Сінапс

Будова тыповага хімічнага сінапсу
Постсінаптычная зацвярдзеласць Патэнцыялазалежны Ca++ канал Сінаптычны пузырок Зваротнае ўсмоктванне Рэцэптары Нейратрансмітар Тэрміналь Сінаптычная шчыліна Дэндрыт

Сі́напс (грэч. σύναψις, ад συνάπτειν — абдымаць, ахапляць, паціскаць руку) — месца кантакту паміж двума нейронамі або паміж нейронам і эфекторнай клеткай, якая атрымлівае сігнал. Служыць для перадачы нервовага імпульсу паміж дзвюма клеткамі, прычым падчас сінаптычнай перадачы амплітуда і частата сігналу могуць рэгулявацца.

Тэрмін быў уведзены ў 1897 г. англійскім фізіёлагам Чарльзам Шэрынгтанам.

Гл. таксама

• Нейрон
• Постсінаптычны патэнцыял
• Рэцэптыўнае поле
• Сінапсіны
• Хімічны сінапс

Літаратура

• Леанцюк А. С. Сінапсы // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 395. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).