Ке́мбрыдзкі ўнівэрсытэ́т (па-ангельску: Univérsity of Cámbridge, па-лацінску: Universitas Cantabrigiensis) — па часе заснаваньня другі ўнівэрсытэт у Вялікабрытаніі пасьля Оксфардзкага й чацьвёрты ў сьвеце; адзін з «старадаўніх унівэрсытэтаў» Вялікай Брытаніі й Ірляндыі, адзін з найбольш вядомых унівэрсытэтаў сьвету, чалец элітнай Групы Расэл.
Унівэрсытэт вырас са збору вучоных людзей Кембрыджу, які быў створаны, мяркуючы па летапісах, ў 1209 годзе навукоўцамі, якія пакінулі Оксфард з-за таго, што Оксфардзкі студэнт забіў жыхарку горада[8]. Універсітэты Кембрыджа й Оксфарда часьцяком разам называюць «Оксбрыдж».
Сярод людзей, так ці йнакш зьвязаных з Кембрыдзкім унівэрсытэтам, 87 нобэлеўскіх ляўрэатаў[9] — па гэтым паказчыку ён займае адно з першых месцаў сярод вышэйшых навучальных установаў сьвету.