Ішэмічная хвароба сэрца

Ішэмічная хвароба сэрца
МКХ-10	I20.20.-I25.25.
МКБ-10-КМ	I20-I25, K76.1, I25.10, I25, I25.9 і I25.1
МКХ-9	410410-414414
МКБ-9-КМ	410-414.99[1], 414.0[1], 414.9[1] і 414.00[2]
OMIM	300464, 607339, 608316, 608318, 608320, 610947, 611139, 612030 і 614293
DiseasesDB	8695
MedlinePlus	007115
eMedicine	med/1568
MeSH	D017202
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ішэмічная хвароба сэрца (ІХС; лац.: Morbus ischaemicus cordis, ад стар.-грэч.: ἴσχω — «затрымоўваю, стрымліваю» і αἷμα - «кроў») — паталагічны стан, які характарызуецца абсалютным або адносным парушэннем кровазабеспячэння міякарда з прычыны пашкоджання каранарных артэрый. Ішэмічная хвароба сэрца прадстаўляе сабой абумоўленае разладам каранарнага кровазвароту паражэнне міякарда, якое ўзнікае ў выніку парушэння раўнавагі паміж каранарным крывацёкам і метабалічнымі патрэбамі сардэчнай мышцы. Іншымі словамі, міякард мае патрэбу ў большай колькасці кіслароду, чым яго паступае з крывёю. ІХС можа працякаць востра (у выглядзе інфаркту міякарда), а таксама хранічна (перыядычныя прыступы стэнакардыі).

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).