Фибоначчи хисепĕ
Фибона́ччи хисепĕ (нумайлă хисепре Фибоначчи хисепĕсем, çырав варианчĕ — Фибона́чи[1]) — 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584, 4181, 6765, 10946, 17711, … (A000045 умхыçлăх OEIS) хисеп умлăн-хыçлăнлăхĕн кашни элементне çапла калаççĕ, кунта малтанхи икĕ хисеп 0 тата 1, малаллисем умĕнхи икĕ хисепĕн суммипе тан[2].
Асăрхавсем
- ^ Т. В. Кропотова, В. Г. Подольский, П. Е. Кашаргин. Введение в высшую математику. — Казанский федеральный университет институт физики.
- ^ Lucas, 1891, p. 3
Литература
- Грант Аракелян. Математика и история золотого сечения. — М.: Логос, 2014. — С. 404. — ISBN 978-5-98704-663-0.
- Ball, Keith M (2003), "8: Fibonacci's Rabbits Revisited", Strange Curves, Counting Rabbits, and Other Mathematical Explorations, Princeton, NJ: Princeton University Press, ISBN 978-0-691-11321-0.
- Beck, Matthias & Geoghegan, Ross (2010), The Art of Proof: Basic Training for Deeper Mathematics, New York: Springer, ISBN 978-1-4419-7022-0.
- Bóna, Miklós (2011), A Walk Through Combinatorics (3rd ed.), New Jersey: World Scientific, ISBN 978-981-4335-23-2.
- Bóna, Miklós (2016), A Walk Through Combinatorics (4th Revised ed.), New Jersey: World Scientific, ISBN 978-981-3148-84-0.
- Lemmermeyer, Franz (2000), Reciprocity Laws: From Euler to Eisenstein, Springer Monographs in Mathematics, New York: Springer, ISBN 978-3-540-66957-9.
- Lucas, Édouard (1891), Théorie des nombres, vol. 1, Paris: Gauthier-Villars, Шаблон:Google books, <https://archive.org/details/thoriedesnombr01lucauoft>.
- Pisano, Leonardo (2002), Fibonacci's Liber Abaci: A Translation into Modern English of the Book of Calculation, Sources and Studies in the History of Mathematics and Physical Sciences, Springer, ISBN 978-0-387-95419-6
Каçăсем
- Первые 300 чисел Фибоначчи 2018 ҫулхи Пуш уйӑхӗн 14-мӗшӗнче архивланӑ.(акăлч.).
- Числа Фибоначчи в природе 2018 ҫулхи Чӳк уйӑхӗн 28-мӗшӗнче архивланӑ.(акăлч.).