Сяргей Мошнікаў

Сяргей Мошнікаў
Нарадзіўся	7 студзеня 1988(1988-01-07)[1] (37 гадоў) Пярну, Пярнускі раён[d], Эстонская ССР, СССР[2]
Грамадзянства	Эстонія
Рост	177 см
Вага	74 кг
Пазіцыя	паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Левадыя U21
Маладзёжныя клубы
Пярну
Клубная кар’ера[* 1]
2005 Вапрус (Пярну) 7 (0) 2005—2006 Херэнвен 0 (0) 2006—2011 Флора (Талін) 157 (31) 2012 Погань (Шчэцін) 2 (0) 2013 Гурнік (Забжэ) 18 (1) 2014 Кайсар (Кызыларда) 18 (0) 2014 Флора (Талін) 7 (0) 2015 Табол (Кастанай) 5 (1) 2016 Інфанет (Талін) 28 (6) 2017 Мінск 11 (1) 2017 ПС Кемі 15 (3) 2018 Гурнік (Лэнчна) 14 (2) 2018 Шахцёр (Караганда) 9 (0) 2019 Паланга 23 (1) 2020—2023 Пайдэ 114 (13) 2024— Левадыя U21 (Талін) 8 (3)
Нацыянальная зборная[* 2]
2004 Эстонія (да 17) 2 (0) 2006 Эстонія (да 19) 4 (1) 2006—2010 Эстонія (да 21) 24 (2) 2011—2012 Эстонія (да 23) 2 (0) 2010—2018 Эстонія 35 (2)
↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 7 мая 2024. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах

Сяргей Мошнікаў (эст.: Sergei Mošnikov; нар. 7 студзеня 1988, Пярну) — эстонскі футбаліст, паўабаронца клуба «Левадыя U21» з Таліна і былы ігрок нацыянальнай зборнай Эстоніі.

Пачынаў займацца футболам у клубе «Пярну», пазней далучыўся да іншага клуба з роднага горада — «Вапруса». У 2005—2006 гадах гуляў за юнацкую каманду нідэрландскага «Херэнвена». Улетку 2006 года вярнуўся ў Эстонію, стаўшы іграком «Флоры». У складзе сталічнага клуба двойчы здабыў тытул чэмпіёна Эстоніі, тройчы выйграў кубак краіны.

У снежні 2011 года далучыўся да клуба другога польскага дывізіёна «Погань». Па выніках сезона 2011/12 «Погань» атрымала месца ў Экстраклясе, але эстонскі паўабаронца не згуляў ніводнага матча. У пачатку 2013 года, згуляўшы за «Погань» толькі ў двух матчах, перайшоў у «Гурнік», аднак у канцы таго ж года пакінуў клуб.

У лютым 2014 года далучыўся да казахстанскага «Кайсара». У верасні таго ж года вярнуўся ў «Флору», падпісаўшы кантракт да канца сезона. У лютым 2015 года зноў накіраваўся ў Казахстан, стаўшы іграком «Табола», аднак ужо ўлетку з-за траўмы пакінуў каманду. У лютым 2016 года прыняў прапанову стаць іграком талінскага «Інфанета», якому дапамог у сезоне 2016 выйграць свой першы тытул чэмпіёна Эстоніі.

У лютым 2017 года падпісаў кантракт з беларускім клубам «Мінск»^[3]. Спачатку трывала выхадзіў у стартавым складзе мінчан, але ў чэрвені перастаў з’яўляцца на полі. У ліпепі 2017 года кантракт з «Мінскам» па пагадненні бакоў быў разарваны^[4], і неўзабаве паўабаронца стаў іграком фінскага клуба «ПС Кемі». Па заканчэнні сезона 2017 пакінуў каманду.

У сакавіку 2018 года стаў іграком «Гурнік» з Лэнчны, які выступаў у Першай лізе Польшчы. Пасля вылету «Гурніка» ў Другую лігу ў ліпені 2018 года перайшоў у карагандзінскі «Шахцёр».

У лютым 2019 года далучыўся да літоўскага клуба «Паланга». Стаў адным з лідараў каманды, але не здолеў выратаваць яе ад вылету ў Першую лігу. У студзені 2020 года стаў іграком клуба «Пайдэ», а ў пачатку 2024 года перайшоў у «Левадыю U21».

Выступаў за юнацкія і моладзевыя зборныя Эстоніі розных узростаў. 19 чэрвеня 2010 года дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Эстоніі, выйшаўшы на замену ў канцы матча Балтыйскага Кубка супраць Латвіі.

• 01 Чэмпіён Эстоніі (3): 2010, 2011, 2016
• 02 Срэбраны прызёр чэмпіянату Эстоніі (3): 2007, 2008, 2020
• 03 Бронзавы прызёр чэмпіянату Эстоніі (2): 2021, 2022
• Уладальнік Кубка Эстоніі (4): 2008, 2009, 2011, 2022
• Уладальнік Суперкубка Эстоніі (3): 2009, 2011, 2023