Даніла Валер’евіч Казлоўскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Казлоўскі.
Даніла Казлоўскі
Дата нараджэння 3 мая 1985(1985-05-03) (39 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Жонка Уршула Магдалена Малка[d]
Адукацыя
Прафесія мадэль, тэатральны акцёр, кінаакцёр, акцёр, кінарэжысёр, кінапрадзюсар, тэлеакцёр, сцэнарыст, рэжысёр
Узнагароды «Залаты арол» (2013)
IMDb ID 1572716
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Даніла Валер’евіч Казлоўскі (нар. 3 мая 1985, Масква) — расійскі акцёр тэатра і кіно.

Біяграфія

Нарадзіўся 3 мая 1985 года ў Маскве[1]. Акрамя яго ў сям’і яшчэ два браты — старэйшы Ягор і малодшы Іван. Бацька Данілы, Валерый Іванавіч Казлоўскі,— заслужаны працаўнік культуры РФ, доктар філасофскіх навук, прафесар, акадэмік, арганізатар кафедры рэкламы ў Маскоўскім універсітэце — МДУКМ, а таксама першай у Расіі Вышэйшай школы рэкламы і першага Расійскага студэнцкага фестывалю сацыяльнай рэкламы.

З дзяцінства займаўся танцамі і вакалам, іграе на саксафоне і альце. Цягам шасці гадоў, па жаданні бацькоў, Даніла праходзіў вучобу ў Кранштацкім марскім кадэцкім корпусе, скончыў навучанне ў 2002 годзе. У кіно акцёр пачынае здымацца яшчэ ў 1998 годзе. Яго першая роля — роля хулігана ў серыяле «Простыя ісціны». Менавіта гэта і стала вырашальным у жыцці Казлоўскага пры выбары далейшай прафесіі. Таму, пасля заканчэння вучобы ў кадэцкім корпусе, Даніла, насуперак усім угаворам і перасцярогам, паступае ў Санкт-Пецярбургскую тэатральную акадэмію, на акцёрска-рэжысёрскі курс пад кіраўніцтвам Льва Додзіна (скончыў ў 2007 годзе). Пачынаючы з другога курсу, акцёр рэгулярна здымаецца ў кіно. Часам за год яму ўдаецца прыняць удзел у здымках 3-4 карцін. У 2006 годзе Даніла Казлоўскі быў ганараваны звання Лаўрэата прэміі расійскай кінакрытыкі і кінапрэсы «Белы слон» за ролю ў мастацкім фільме «Garpastum». На сённяшні дзень акцёр зняўся больш чым у дваццаці кінакарцінах.

Іграе галоўныя ролі ў спектаклях Пецярбургскага акадэмічнага малога драматычнага тэатра — Тэатра Еўропы і здымаецца ў кіно.

Галівудскі дэбют у фільме ў Казлоўскага адбыўся ў карціне Марка Уотэрса «Акадэмія вампіраў» (Vampire Academy), створаным па серыі кніг амерыканскай пісьменніцы Райчэл Мід. Казлоўскі сыграў у фільме Дзмітрыя Белікава — настаўніка адной з гераінь фільма.

Зняўся ў рэкламным роліку Chanel з актрысай Кірай Найтлі[2][3].

Актыўна займаецца дабрачыннасцю[4][5].

Асабістае жыццё

Увосень 2008 года ажаніўся з актрысай МДТ Уршуляй Магдаленай Малкай. У 2011 годзе развёўся. У пачатку лютага 2013 года часопіс «7 дзён» паведаміў пра раман Юліі Снігір з акцёрам Данілам Казлоўскім, з якім яна разам здымалася ў гістарычнай драме французскага рэжысёра Жазэ Даяна «Распуцін». У 2015 годзе стала вядома пра адносіны Данілы з Вольгай Зуевай.

Ролі ў тэатры

  • «Кароль Лір» — Эдгар
  • «Варшаўская мелодыя» — Віктар
  • «Жыццё і лёс» — Новікаў
  • «Валадар мух» — Ральф
  • «Ларэнзача» — Ларэнзача
  • «Вераломства і каханне» — Фердынанд
  • «Вішнёвы сад» — Лапахін

Фільмаграфія

Год Назва Роля
1999 с Простыя ісціны шасцікласнік
2003 с Я ўсё вырашу сама: Танцуючая на хвалях Валера
2003 с Вуліцы разбітых ліхтароў. Мянты-5 салдат-дэзертыр Папоў
2004
 тф Сісі — мяцежная імператрыца юны Франц Іосіф ру
2004
 ф На верхняй Маслаўцы Мадыльяні ру
2005
 ф Гарпастум Мікалай ру
2006 с Алька Лёня Астахаў
2006
 ф Злачынства і надвор'е Віктар ру
2007
 ф Завяшчанне Леніна Сяргей ру
2008
 ф Мы з будучыні Сяргей Філатаў (Борман) ру
2009
 ф Веселуны Люся (Люся Касматая), Дзіма, травесці ру
2009 с А. Д. Данііл Агеяў
2009
 ф Гамлет. XXI стагоддзе Лаэрт ру
2010
 ф Адзіночка Андрэй Грамоў ру
2010 с Замах Яўген Костин
2010
 ф Масква, я люблю цябе таксіст ру
2011
 ф Гальфстрым пад айсбергам Ари Брыльскі ру
2011
 ф Мішэнь Митя ру
2011
 ф Пяць нявест Аляксей Каверин ру
2011
 ф Шхера-18 Андрэй Ягораў ру
2011
 ф Распуцін Вялікі князь Дзмітрый Паўлавіч ру
2012
 ф Шпіён Ягор Дорын ру
2012
 ф Духless Макс Андрэеў ру
2013
 ф Легенда № 17 Валерый Харламаў ру
2013
 тф Усё пачалося ў Харбіне Барыс Эйбажэнка ру
2014
 ф Акадэмія вампіраў Дзмітрый Белікаў ру
2014
 ф Дуброўскі Уладзімір Дуброўскі ру
2015
 ф Хардкор Акан ру
2015
 ф Статус: Свабодны Мікіта ру
2015
 ф Духless 2 Макс Андрэеў ру
2016
 ф Экіпаж Аляксей Гушчын ру
2016
 ф Дэкаратар Эраст Фандорын ру
2017
 ф Вікінг Уладзімір Святаславіч ру

Узнагароды

  • 2006 — Прэмія «Белы слон» за лепшую мужчынскую ролю ў фільме «Гарпастум»
  • 2006 — Лаўрэат прэміі «Залаты сафіт» за ролю Эдгара ў спектаклі «Кароль Лір»[6].
  • 2008 — «Лепшая галоўная мужчынская роля» — у фільме «Мы з будучыні» (рэжысёр А. Малюкоў) на XVI Фестывалі акцёраў кіно «Сузор’е-2008» (Цвер).
  • 2013 — Лаўрэат прэміі Нацыянальнай акадэміі кінематаграфічных мастацтваў і навук Расіі «Залаты арол» за «Лепшую мужчынскую ролю» (фільм «Духless»).
  • 2013 — Намінацыя на прэмію «Ніка» за Лепшую мужчынскую ролю (фільм «Духless»).
  • 2013 — Лаўрэат прэміі «ТОП 50» Архівавана 5 красавіка 2018. часопіса «Собака.ru» у намінацыі «Кіно»
  • 2013 — Чалавек года па версіі GQ.
  • 2013 — «Мужчына года» па версіі часопіса Glamour[7].
  • 2014 — Намінацыя на прэмію «Залаты арол» За лепшую мужчынскую ролю (фільм «Легенда № 17»).
  • 2014 — Атрымаў прэмію «Фігаро» ў намінацыі «Лепшыя з лепшых», якую ўручаюць за выкананне роляў на драматычнай сцэне.
  • 2014 — Лаўрэат прэміі «ТОП 50» Архівавана 5 красавіка 2018. часопіса «Сабака.ru» у намінацыі «Кіно»
  • 2014 — Атрымаў прэмію Алега Янкоўскага за ролю Лапахіна ў спектаклі Льва Додзіна «Вішнёвы сад» у Малым Драматычным тэатры.

Зноскі

  1. ↑ Акадэмічны Малы Драматычны Тэатр — Тэатр Еўропы Архівавана 23 чэрвеня 2012.
  2. ↑ Даніла Казлоўскі зняўся ў рэкламе Chanel з Кірай Найтлі
  3. ↑ Кіра Найтлі і Даніла Казлоўскі ў рэкламе «Chanel». Акцёры зняліся ў міні-фільме ў падтрымку «Coco Mademoiselle»
  4. ↑ Інтэрв’ю пра дабрачынную дзейнасць
  5. ↑ Даніла Казлоўскі адкрыў цэнтр для аўтыстаў
  6. ↑ Даніла Казлоўскі на сайце Тэатра Еўропы(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 чэрвеня 2012. Праверана 15 лютага 2012.
  7. ↑ Жанчынай года Glamour 2013 стала Дума, Мужчынам года – Даніла Казлоўскі. Piter.TV (13 лістапада 2013). Праверана 18 лістапада 2013.

Спасылкі