Жыхары вёскі ў большасьці этнічныя беларусы, якія карыстаюцца падляскім дыялектам, праваслаўныя (прыход Узьдзьвіжаньня Крыжа Гасподняга на месцы). Па набліжанасьці мясцовай гаворкі да ўкраінскай мовы ў меншай часткі жыхароў украінская нацыянальная ідэнтыфікацыя.
Гісторыя
Вярхсток упершыню згадваецца ў 1574 годзе, а ўжо з 1625 году вядомыя факты спрэчак паміж мясцовымі мужыкамі з імёнамі Грыц, Вакула, Амальян, Карніла, Васька, Майсей ды Трафім з сваім арандатарам кашталянам падляскім Станіславам Нямірам. Першыя згадкі пра царкву ў Вярстоку паходзяць з 1766 году, раней вёска прыналежала да прыходу ў Дубічах Царкоўных. Царква згаданая ў 1766 годзе была праўдападобна вельмі старой, так як ужо ў 1769 годзе была тут асьвячоная новая царква фундаваная кашталянам падляскім Юзэфам Вільчынскім. Спачатку вярстоцкая царква прыналежала да дубіцкага прыходу, але ўжо ў 1798 годзе існавала тут самастойная парафія. Пасьля пераходу ў праваслаўе царква падлягала пераменам — толькі ў 1869 годзе ў сярэдзіне быў пабудаваны іканастас, а на пачатку 20 ст. дабудаваная вежа-званіца[3]. У міжваенны пэрыяд Вярсток прыналежаў да гміны ВярховічыБерасьцейскага паветуПалескага ваяводзтва. Паводле польскага перапісу насельніцтва 1921 г. пражывалі тут 62 жыхары (усе праваслаўныя, 44 запісаліся беларусамі, 18 украінцамі)[4]. У міжваенны пэрыяд польскія ўлады не пагадзіліся на існаваньне самастойнай вярстоцкай парафіі і пасьля некалькіх гадоў дазволілі на прылучэньне тутэйшай царквы да парафіі ў Амелянцы. Парафія ў Вярстоку была адноўленая толькі ў 1940 годзе[3]. Пасьля Другой сусьветнай вайны Вярсток быў далучаны да гміны Дубічы Царкоўныя.