Дрозд белабровы

Дрозд белабровы
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Птушкі Падклас:  Нованёбныя Атрад:  Вераб’інападобныя Падатрад:  Пеўчыя вераб’іныя Інфраатрад:  Passerida Надсямейства:  Muscicapoidea Сямейства:  Драздовыя Род:  Дразды Від:  Дрозд белабровы
Міжнародная навуковая назва
Turdus iliacus Linnaeus, 1766
Арэал
Толькі гняздуе      Маршруты міграцыі      Раёны міграцыі
Ахоўны статус
Блізкія да ўразлівага становішча IUCN 3.1 Near Threatened : / 22708819
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   179769 NCBI   411526 EOL   45510219 FW   365961

Дрозд белабровы (Turdus iliacus) — пеўчая птушка сямейства драздовых.

Даўжыня цела 21-23 см, размах крылаў 33-35 см. Іржавага колеру бакі цела і белае «брыво». На грудзях цёмныя рыскі, у палёце ржавы ніз крылаў. У маладых вельмі мала ржавага. Падобны да дразда-спевуна, ад маладых якога адрозніваюцца паласой над вокам.

Спеў гучны свіставы, пераходзіць у шчабятанне. Позыў — мяккае «ціі», якое можна часта пачуць пад час начных пералётаў. Асцерагае «кук-кук» або «д’юк-д’юк» падобна, як дрозд-спявун.

Арэал ад Iсландыі цягнецца праз поўнач Шатландыі, Скандынавію, Польшчу, Беларусь на ўсход да р. Калымы і воз. Байкал. На Беларусі звычайны на гнездаванні пералётны і транзітна мігрыруючы від.

Насяляе лісцевыя і мяшаныя лясы і бары з густым падростам або мяшаныя са шматлікімі соснамі і елкамі, уздоўж рэк або абалон, нізкія зараснікі з кустовай бярозы, вярбы і ядлоўцу, асабліва ў вільготных месцах (тундра). У Iсландыі таксама горныя скалістыя тэрыторыі з кустамі ці нават зусім без расліннасці. У Скандынавіі і Iсландыі месцамі жыве ў парках і садах.

Месца зімовак: Паўднёвая і Заходняя Еўропа, Брытанскія астравы, узбярэжжа Чорнага мора, Паўднёва-Заходняя Азія, Малая Азія, Паўночна-Заходняя Афрыка, Блізкі Усход, Каўказ.

Гняздо ладзіць у ніжніх галінах елак або каля ствала маладых дрэў на вышыні ад 1,5 да 3,5 м; у некаторых раёнах — на зямлі каля ствала. Яно слаістае. Знешняя частка гнязда з сухога лісця і сцёблаў раслін, травы, моху і лішайнікаў. Наступны слой з гліны і глею або глею і торфу, перамяшанага з пяском (даходзіць да палавіны вышыні гнязда), унізе перамешаны з матэрыялам знешняй часткі гнязда. Высцілка з сухой травы не даходзіць да верхняга краю гнязда. Дыяметр 12-14 см.

Яйкі (4-6, часам 3-8) падоўжаныя, з даволі завостраным вузейшым канцом, светла-блакітныя да блакітнавата-зялёных; плямкі дробныя, іржавыя, звычайна знаходзяцца на шырокім канцы (часта ў выглядзе вянка). Памеры 25,9 х 18,5 мм.

• T. i. iliacus — Еўропа i Азiя;
• T. i. coburini — Ісландыя і Фарэрскія астравы.

• Птушкі Еўропы: Палявы вызначальнік. — Варшава: Навуковае выдавецтва ПНВ, 2000. — 540 с.: іл. ISBN 83-01-13187-X