Vaccinium vitis-idaea

Vaccinium vitis-idaea
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Ericales
Familia: Ericaceae
Subfamilia: Vaccinioideae
Tribu: Vaccinieae
Xéneru: Vaccinium
Especie: V. vitis-idaea
L. 1753
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

El arándanu coloráu (Vaccinium vitis-idaea) ye una planta perenne de la familia de les ericácees, nativa d'Eurasia y Norteamérica.

Vista del frutu
Flores

Hábitat

Alcuéntrase nes zones septentrionales d'Europa, Asia y América del Norte. N'España nos Pirineos. Espublizar polos montes de monte, les turberes y landes.

Carauterístiques

Subarbusto perenne de porte rastreru que les sos cañes algamen un altor de 20 cm, confundir cola gayuba. Tien les fueyes ovales con cantos endolcaos. Flores blanques o rosaes en recímanu. El frutu ye una baga de color coloráu.

Propiedaes

  • Ricu en vitamina C y B (B1, B2, B3), y en potasiu, calciu, fósforu y magnesiu.
  • Les granes contienen acedos Omega 3.
  • Les fueyes utilícense (al igual que la gayuba) en casu d'afecciones renales.
  • Antidiarréico y hipoglucemiante.
  • Les sos bagues son comestibles.

Usos

Mermelada d'arándanu coloráu

Los arándanos coloraos son una fruta del monte bien popular n'Europa Central, Norte y Oriental. Pueden comese direutamente al natural, pero, pol so sabor daqué agriu, suélense consumir yá preparaos, en dulces, auries, mermelaes, etc.[1]

La mermelada d'arándanu coloráu ye bien habitual n'Escandinavia y Europa del Este. Tantu en mermelada como en mueyu o compota, son un elementu tradicional de la cocina escandinava, principalmente como guarnición de carnes de caza.

En Rusia tómase agua d'arándanos (rusu: брусничная вода [brusnichnaya voda]) como refrescu.

Tamién se llogren bébores alcohóliques por fermentadura, como vodca en países del Este, o llicor (Lillehammer) en Noruega.

Les fueyes sirven pa faer un fervinchu.[ensin referencies]

Taxonomía

Vaccinium vitis-idaea describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 351. 1753.[2]

Etimoloxía

Vaccinium: nome xenéricu que s'utilizó en llatín clásicu pa un tipu de baga (probablemente l'arándanu Vaccinium myrtillus ), pero la so última derivación ye escura, (nun ye la mesma pallabra que vaccinum = "d'o perteneciente a les vaques").[3]

vitis-idaea: epítetu llatín que significa "uves del Monte Día".[4]

Sinonimia
  • Vaccinium ellipticum F.Gérard 1890
  • Vitis-Idaea punctifolia Gray 1821
  • Vaccinium vitis-idaea var. major Lodd.
  • Vaccinium punctifolium Stokes 1812
  • Vaccinium punctatum var. ellipticum F.Gérard
  • Vaccinium jesoense Miq. 1863
  • Vitis-Idaea punctata Moench 1794
  • Vaccinium rubrum Dulac 1867
  • Vaccinium punctatum Lam. 1779
  • Vaccinium nemorosum Salisb. 1796
  • Rhodococcum vitis-idaea (L.) Avrorin[5][6]

Ver tamién

Referencies

  1. «Arándanu Coloráu.»
  2. «Vaccinium vitis-idaea». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 20 de marzu de 2014.
  3. P. G. W. Glare (editor) (1996). Oxford Latin Dictionary, páx. 2000. ISBN 0-19-864224-5.
  4. N'Epítetos Botánicos
  5. Sinónimos en Tela Botánico
  6. Vaccinium vitis-idaea en PlantList

Bibliografía

  1. Böcher, T. W. 1978. Greenlands Flora 326 pp.
  2. Cody, W. J. 1996. Fl. Yukon Terr. i–xvii, 1–669. NRC Research Press, Ottawa.
  3. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  4. Flora of China Editorial Committee. 1988-2013. Flora of China (Checklist & Addendum). Unpaginated. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  5. Flora of China Editorial Committee. 2005. Flora of China (Apiaceae through Ericaceae). 14: 1–581. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  6. Gleason, H. A. 1968. The Sympetalous Dicotyledoneae. vol. 3. 596 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
  7. Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1991. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
  8. Hultén, E. 1968. Fl. Alaska i–xxi, 1–1008. Stanford University Press, Stanford.
  9. Moss, E. H. 1983. Fl. Alberta (ed. 2) i–xii, 1–687. University of Toronto Press, Toronto.
  10. Scoggan, H. J. 1979. Dicotyledoneae (Loasaceae to Compositae). Part 4. 1117–1711 pp. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.

Enllaces esternos