Тафцізан Тагіравіч Мінігулаў

Тафцізан Тагіравіч Мінігулаў
башк.: Тәфтизән Таһир улы Миңлеғолов
Дата нараджэння 29 мая 1922(1922-05-29)
Месца нараджэння
Дата смерці 29 верасня 1943(1943-09-29) (21 год)
Месца смерці
Месца пахавання
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў кавалерыя
Гады службы 1941—1943
Званне
Сяржант
Сяржант
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені Ордэн Чырвонай Зоркі

Тафцізан Тагіравіч Мінігулаў (Міндзігулаў[1]; 29 мая 1922, Кусеева, Бурзян-Тангаураўскі кантон, Башкірская АССР — 29 верасня 1943, Усохі, Брагінскі раён, Гомельская вобласць, Беларуская ССР) — гвардыі сяржант Рабоча-сялянскай Чырвонай арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Герой Савецкага Саюза (1944).

У час вайны камандзір разліку мінамёта 62-га гвардзейскага кавалерыйскага палка 16-й гвардзейскай кавалерыйскай дывізіі (7-й гвардзейскі кавалерыйскі корпус, 61-я армія, Цэнтральны фронт) гвардыі сяржант Т. Г. Мінігулаў асабліва вызначыўся пры фарсіраванні Дняпра.

Біяграфія

Раннія гады

Тафцізан Тагіравіч Мінігулаў нарадзіўся 29 мая 1922 года ў сям’і селяніна ў вёсцы Кусеева Бурзян-Танганураўскага кантона Башкірскай АССР (цяпер — Баймакскі раён Башкартастан)[2]. Па нацыянальнасці башкір. Там жа скончыў сямігадовую школу. Пасля заканчэння школы, працаваў у родным калгасе ім. Варашылава. Затым працаваў на залатых капальнях[3].

У снежні 1941 годзе быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію Баймакскім райваенкаматам[3][4]. Навучаўся на курсах малодшых камандзіраў[5]. З красавіка 1942 года знаходзіцца на франтах Вялікай Айчыннай вайны[3]. Удзельнічаў у баях на Сталінградскім і Цэнтральным франтах[2]. 28 лютага 1943 года быў узнагароджаны ордэнам «Чырвонай Зоркі»[4].

20 верасня 1943 года камандзір разліку мінамёта 62-га гвардзейскага кавалерыйскага палка (16-я гвардзейская кавалерыйская дывізія, 7-й гвардзейскі кавалерыйскі корпус, 61-я армія, Цэнтральны фронт) гвардыі сяржант Тафцізан Мінігулаў асабліва вызначыўся падчас баёў за населенага пункта Чарныш (Чарнігаўскі раён, Чарнігаўскай вобласці Украіны) у ходзе якога ён асабіста знішчыў 18 праціўнікаў[3].

Подзвіг

29 верасня 1943 года падчас баёў за беларускую вёску Усохі (Брагінскі раён, Гомельскай вобласці Беларусі), падраздзяленні 62-га гвардзейскага кавалерскага палка апынуліся пад варожым агнём, тады камандзір разліку Тафцізан Мінігулаў добраахвотна вызваўся знішчыць агнявыя кропкі праціўніка. Агнём з аўтамата і гранатамі ён асабіста знішчыў варожы мінамётны разлік, а таксама падарваў танк праціўніка: нягледзячы на гэта, пры выкананні задання загінуў. Пахаваны ў брацкай магіле на паўднёва-заходняй ускраіне вёскі Галкі (Брагінскі раён, Гомельскай вобласці Беларусі)[3].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года гвардыі сяржант Тафцізан Тагіравіч Мінігулаў быў пасмяротна узнагароджаны званнем Героя Савецкага Саюза з уручэннем медаля «Залатая Зорка» і ордэна Леніна[6][7].

Узнагароды

Савецкія дзяржаўныя ўзнагароды і званні[3]:

Памяць

Ва Уфе імя Тафцізана Мінігулава ўвекавечана залатымі літарамі на мемарыяльных дошках разам з іншымі імёнамі ўсіх 78-і Герояў Савецкага Саюза 112-й Башкірскай (16-й гвардзейскай Чарнігаўскай) кавалерыйскай дывізіі на будынку Нацыянальнага музея Рэспублікі Башкартастан, а таксама яго імя было высечана на будынку Музея 112-й Башкірскай (16-й гвардзейскай Чарнігаўскай) кавалерыйскай дывізіі.

У роднай вёсцы Тафцізана Мінігулава, у гонар героя, усталяваны бюст і на будынку школы, дзе ён вучыўся, была адкрыта мемарыяльная дошка. Таксама яго імем быў названы адна з вуліца ў горадзе Баймаке.

Зноскі

  1. ↑ Миндигулов Тафтизан Тагирович // Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
  2. ↑ а б Каримова И. Г. Миннигулов Тафтизан Тагирович // Башкирская энциклопедия / гл. ред.: М. А. Ильгамов. — Уфа: Башкирская энциклопедия, 2008. — Т. 4: Л — О. — 672 с. — 7 000 экз. — ISBN 978-5-88185-068-5.
  3. ↑ а б в г д е Тафцізан Тагіравіч Мінігулаў на сайце «Героі краіны»
  4. ↑ а б в г Узнагародны ліст у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа»
  5. ↑ Галина Н. Герой из Кусеева. Славные сыны земли Баймакской. Баймакский вестник (30 мая 2012). Архівавана з першакрыніцы 8 студзеня 2017. Праверана 14-12-2016.
  6. ↑ а б Узнагародны ліст у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа»
  7. ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

Літаратура

  • Ахмадиев Т. Х. Башкирская гвардейская кавлерийская. — Уфа: Китап, 1999. — 362 с. — 3 000 экз. — ISBN 5-295-01973-X.
  • Подвиги их — бессмертны: Справочник о Героях Советского Союза и полных кавалерах ордена Славы из Республики Башкортостан / сост.: Р. А. Валишин, Г. Д. Иргалин, Н. П. Каменев и др.. — Уфа: Китап, 2000. — 393 с. — 3 000 экз. — ISBN 5-295-02784-8.
  • Навечно в сердце народном / Гл. ред.: И. П. Шамякин и др.. — 3-е изд., доп. и испр. — Мн. : БелСЭ, 1984. — 607 с. — 65 000 экз.
  • Славные сыны Башкирии: Очерки о Героях Советского Союза: [в 5 кн.] / сост.: А. Е. Ерошин, С. С. Саитов. — Уфа : Башкирское книжное издательство, 1965. — Кн. 1. — 514 с. — 15 000 экз.
  • Слава башкирских конников / авт. сост.: Ф. Н. Вахитов, Н. И. Камалова. — Уфа: Китап, 2005. — 276 с. — 3 000 экз. — ISBN 5-295-03573-5.(недаступная спасылка)

Спасылкі