangel

José Vicente Rangel
Vicepresidente de Venezuela 14 abril 2002 - 3 xineru 2007 ← Diosdado Cabello - Jorge Rodríguez Gómez → Ministro del Poder Popular para la Defensa (es) 14 febreru 2001 - 14 abril 2002 Ministro del Poder Popular para Relaciones Exteriores (es) 2 febreru 1999 - 14 febreru 2001 ← Miguel Ángel Burelli Rivas - Luis Alfonso Dávila → diputáu de Venezuela
Vida
Nacimientu	Caraques, 10 de xunetu de 1929
Nacionalidá	Venezuela
Muerte	Caraques, 18 d'avientu de 2020[1] (91 años)
Familia
Casáu con	Ana Ávalos
Fíos/es	José Vicente Rangel Ávalos
Familia	ver Carlos Rangel Garbiras (güelu)
Estudios
Estudios	Universidá de Salamanca Universidá Central de Venezuela Universidá de Santiago de Compostela
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	diplomáticu, periodista, abogáu, políticu
Creencies
Relixón	Ilesia Católica
Partíu políticu	Unión Republicana Democrática (es) Partíu Socialista Xunío de Venezuela

José Vicente Rangel Vale (10 de xunetu de 1929, Caraques – 18 d'avientu de 2020, Caraques) foi un políticu, abogáu y periodista venezolanu. Activu dirixente políticu d'esquierda nes décades de los sesenta, setenta y ochenta del sieglu XX.

Aportó a candidatu a la Presidencia en tres oportunidad, en 1973, 1978 sofitáu pol Movimientu al Socialismu (MAS) y la tercer vegada en 1983 sofitáu pol Movimientu Eleutoral del Pueblu (MEP) y el Partíu Comunista de Venezuela (PCV). Foi vicepresidente de la República, posición qu'ocupó dende'l 28 d'abril de 2002, cuando reemplazó a Diosdado Cabello, hasta'l 8 de xineru de 2007 fecha en que tomó posesión Jorge Rodríguez, siendo'l más llonxevu de tolos qu'ocuparon dichu cargu mientres el gobiernu de Hugo Chávez.

Estudios y entamos na política

Fíu del coronel gomecista José "Pepe" Rangel Cárdenas, quien foi gobernador del Estáu Barinas. Estudió primaria y bachilleratu en Barquisimeto, nel estáu Lara. La so actividá política empezó a los 16 años, na lliberal progresista Unión Republicana Democrática (URD), ya intensificóse cola so oposición activa al golpe militar que derrocó al presidente Rómulo Gallegos en 1948 que lo sustituyó por una xunta militar. Empezara la carrera de Derechu na Universidá de los Andes (ULA), siguió los sos estudios na Universidá Central de Venezuela (UCV), pero foi arrestáu por autoridaes militares poles sos actividaes polítiques y espulsáu del país.

Se exilió en Chile, onde conoció a la escultora chilena Ana Ávalos, con quien se casó. Prosiguió los sos estudios na Escuela de Derechu de la Universidá de Chile, y dempués n'España, na Universidá de Salamanca, p'acabar graduándose na Universidá de Santiago de Compostela.

En 1958 tornó a Venezuela dempués de la cayida de la dictadura de Marcos Pérez Jiménez, y foi escoyíu diputáu al Congresu mientres cinco legislatura consecutives, de primeres en representación de URD y dempués representando a los partíos d'esquierda Movimientu al Socialismu (MAS), Partíu Comunista de Venezuela (PCV) y El Movimientu Eleutoral del Pueblu (MEP). Presentóse tres veces ensin ésitu como candidatu a presidente de la República nes eleiciones efectuaes en 1973, 1978 (dambes pol partíu MAS) y 1983 (pol MEP, PCV, ente otres organizaciones), consiguiendo resultaos de 4,26%, 5,18% y 3,34% de votos respeutivamente, nun superando'l tercer llugar.^[2] Xunto cola so actividá política tamién exerció l'abogacía.

Faceta de periodista

En 1990 dexó la dirigencia política y enfusóse de llenu nel periodismu empíricu produciendo micros radiales pa la cadena Unión Radio y foi columnista de los diarios "El Universal", "Panorama", "L'Informador", "La Tarde", "El Rexonal", "2001" y na revista de política "Bohemia". Foi Direutor del Selmanariu "Que Pasa en Venezuela" y de los Diarios "La Razón" y "Clarín". Pero'l so llabor más destacáu nel mundu periodísticu foi la direición del so programa de televisión llamáu "José Vicente Güei" na nueva canal Televen entós daquella, siendo un programa de política y opinión bastante atípicu y tamién bien personal una y bones José Vicente nél daba los sos puntu de vistes, crítiques y denuncies sobre casos de corrupción de los gobiernos de Carlos Andrés Pérez y Rafael Caldera, el so programa televisivu solo yera comparable col estilu d'Alfredo Peña o Jorge Olavarría. A diferencies de los programes d'ellos, l'horariu de "José Vicente Güei" yera tresmitíu los domingos pocu antes del mediudía (a les 10:00 ú 11:00 H) , cuando lo habitual en Venezuela ye que los programes d'opinión dar bien tempranu o na medianueche. A pesar de la gran populariad qu'esfrutaba'l programa, decidió dexalo pa integrar el gabinete del acabante escoyer presidente Hugo Chávez el 2 de febreru de 1999, anque dos meses antes Rangel afirmara que nun diba tomar parte nel nuevu gobiernu^{[ensin referencies]}.

Gabinete d'Hugo Chávez

El presidente Hugo Chávez nomar ministru de rellaciones esteriores. Mientres la so estadía nel ministeriu, dirixió'l primera gran periplu internacional que realizó Chávez visitando a tolos países miembros de la OPEP, según la creación del Cume de Caraques pa concretar alcuerdos ente los países miembros sobre'l necesariu amenorgamientu de la producción de petroleu y asina aumentar el so preciu nos mercaos internacionales. Ocupó'l cargu hasta febreru del 2001.

Nesi mesmu añu pasó a dirixir el Ministeriu de la Defensa (siendo'l primera civil n'exercer esi cargu en tola historia de la República) hasta mayu de 2002, cuando foi nomáu Vicepresidente de la República. Nel golpe d'Estáu del 11 d'abril de 2002 que derrocó por 47 hores a Chávez y el so gobiernu, foi parte de la resistencia qu'executó'l contragolpe contra'l presidente de facto Pedro Carmona Estanga que dexó la restitución de Chávez el 13 d'abril.

El 8 de xineru de 2007 apurrió'l cargu qu'hasta esi momentu ostentaba y recibió un retruque de la espada del Llibertador Simón Bolívar como reconocencia a los sos cincos años como vicepresidente. En marzu d'esi añu retomó'l so programa televisivu "José Vicente Güei", siendo'l so primera convidáu'l mesmu Chávez.

El so fíu José Vicente Rangel Ávalos tamién exerció cargos mientres nel gobiernu de Chávez, siendo electu nes eleiciones 1999 pol partíu MVR pa l'Asamblea Nacional Constituyente que redactó la constitución de 1999, y depués foi escoyíu nes eleiciones de 2000 como alcalde del Conceyu Sucre de Caraques. Mientres el gobiernu de Nicolás Maduro, Rangel Ávalos tornó al gabinete como viceministru de política y seguridá xurídica,^[3] pa depués optar nuevamente pola eleición na alcaldía del Conceyu Sucre de Caraques.^[4]

Vida personal

Cola so esposa Ana Ávalos tuvo dos fíos: Gisela Rangel Ávalos y José Vicente Rangel Ávalos. Y los sos nietos: José Vicente Rangel y Nelson Totesaut.

Obres y premios

Rangel foi dos veces ganador del Premiu Nacional de Periodismu de Venezuela. Ye autor del Espediente Negru, un llibru qu'investiga les violaciones a los derechos humanos nel país ente 1960 y 1970. Publicó amás les obres Tiempu de Verdaes, Socialismu y Democracia, L'Alministración de Xusticia en Venezuela, ente otros trabayos d'ensayu sobre política y derechos humanos.

Ver tamién

• Vicepresidente Executivu de Venezuela

Referencies

Enllaces esternos