Gromica

Gromica – to je wiôlgô wòskòwô swiéca, chtërną brëkùją niejedny chrzescëjónie np. katolëcë. Kaszëbi gôdele, że gromica òdgóniô diôbła, grzmòt i òdżin. Biwało tak, że Kaszëbi robile zapôloną gromicą krziż na balce pòd pòsową, żebë piorën nie trzasł w chëcze. Jak chtos ùmiérô zapôliwają mù gromicą, żebë mù swiécëła òb drogã na drëdżi swiat. Dobrze je jak wòda (jezoro, rzéka) dzeli wies òd smãtôrza, ale jak ji ni ma a ùmarłi bë mògł bëc wieszczim to trzeba mù pòd pôchë i na piersë pòłożëc krziżiczi zrobioné z gromicë.

• Sychta B.: Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej. Wrocław-Warszawa-Kraków, t. I (1967), s. 366.