Газаваная вада
| Газаваная вада | |
 У шклянцы (2013 год) | |
| Тып | напой |
|---|---|
| Нацыянальная страва | ангельская |
| Паходжаньне | Ангельшчына |
| Рэгіён | Заходняя Эўропа |
| Аўтар | Джозэф Прыстлі |
| Дата зьяўленьня | 1767 (257 гадоў таму) |
| Асноўны складнік | вада |
| Распаўсюджаныя складнікі | вуглякіслы газ |
| Энэргетычная каштоўнасьць (у 100 г) | 0 ккал (0 кДж) |
| Харчовая каштоўнасьць (у 100 г) | |
| Глікемічны індэкс | 0 (нізкі ГІ) |
| Падобныя стравы | bottled water[d] |
Газаваная вада[1] — вада, насычаная вуглякіслым газам да 5—10 грамаў на літар.
Мэханічнае ўвядзеньне газу ў ваду і яго распушчэньне ў ёй ажыцьцяўляюць у акратафоры або сатуратары[2].
Мінуўшчына
У Старажытнай Грэцыі было вядома пра мінэральную ваду з газам за 2000 гадоў да Нараджэньня Хрыстова. У XVIII стагодзьдзі такую ваду пачалі развозіць у пляшках па шматлікіх краінах. У 1767 годзе ангельскі хімік Джозэф Прыстлі стварыў газаваную ваду, якую пачалі прадаваць у аптэках. 24 красавіка 1833 году такую ваду запатэнтавалі ў ЗША. Таксама ў 1833 годзе ў Ангельшчыне распачалі продаж газаванага ліманаду, што стала магчымым дзякуючы вылучэньню лімоннай кісьлі ў 1784 годзе[3].
Крыніцы
- ^ Пітная вада «Баравая» газаваная // УП «Беларусьгандаль», 2023 г. Праверана 21 кастрычніка 2023 г.
- ^ Газіраваныя напіткі // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 1997. — Т. 4. — С. 432. — 480 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0090-0
- ^ Даты, падзеі, людзі // Зьвязда : газэта. — 24 красавіка 2014. — № 76 (27686. — С. 8. — ISSN 1990-763x.
|
Гэта — накід артыкула пра напоі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |