Доўгае (Лінаўскі сельсавет)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Доўгае.
Вёска
Доўгае
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
  • ▼8 чал. (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1632
Паштовыя індэксы
225143
Аўтамабільны код
1
СААТА
1256835013
Доўгае на карце Беларусі ±
Доўгае (Лінаўскі сельсавет) (Беларусь)
Доўгае (Лінаўскі сельсавет)
Доўгае (Лінаўскі сельсавет) (Брэсцкая вобласць)
Доўгае (Лінаўскі сельсавет)

До́ўгае[1] (трансліт.: Doŭhaje, руск.: Долгое) — вёска ў Пружанскім раёне Брэсцкай вобласці. Уваходзіць у склад Лінаўскага сельсавета. Знаходзіцца за 10 км на ўсход ад Пружанаў, 11 км ад чыгуначнай станцыі Аранчыцы на лініі Баранавічы — Брэст. Насельніцтва — 61 жыхар, 34 двары (2005).

Гісторыя

Вёска належала да войтаўства Мікітычы Дабучынскай воласці Кобрынскай эканоміі ВКЛ. Паводле рэвізіі 1563 года мела 10 валокаў грунту[2].

За расійскім часам — у Носкаўскай воласці Пружанскага павета Гродзенскай губерні, 263 дзесяціны зямлі[2]. Суседнія маёнткі: Стары Куплін ва ўласнасці Марачэўскіх, Новы Куплін — ва ўласнасці Корсакаў[3]. У пачатку XX стагоддзя — 276 жыхароў.

Тут мелі сядзібу харунжы Пружанскага павета Ян Крашэўскі з жонкай Соф'яй. У Доўгім нарадзіўся польскі пісьменнік Каятан Крашэўскі, прайшлі дзіцячыя гады яго старэйшага брата Юзафа. У 1864, па смерці Яна, над маёнткам вісела пагроза канфіскацыі за дапамогу паўстанцам і перахоўванне зброі. Люцыян быў сасланы ў Сібір, а пазбегнуць канфіскацыі ўсё ж удалося дзякуючы таму, што маёнтак быў запісаны на памерлага бацьку[4]. Распараджацца ім у адсутнасць брата пачаў Каятан, якому дастаўся фальварак з 308 дзесяцінамі зямлі[2]. Па вяртанні са ссылкі Люцыян Крашэўскі прадаў сваю частку маёмасці Каятану і з'ехаў да жонкі ў Ганятычы. Па смерці Каятана маёнткам валодаў сын Багуслаў, а пасля ўнучка Марыя. Ёй давялося перажыць разбурэнне сядзібы ў часе нямецкага наступу ў 1915 годзе (паводле іншых звестак, сядзіба была разбурана падчас савецка-польскай вайны)[4]. Марыя Крашэўская не мела сродкаў на аднаўленне сядзібы і жыла больш сціпла, чым уласнікі суседніх маёнткаў.

За польскім часам — фальварак[5] і вёска спачатку ў гміне Носкі[6], а з 1926 года ў гміне Пружана[7] Пружанскага павета Палескага ваяводства.

З верасня 1939 года ў складзе БССР, з 15 студзеня 1940 у Пружанскім раёне Брэсцкай вобласці. Апошняя ўласніца даўжанскай сядзібы Марыя Крашэўская была выслана ў глыб СССР[4].

Паводле перапісу 1970 года 132 жыхары; у 2003 — 72 жыхары, 39 двароў.

Транспарт

Аўтамабільная дарога Н526 Пружаны — Доўгае — Забалоцце[8].

Славутасці

Страчаная спадчына

  • Сядзіба Крашэўскіх, Доўгае
  • Капліца

Вядомыя асобы

Зноскі

  1. ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2010.— 318 с. ISBN 978-985-458-198-9. (DJVU)
  2. ↑ а б в Dołhe (1) // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 1: Abablewo — Januszowo (польск.). — Warszawa, 1900. — S. 425.
  3. ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 2: Januszpol — Wola Justowska (польск.). — Warszawa, 1902. — S. 197.
  4. ↑ а б в Алег Субтэльнік.. Крашэўскія і Берасцейшчына(недаступная спасылка). Культура. Заря (25 жніўня 2012). Архівавана з першакрыніцы 5 сакавіка 2016. Праверана 4 снежня 2015.
  5. ↑ Dołhe, фальварак. Radzima.net (16 красавіка 2012).
  6. ↑ Dołhe, вёска. Radzima.net (16 красавіка 2012).
  7. ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 stycznia 1926 r. o niektórych zmianach terytorjalnych w powiecie prużańskim, w województwie poleskiem (Dz.U. Nr 7, poz. 46) (польск.) (pdf)(недаступная спасылка). Internetowy System Aktów Prawnych. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (25 сакавіка 2012). Архівавана з першакрыніцы 21 снежня 2016. Праверана 4 снежня 2015.
  8. ↑ Решение Брестского областного исполнительного комитета от 22 декабря 2007 г. №1094 «Об утверждении перечня местных автомобильных дорог Брестской области» (руск.)(недаступная спасылка). Спецпраект «Зона». Валерый Леванеўскі (17 студзеня 2012). Архівавана з першакрыніцы 6 сакавіка 2016. Праверана 4 снежня 2015.

Літаратура

Спасылкі