Марк Антоній
Марк Антоній | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
MARCVS ANTONIVS | |||||||
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Сумесна з | Гай Юлій Цэзар, Луцый Скрыбоній Лібон |
||||||
Папярэднік | Гай Канін Рэбіл (консул-суфект) і Гай Трэбоній (консул-суфект) |
||||||
Пераемнік | Гай Вібій Панса Цэтроніан і Аўл Хірцій |
||||||
|
|||||||
Папярэднік | Публій Карнэлій Далабела (консул-суфект) і Ціт Педуцый (консул-суфект) |
||||||
Пераемнік | Луцый Семпроній Атрацін (консул-суфект) і Гай Мемій (консул-суфект) |
||||||
|
|||||||
Папярэднік | Луцый Карнэлій Цына (консул-суфект) і Марк Валерый Месала (консул-суфект) |
||||||
Пераемнік | Марк Валерый Месала Корвін (консул-суфект) і Актавіян |
||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
83 да н.э.[1] |
||||||
Смерць |
30 да н.э.[1] |
||||||
Бацька | Marcus Antonius[d][5][6][…] | ||||||
Маці | Julia[d][5][6][…] | ||||||
Жонка | Fadia[d][5][6][…], Antonia Hybrida Minor[d][5][6][…], Fulvia[d][5][6][…], Octavia the Younger[d][5][6][…] і Клеапатра[5] | ||||||
Дзеці | Antonia[d][5], Marcus Antonius Antyllus[d][5], Iullus Antonius[d][5][6][…], Клеапатра Селена II[5], Аляксандр Геліяс[5], Antonia Major[d][5], Антонія Малодшая[d][5] і Пталамей Філадэльф[d][5] | ||||||
Прыналежнасць | Рымская рэспубліка | ||||||
Бітвы | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Марк Антоній (82 да н.э. — 30 да н.э.): рымскі палітычны дзеяч і военачальнік.
Пасля забойства Цэзара (15 сакавіка 44 да н.э.) заняў, у дачыненні да змоўнікаў, прымірную пазіцыю, увайшоў у саюз з Актавіянам і ажаніўся з сястрой таго, Актавіяй. У выніку масавых рэпрэсій супраць рымскай шляхты ўзбагаціўся за кошт маёмасці рэпрэсаваных. Пазней атрымаў у кіраванне ўсходнія вобласці Рымскай дзяржавы; жыў там у вялікай раскошы, на падабенства грэчаскіх цароў. Увайшоў у саюз з егіпецкай царыцай Клеапатрай VII[7], і разам з ёй выступіў супраць Актавіяна, аднак панёс паражэнне ў марской бітве пад мысам Акцый (31 да н.э.) і разам з Клеапатрай скончыў жыццё самагубствам.
Верагодная выява Марка Антонія дасюль не знойдзеная. Найбольш імавернай версіяй лічыцца бронзавая галава (парэштак статуі з Кілікіі), якая захоўваецца ў Луўры[8].
Зноскі
- ↑ а б M. Antonius (30) M. f. M. n. // Digital Prosopography of the Roman Republic Праверана 29 чэрвеня 2021.
- ↑ http://www.city-data.com/world-cities/Rome-History.html
- ↑ http://search.informit.com.au/fullText;dn=700028765003471;res=IELHSS
- ↑ http://www.cleveland.com/books/index.ssf/2010/12/stacy_schiff_conjures_a_fascin.html
- ↑ а б в г д е ё ж з і к л м н о http://www.strachan.dk/family/antonius.htm
- ↑ а б в г д е ё M. Antonius (30) M. f. M. n. // Digital Prosopography of the Roman Republic Праверана 10 чэрвеня 2021.
- ↑ Легенда кажа, што ён зрабіў гэта пад уражаннем ад прыгажосці Клеапатры.
- ↑ Раней гэтую галаву прыймалі за галаву Нерона. Шматлікія грэчаскія статуі, верагодна, з’яўляліся статуямі пергамскіх цароў Атала і Эўмена з перабітымі надпісамі. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)