Субдукцыя

Сема зоны субдукцыі

Субду́кцыя[1] — паводле ўяленняў тэктонікі пліт: узаемадзеянне літасферных пліт на канвергентных межах, дзе пры сустрэчным перамяшчэнні адна з пліт (звычайна акіянічная) падсоўваецца пад іншую і апускаецца ў мантыю Зямлі. Тэрмін увёў французскі вучоны П. Ангус (1951)[2].

Інтэнсіўныя тэктанічныя рухі, дэфармацыі і магматызм фармуюць над зонамі субдукцыі зоны глыбокафокусных землетрасенняў, астраўныя дугі, ланцугі вулканічных астравоў, якія атачаюць катлавіны ўскраінных мораў і аддзеленыя глыбакаводнымі жолабамі ад акіянаў, і горныя паясы актыўных кантынентальных ускраін.

Зноскі

  1. ↑ БелЭн 2002.
  2. ↑ БРЭ 2016.

Літаратура

  • Субдукцыя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 239. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
  • Субдукция // География. Современная иллюстрированная энциклопедия. / Под редакцией проф. А. П. Горкина. — М.: Росмэн, 2006. (руск.)
  • Субдукция // Горная энциклопедия. / Под редакцией Е. А. Козловского. — М.: Советская энциклопедия. 1984—1991. (руск.)
  • Субдукция // Социальное партнёрство — Телевидение. — М. : Большая Российская энциклопедия, 2016. — С. 359. — (Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов; 2004—). — ISBN 978-5-85270-368-2.

Спасылкі