HD68099

HD68099
Каталоган кодHD 68099, ALS 16436, GCRV 59422, GSC 00798-01071, HIC 40085, HIP 40085, HR 3201, 2MASS J08111660+0949164, PPM 154020, ROT 1307, SAO 116444, TD1 11913, UBV 7800, UBV M 14045, uvby98 100068099, YZ 9 3306, AG+09 1036, BD+10 1746, TYC 798-1071-1, Gaia DR1 3146592581211980928, WEB 7821, Gaia DR2 3146592581211980928
Седарчийн гуламРак
Дуьненна генахь269,0414 ± 7,0212 парсек[1]
Скорость вращения звезды56 km/s[2], 57 km/s[2]
Параллакс3,7169 ± 0,097 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар−18,185 ± 0,105 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар−7,352 ± 0,174 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость28,8 km/s[3], 27 km/s[3]
Спектран классB8III[4]
Гуш болу седин барам6,072 ± 0,01[5]
МурJ2000.0
Нийсса хьалабалар8ч 11м 16,5992065556с[1]
ОхьатаӀар+9° 49′ 16,476129304″[1]
Эффективная температура12 804 K[3]
Поверхностная гравитация4400 сантиметр на секунду в квадрате[3], 4390 сантиметр на секунду в квадрате[3]

BD+11 1075 — бу спектран классан B8III[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 6,072 ± 0,01[5] гергга бу, лаьтта Рак седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[6]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[7][8].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[9][10][11][12].

Билгалдахарш

  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Collaboration G. Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018. — Vol. 1345. — P. I/345.
  2. ↑ 1 2 Simón-Díaz S., Godart M., Castro N., Herrero A., Puls J., Telting J., Grassitelli L., Aerts C. The IACOB project. III. New observational clues to understand macroturbulent broadening in massive O- and B-type stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — Vol. 597. — 17 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201628541 — arXiv:1608.05508
  3. ↑ 1 2 3 4 5 Huang W., Gies D. R., McSwain M. V. A stellar rotation census of B stars: from ZAMS to TAMS (инг.) // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2010. — Vol. 722, Iss. 1. — P. 605–619. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1088/0004-637X/722/1/605 — arXiv:1008.1761
  4. ↑ 1 2 Molnar M. R. The He-weak stars (инг.) // The astrophysical journal. Letters — United Kingdom: IOP Publishing, 1972. — Vol. 175. — P. 453–464. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/151570
  5. ↑ 1 2 Høg E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. L27—L30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта