Países catalanes
Países Catalanes (en catalán Països Catalans) ye'l términu aplicáu por dellos pa denomar los territorios nos que se fala catalán o valencianu. Ye un términu análogu al de francofonía o hispanoamérica, utilizáu pa identificar territorialmente la presencia d'una comunidá llingüística dixebrada n'estremaes partes de países o rexones. Esisten, d'esta miente, otros denomatos alternativos como Países de Llingua Catalana. D'otra miente'l términu toma un cariz políticu na ideoloxía que defende la esistencia d'una nación cultural sofitada en dicha comunidá llingüística y el so autodetermín como pasu p'algamar un estáu de so y dixebráu. A esto se-y conoz como pancatalanismu.
El conxuntu de la presencia territorial de la comunidá llingüística catalana ta formáu por:
- Cataluña (Catalunya).
- Islles Baleares (Illes Balears).
- Andorra, onde'l catalán ye l'únicu idioma oficial.
- Comunidá Valenciana (Comunitat Valenciana), onde la llingua co-oficial denómase nel estatutu d'autonomía valencianu (valencià).
- La rexón histórica francesa del Rosellón (Catalunya Nord), zona que comprende a les comarques hestóriques del Rosellón, el Capcir, el Conflent, el Vallespir y la parte norte del antiguu condáu de la Cerdaña, denomada Alta Cerdaña, integraes dientru del departamentu francés de los Pirineos Orientales (númberu 66), onde'l catalán nun tien reconocencia oficial.
- Una zona d'Aragón que llenda con Cataluña a la que denomen La Franxa de Poniente (La Franja de Ponent), conformada poles comarques de La Llitera (La Llitera) y el Matarraña (Matarranya), en tornu al cincuenta por cientu de la Ribagorza (Ribagorça), Baxu Cinca (Baïx Cinca) y Caspe-Baxu Aragón (Caspe-Baïx Aragó) zaragozanu. Nelles, el catalán nun ye oficial, pero obtuvo cierta reconocencia por parte de les lleis aragoneses dende l'añu 1990.
- La ciudá sarda d'Alguer (l'Alguer,L'Alghero, Cerdeña, Italia), onde'l catalán ye cooficial col italianu y el sardu.
- La pequeña rexón murciana d'El Carche (el Carxe), compuesta por unes poques pedaníes de los conceyos d'Abanilla, Xumilla y Yecla, cuyos habitantes (unos 500) son de fala valenciana, y onde'l catalán nun tien reconocencia oficial.