Юры Луйк

Юры Луйк
міністр замежных спраў Эстоніі[d] студзень 1994 — красавік 1995
Папярэднік	Trivimi Velliste[d]
Пераемнік	Рыйва Сініярв
міністр абароны Эстоніі[d] 25 сакавіка 1999 — 28 студзеня 2002
Estonian Ambassador to the United States[d] верасень 2003 — жнівень 2007
дэпутат Рыйгікогу[d] 4 красавіка 2019 — 29 красавіка 2019
міністр абароны Эстоніі[d] 12 чэрвеня 2017 — 26 студзеня 2021
Папярэднік	Маргус Тсахкна
Пераемнік	Kalle Laanet[d]
міністр абароны Эстоніі[d] жнівень 1993 — студзень 1994
Папярэднік	Hain Rebas[d]
Пераемнік	Indrek Kannik[d]
пасол Эстоніі ў Расіі[d] 11 чэрвеня 2012 — 2015
Папярэднік	Simmu Tiik[d]
Пераемнік	Arti Hilpus[d]
Нараджэнне	17 жніўня 1966(1966-08-17) (58 гадоў) Талін, Эстонская ССР, СССР
Бацька	Aleksander Gavrilov[d]
Маці	Lilian Luik[d]
Жонка	Ruth Lausma Luik[d]
Партыя	Ісамаа[d] Pro Patria Union[d] (2006) National Coalition Party Pro Patria[d] (1995) Republican Coalition Party[d] (1992)
Адукацыя	Тартускі ўніверсітэт
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ю́ры Луйк (эст. Jüri Luik; нар. 17 жніўня 1966, Талін) — эстонскі дыпламат і палітык, з 2021 года прадстаўнік Эстоніі ў НАТА, у мінулым тройчы займаў пасаду міністра замежных спраў і міністра абароны Эстоніі.

Сын анколага, заслужанага ўрача Эстонскай ССР Аляксандра Гаўрылава (1912—1999) і рэнтгенолага Ліліян Луйк (1926—2023). Скончыў Тартускі ўніверсітэт у 1989 годзе, кваліфікацыя «журналіст». У 1988 годзе стаў рэдактарам часопіса «Vikerkaar».

З 1991 года працаваў у Міністэрстве замежных спраў Эстоніі па прапанове Ленарта Меры. Быў супрацоўнікам пасольства Эстоніі ў Лондане, у 1992 годзе абраны ў Рыйгікогу. У 1992—1994 гадах — міністр у першым урадзе Марта Лаара, спачатку як міністр без партфеля, пазней міністр абароны. З 7 студзеня 1994 па 17 красавіка 1995 года — міністр замежных спраў Эстоніі, член кансерватыўнай партыі «Саюз Айчыны» ва ўрадзе Андрэса Таранда.

У 1995—1996 гадах член фонду Карнегі, у 1996—1999 гадах пастаянны прадстаўнік Эстоніі ў НАТА і краінах Бенілюкс, у 1999—2002 гадах міністр абароны ў другім урадзе Марта Лаара. Узначальваў дэлегацыю Эстоніі ў 2002—2003 гадах у рамках праграмы НАТА «Усходняе партнёрства».

У верасні 2003 года прызначаны Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Эстоніі ў ЗША, да 2007 года таксама займаў пасаду паслоў у Канадзе і Мексіцы, саступіўшы пазней пасаду Вяйна Рэйнарту. Да 2012 года прадстаўнік Эстоніі ў НАТА, у 2013—2015 гадах пасол Пасольства Эстоніі ў Расіі. У жніўні 2015 года прызначаны дырэктарам Міжнароднага цэнтра абароны і бяспекі ў Таліне.

12 чэрвеня 2017 года зноў заняў пасаду міністра абароны Эстоніі, змяніўшы Маргуса Тсахкну ва ўрадзе Юры Ратаса — паводле апытанняў фірмы Kantar Emor, ён лічыўся найбольш папулярным кандыдатам сярод грамадзян Эстоніі. За час яго працы былі арыштаваныя два афіцэры Сіл абароны Эстоніі (Дзяніс Метсавас і Пётр Волін), якія абвінавачваліся ў разгалашэнні сакрэтнай інфармацыі і яе перадачы расійскай разведцы.