Бурыя водарасці

Бурыя водарасці

Fucus vesiculosus
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Phaeophyceae Wettst., 1901

Парадкі
  • Ascoseirales
  • Chordariales
  • Cutleriales
  • Dictyosiphonales
  • Desmarestiales
  • Dictyotales
  • Chordariales
  • Discosporangiales
  • Ectocarpales
  • Fucales
  • Ishigeales
  • Laminariales
  • Nemodermatales
  • Onslowiales
  • Ralfsiales
  • Scytosiphonales
  • Scytothamnales
  • Sphacelariales
  • Sporochnales
  • Tilopteridales
  • Syringodermatales

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  10686
NCBI  2870
EOL  3533
FW  306705

Бурыя водарасці[1] (Phaeophyceae) — аддзел аўтатрофных храмістаў. У жыццёвым цыкле ўсіх прадстаўнікоў прысутнічаюць шматклеткавыя стадыі.

Апісанне

Бурыя водарасці ўключаюць 1500 відаў, якія аб’яднаны ў 265 родаў, з якіх дастаткова вядомыя Ламінарыя (Laminaria), Саргас (Sargassum), Цыстазейра (Cystoseira). Пераважна марскія формы, толькі восем відаў перайшлі да існавання ў прэсных вадаёмах. Пашыраны ва ўсіх морах, у халодных водах утвараюць значныя зараснікі.

Шматклетачныя, пераважна макраскапічныя водарасді, часам даўжынёй да 60 м. Слаявіна жаўтавата-бурая з-за прысутнасці жоўтых і бурых пігментаў (фукаксанціну і інш.), мае хларафілы а і с. Размнажаюцца палавым і бясполым шляхам, радзей вегетатыўна. Палавы працэс — ізагамія, анізагамія і аагамія. Цыкл развіцця ізаморфны (больш старажытны) і гетэраморфны. Адметныя рысы бурых водарасцей: шматклетачныя валаскі з базальнай зонай росту; шматгнездавыя ўмяшчальні, што функцыянуюць як гаметангіі або спарангіі; зааспоры і гаметы з двума жгуцікамі.

Бурыя водарасці ў храматафорах ўтрымліваюць буры пігмент фукаксанцін (C40H56O6). Гэты пігмент маскіруе астатнія пігменты. У адрозненне ад іншых водарасцей, для бурых водарасцей характэрныя шматклеткавыя валасінкі з базальнай зонай росту.

Выкарыстанне

Шырока выкарыстоўваюцца ях харчовыя і кармавыя расліны, у медыцыне і прамысловасці для атрымання алігнітаў, манітолу, кармавой мукі.

Зноскі

  1. Напісанне Бурыя водарасці ў адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах., Т.3. Мн., 1996

Літаратура