Неарганічнае рэчыва
Неарганічнае рэчыва або неарганічнае злучэнне — гэта хімічнае рэчыва, хімічнае злучэнне, якое не з'яўляецца арганічным, гэта значыць яно не ўтрымлівае вугляроду (акрамя карбідаў, цыянідаў, карбанатаў, аксідаў вугляроду і некаторых іншых злучэнняў, якія традыцыйна адносяць да неарганічных). Неарганічныя злучэнні не маюць характэрнага для арганічных вугляроднага шкілета.
Класіфікацыя
Усе неарганічныя злучэнні падзяляюцца на дзве вялікія групы:
- Простыя рэчывы — складаюцца з атамаў аднаго элемента;
- Складаныя рэчывы — складаюцца з атамаў двух ці больш элементаў.
Простыя рэчывы па хімічных уласцівасцях падзяляюцца на:
Складаныя рэчывы па хімічных уласцівасцях падзяляюцца на:
-
- солі:
- сярэднія солі (Na2SO4, Ca3(PO4)2 і інш.);
- кіслыя солі (NaHSO3, CaHPO4 і інш.);
- асноўныя солі (Cu2CO3(OH)2 і інш.);
- падвойныя і/ці комплексныя солі (CaMg(CO3)2, K3[Fe(CN)6], KFeIII[FeII(CN)6] і інш.);
Неарганічныя рэчывы, якія змяшчаюць вуглярод
Гэтыя рэчывы традыцыйна адносяцца да вобласці неарганічнай хіміі:
- Карбанаты
- Карбіды
- Цыяніды
- Аксіды вугляроду
- Цыянаты (тыяцыянаты, селенацыянаты)
- Карбанілы металаў
Гл. таксама
- Простае рэчыва
- Складанае рэчыва
- Солі
- Спіс неарганічных злучэнняў па элементах
- Спіс неіснуючых неарганічных злучэнняў
- Кіслоты
- Хімічная аснова
- Хімічная формула
Спасылкі
- Анорганический // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.