Та́рча[1] або тарк[2] (гербавы шчыт[a].) — галоўны элемэнт гербу, на якім разьмяшчаецца эмблема.
Ад пачатку тарча была часткай узбраеньня рыцара, якая апраналася на правую руку і бараніла цела і галаву ад паражэньня халоднай зброяй.
Заўвагі
^Беларускі геральдыст А. Цітоў паказвае на тое, што дадзенае паняцьце зьявілася пазьней за тарчу (тарк) і зьяўляецца вынікам расеізацыі[2]
Крыніцы
^Аляксей Шаланда. Рэцэнзія на кнігу А. Цітова «Сфрагістыка і геральдыка Беларусі (ілюстраваны курс лекцыяў)» // «Герольд Litherland» №1, 2001 [1]. С. 43.
^ абЦітоў А. Геральдыка Беларусі. — Менск: МФЦП, 2010. С. 12.