Чжоу Эньлай
Чжоу Эньлай | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
кіт.: 周恩來 | |||||||
![]() | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Пераемнік | Хуа Гофэн[d] | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
5 сакавіка 1898[1][2]
|
||||||
Смерць |
8 студзеня 1976[3][1][…] (77 гадоў) |
||||||
Жонка | Deng Yingchao[d][5] | ||||||
Веравызнанне | атэізм | ||||||
Партыя | |||||||
Адукацыя | |||||||
Месца працы | |||||||
Аўтограф |
![]() |
||||||
Род войскаў | Нацыянальна-рэвалюцыйная армія | ||||||
Званне | генерал | ||||||
Бітвы | |||||||
Узнагароды | |||||||
![]() |
Чжоу Эньлай (кіт. трад. 周恩來, спр. 周恩来, піньінь Zhōu Ēnlái; 5 сакавіка 1898 — 8 студзеня 1976) — палітычны дзеяч Кітая, першы кіраўнік Дзяржсавета КНР з моманту ўтварэння КНР у 1949 годзе да сваёй смерці; нашчадак у 33-м калене заснавальніка неаканфуцыянства Чжоу Дуньі.
Вядомы дыпламат, спрыяў мірнаму суіснаванню з Захадам, адначасова спрабуючы не разрываць адносін з Савецкім Саюзам. Яго далікатная палітыка і прынцыповасць у працы забяспечыла яму захаванне пасады прэм’ера ў гады «культурнай рэвалюцыі», а дыпламатычнасць і высокая працаздольнасць набылі народную славу.
Зноскі
- ↑ а б Tschou En-Lai // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Ču En-laj (Zhou Enlai) // Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija — 2009.
- ↑ Immanuel C.Y. Hsü The Rise of Modern China — 6 — USA: OUP, 2000. — P. 763. — 1136 p. — ISBN 978-0-19-512504-7
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118624385 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
- ↑ Short P. Mao: A Life — Britain: Hodder & Stoughton, 1999. — P. 587. — 782 p. — ISBN 978-0-340-60624-7