Луіс Федэрыка Лелуар

Луіс Федэрыка Лелуар
Luis Federico Leloi
Дата нараджэння	6 верасня 1906(1906-09-06)[1][2][…]
Месца нараджэння	Парыж, Францыя[4]
Дата смерці	2 снежня 1987(1987-12-02)[1][3][…] (81 год)
Месца смерці	Правінцыя Катамарка, Аргенціна або Буэнас-Айрэс, Аргенціна
Месца пахавання	Могілкі Рэкалета[d]
Грамадзянства	Аргенціна[5]  Францыя[5]
Род дзейнасці	урач, біяхімік, фізік, выкладчык універсітэта, хімік
Навуковая сфера	біяхімія
Месца працы	Універсітэт Буэнас-Айрэса[6] Leloir Institute[d][6] Кембрыджскі ўніверсітэт[7] Вашынгтонскі ўніверсітэт Універсітэт Вашынгтона ў Сент-Луісе Калумбійскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктар медыцыны[d] (1932)
Альма-матар	Facultad de Ciencias Médicas[d]
Навуковы кіраўнік	Бернарда Альберта Усай[8]
Вядомы як	першы іспанамоўны лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства[9] Папская акадэмія навук[10] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Французская акадэмія навук[9] Амерыканскае філасофскае таварыства[9] Academia Argentina de Letras[d] Buenos Aires National Academy of Medicine[d] Сусветная акадэмія навук[d][11] Нацыянальная акадэмія навук ЗША Sociedad Española de Bioquímica y Biologia Molecular[d]
Узнагароды	ордэн Ганаровага легіёна (1982) міжнародная прэмія Фонда Гайрднера (1966) прэмія Луізы Грос-Хорвіц (1967) TWAS fellow[d] (1983) ганаровы доктар Гранадскага ўніверсітэта[d] (1967) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (27 красавіка 1972) diamond Konex award[d] (1983) ганаровы доктар Універсітэта Парыж IV Сарбона[d] (1963)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Луіс Федэрыка Лелуар (ісп.: Luis Federico Leloi; 6 верасня 1906, Парыж — 2 снежня 1987, Аргенціна) — аргенцінскі ўрач і біяхімік, першы іспанамоўны лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі. Член Нацыянальнай АН ЗША (1960), Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук (1961), Лонданскага каралеўскага таварыства (1972).

Скончыў універсітэт Буэнас-Айрэса (1932). У 1934—1935, 1937—1943 гадах працаваў у Інстытуце фізіялогіі пры гэтым універсітэце (з 1941 прафесар фізіялогіі). У 1936 годзе ў біяхімічнай лабараторыі Кембрыджскага ўніверсітэта. У 1943 пераехаў у ЗША. Працаваў у Вашынгтонскім (1944 г.) і Калумбійскім універсітэтах (1944—1945). У 1946 годзе вярнуўся ў Аргенціну. З 1946 загадчык біяхімічнай лабараторыі Інстытута фізіялогіі.

Працы па метабалізму вугляводаў ў жывых клетках, а таксама вугляводных вытворных нуклеатыдаў. Лелуар і яго калегі вывучалі глікапратэіны, паказалі асноўныя шляхі метабалізму галактозы, а таксама шляхі развіцця галактаземіі — прычыны з'яўлення неўспрымальнасці да лактозы. Сумесна з групай супрацоўнікаў вылучыў і вывучыў шматлікія ферменты вугляводнага абмену.