Страхаванне

Страхава́нне — сістэма эканамічных адносін, якая ўключае ўтварэнне адмысловага фонду сродкаў (страхавога фонду) і яго выкарыстанне (размеркаванне і пераразмеркаванне) для пераадолення і кампенсацыі розных стратаў і шкоды, выкліканых нешчаслівымі падзеямі (страхавымі выпадкамі) шляхам выплаты страхавой кампенсацыі і страхавых сум.

Удзельнікі працэсу страхавання

У страхаванні абавязковая наяўнасць двух бакоў:

• адмысловай арганізацыі, што займаецца стварэннем і выкарыстаннем адпаведнага фонду — страхоўшчыка
• юрыдычных і фізічных асоб, што ўносяць у фонд усталяваныя плацяжы — страхавальнікаў.

Узаемныя абавязацельствы страхоўшчыкаў і страхавальнікаў рэгламентуюцца дагаворам страхавання ў адпаведнасці з умовамі страхавання. Удзельнікамі страхавых адносін могуць выступаць таксама трэція бакі: застрахаваны або бенефіцыяр — асоба, прызначаная для атрымання страхавой кампенсацыі, напрыклад банк па ўмовах страхавання іпатэкі.^[1]

Класіфікацыя

• маёмаснае страхаванне: аб'ектам страхавання з'яўляюцца матэрыяльныя каштоўнасці
• асабістае страхаванне: аснова эканамічных адносін — падзеі ў жыцці фізічных асоб
• страхаванне адказнасці: прадмет — абавязацельствы страхавальніка па кампенсацыі шкоды трэцім асобам.

Унутры галіны таксама выдзяляюцца розныя віды страхавання.

Па тэрміне дагавор страхавання можа быць:

• бестэрміновай (пажыццёвай)
• часовай:
  • кароткатэрміновай (ад некалькіх месяцаў да году)
  • доўгатэрміновай (ад 1 да 5 гадоў)
  • і іншыя

Гл. таксама

• Страхаванне жыцця
• Абандон
• Страхавы поліс

Зноскі

Літаратура

• Маслыка Г. А. Страхаванне // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 203. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).