Αγία Θεοδότη Ίου
Συντεταγμένες: 36°45′12″N 25°19′23″E / 36.75333°N 25.32306°E
Αγία Θεοδότη | |
---|---|
![]() | |
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Περιφέρεια | Νοτίου Αιγαίου |
Περιφερειακή Ενότητα | Θήρας |
Δήμος | Ιητών |
Γεωγραφία | |
Γεωγραφικό διαμέρισμα | νησιά Αιγαίου Πελάγους |
Νομός | Κυκλάδων |
Υψόμετρο | 35 |
Έκταση | 1,3 km² |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 3 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Τηλ. κωδικός | +22860 |
![]() | |
Η Αγία Θεοδότη είναι οικισμός της Ίου. Υπάγεται στον δήμο Ιητών, της περιφερειακής ενότητας Θήρας, στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.[1][2] Πρίν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας, ανήκε στην επαρχία Θήρας του νομού Κυκλάδων, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νήσων Αιγαίου Πελάγους.[3]
Γεωγραφία
Η Αγία Θεοδότη είναι παραθαλάσσιος οικισμός στο Α. ΒΑ. τμήμα της Ίου. Βρίσκεται στο μέσον του φερώνυμου όρμου, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 35. Απέχει περίπου 10 χλμ. ΒΑ. της Χώρας.[3][4][5][6][7]
Πληθυσμός
Έτος | Πληθυσμός |
---|---|
1991 | 44 |
2001 | 8 |
2011 | 12 |
Έτος | Πληθυσμός |
---|---|
1971 | — |
1981 | 5 |
1991 | 78 |
2001 | 8 |
2011 | 12 |
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1971 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Ίου.[2]
Γενικά στοιχεία
Ο οικισμός πήρε την ονομασία του από την εκκλησία της Αγίας Θεοδότης.[11] Στην ευρύτερη περιοχή λειτουργούσαν, άλλοτε, μεταλλεία σιδήρου.[5] Ο οικισμός απέκτησε για πρώτη φορά τηλεφωνείο το 1967,[12] ενώ η οδική σύνδεσή του με τη χώρα έγινε το 1978, κατόπιν ιδιωτικής πρωτοβουλίας, και η ασφαλτόστρωση του οδοστρώματος πραγματοποιήθηκε μόλις το 1998.[13] Με αφετηρία τη δεκαετία του 1980, η Αγία Θεοδότη γνώρισε σημαντική τουριστική ανάπτυξη.[14]
Αξιοθέατα
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/98/Ios_island%2C_Cyclades%2C_Greece_beach_view_2007.jpg/250px-Ios_island%2C_Cyclades%2C_Greece_beach_view_2007.jpg)
- Ερείπια ρωμαϊκού υδραγωγείου (ελληνιστικής εποχής)
- Η εκκλησία της Αγίας Θεοδότης, που κτίστηκε πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού. πριν 500 περίπου χρόνια και, αρχικά, ήταν προορισμένη για τις λατρευτικές ανάγκες των ρωμαιοκαθολικών του νησιού. Η συγκεκριμένη εκκλησία είναι γνωστή και με την ονομασία Παναγιά το Γενέσιο
- Η εκτεταμένη παραλία του οικισμού
Πεζοπορία
Από τον οικισμό «φεύγει» μονοπάτι που οδηγεί στη θέση «Γεφύρι», μέσα από έκταση με πικροδάφνες, κουμαριές και μυρτιές.[5]
Εκδηλώσεις
Η γιορτή και το πανηγύρι της φερώνυμης εκκλησίας στις 8 Σεπτεμβρίου.[16]
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ 2,0 2,1 https://www.eetaa.gr/metaboles/oikmet_details.php?id=25731
- ↑ 3,0 3,1 3,2 ΠΛΜ 1:385
- ↑ Εκδόσεις «Ελλάδα»
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Διακοπές», σ. 145
- ↑ Δομή 1:143
- ↑ Google Earth
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ Φραγκούλη, σ. 76
- ↑ Φραγκούλη, σ. 54
- ↑ Φραγκούλη, σ. 121
- ↑ Φραγκούλη, σ. 103
- ↑ Συλλογικό, Εκκλησίες και ξωκκλήσια της Ίου, Ίος, Ιανουάριος 2004, σ. 82
- ↑ Φραγκούλη, σ. 80
Πηγές
- Δήμητρα Φραγκούλη: Νιώτικη κοινωνία - Εικόνες του χτες και του σήμερα. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2002
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 2006
- Εγκυκλοπαίδεια Δομή, εκδ. 2002-4
- Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς)
- Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
- Google Earth
- eetaa.gr