Каракуль
Каракуль | |
---|---|
тадж.: Қарокул | |
Морфаметрыя | |
Вышыня над узроўнем мора | 3 900 м |
Даўжыня |
|
Шырыня | 23 км |
Плошча |
|
Найбольшая глыбіня | 238 м |
Басейн | |
Упадаюць | Караджылга, Караарт і Музкол |
Выцякаюць | бяссцёкавае |
Размяшчэнне | |
Краіна | |
Рэгіён | Горна-Бадахшанская аўтаномная вобласць |
|
|
|
|
|
|
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Караку́ль (тадж.: Қарокул) — бяссцёкавае возера, знаходзіцца ў паўночнай частцы Паміра, на поўдзень ад Заалайскага хрыбта, найбуйнейшае возера на тэрыторыі Таджыкістана (Горна-Бадахшанская аўтаномная вобласць).
Возера знаходзіцца ў плоскай горнай катлавіне на вышыні 3914 м, акружана пустэльнымі скалістымі хрыбтамі. Найбольшая даўжыня возера — 33 км, шырыня — 24 км. Плошча паверхні — 380 км².
Паўвостраў, які выступае з поўдня, і востраў прамавугольнай формы каля паўночнага берага падзяляюць возера на дзве часткі — мелкаводную (глыбіня да 22,5 м) ўсходнюю са шматлікімі дробнымі залівамі і плоскімі мысамі і больш глыбокую заходнюю, глыбіня якой даходзіць да 236 м. Шырыня праліва паміж дзвюма часткамі — 1 кіламетр. З паўднёвым берагам востраў злучаецца вузкай касой. Даўжыня вострава (мае назву Паўночны[1]) — 8 км, шырыня — 4 км.
У Каракуль ўпадаюць рэкі Караджылга, Караарт і Музкол. Возера пакрытае лёдам з лістапада па красавік.
Зноскі
- ↑ Словарь современных географических названий / Под общей редакцией акад. В. М. Котлякова — Екатеринбург: У-Фактория, 2006. (руск.)
Літаратура
- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 197. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- Словарь современных географических названий / Под общей редакцией акад. В. М. Котлякова — Екатеринбург: У-Фактория, 2006. (руск.)
- География. Современная иллюстрированная энциклопедия / Под редакцией проф. А. П. Горкина. — М.: Росмэн, 2006. (руск.)