Γενικό Νοσοκομείο Βιέννης

Γενικό Νοσοκομείο Βιέννης
Allgemeines Krankenhaus der Stadt Wien
Η κύρια είσοδος του νοσοκομείου
Είδοςνοσοκομείο και πανεπιστημιακό νοσοκομείο
ΔιεύθυνσηWähringer Gürtel 18-20, 1090 Wien[1]
Γεωγραφικές συντεταγμένες48°13′12″N 16°20′51″E
Διοικητική υπαγωγήΒιέννη[2] και Άλσεργκρουντ (δημοτικό διαμέρισμα)[3]
ΧώραΑυστρία[3]
Έναρξη κατασκευής1686
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)
Το Γενικό Νοσοκομείο Βιέννης το 1784
Το Νάρεντουρμ χτίστηκε το ~1782, κάποτε λειτουργούσε ως ψυχιατρική κλινική. Σήμερα στεγάζει το Παθολογικό-Ανατομικό Μουσείο.
Οι Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής, 1853
Ένα από τα παλαιότερα αλεξικέραυνα στον κόσμο, στο Νάρεντουρμ
Μακέτα του σύγχρονου νοσοκομείου

Το Γενικό Νοσοκομείο Βιέννης (γερμανικά: Allgemeines Krankenhaus der Stadt Wien‎‎) είναι το γενικό νοσοκομείο της πόλης Βιέννη στην Αυστρία. Λειτουργεί επίσης ως πανεπιστημιακό νοσοκομείο και ως έδρα της Ιατρικής Σχολής της Βιέννης.[4][5][6]

Ιστορία

Το παλαιό νοσοκομείο

Η ιστορία του Νοσοκομείου αρχίζει από το 1686, όταν ο Ιατρός Γιόχαν Φρανκ, μετά το τέλος της Β' Πολιορκίας της Βιέννης, δώρισε ιδιοκτησίες του για την ίδρυση ενός στρατιωτικού νοσοκομείου. Επειδή δεν επαρκούσαν για το χτίσιμο νέων κτιρίων, οι ασθενείς, οι βετεράνοι με αναπηρίες και οι οικογένειες τους, εισάγονταν στο Κόντουμαζχοφ (επιδημιακό νοσοκομείο) που προϋπήρχε. Το 1693, ο Αυτοκράτορας Λεοπόλδος Α' σχεδίασε την ίδρυση του μεγάλου νοσοκομείου, και το 1697 είχε περατωθεί η κατασκευή της πρώτης πτέρυγας, με 1042 κλίνες.[7]

Το 1724 ζούσαν εκεί 1740 άτομα. Το 1726 ο Φερδινάνδος Βαρόνος φον Τάβονατ άφησε την περιουσία του στους στρατιώτες με αναπηρία και έτσι κατέστη δυνατή η επέκταση του συγκροτήματος. Κατασκευάστηκαν οι παρακείμενες εγκαταστάσεις, το νοσηλευτήριο (4ο), το Λογιστήριο (5ο) και η αίθουσα προσωπικού (7ο)

Την περίοδο 1752 - 1774 στο συγκρότημα προστέθηκαν οι εγκαταστάσεις για τους φοιτητές (3ο) και το γραφείο διαχείρισης (6ο). Οι ένοικοι έπρεπε να είναι ντυμένοι με ειδικές στολές και χρησιμοποιούσαν ειδικά χάλκινα νομίσματα τα οποία εξαργυρώνονταν στα μαγαζιά του συγκροτήματος, όπως σε αρτοποιεία, κρεοπωλεία, κ.α.[8]

Στις 28 Ιανουαρίου 1783, ο Αυτοκράτορας Ιωσήφ Β' επισκέφθηκε το πτωχοκομείο. Θεώρησε ότι η τεράστια εγκατάσταση δεν εξυπηρετούσε περισσότερο αυτούς που πραγματικά χρειάζονταν φροντίδα, αλλά μάλλον όσους είχαν εύκολη πρόσβαση στο χώρο λόγω διασυνδέσεων. [9]Ο καθηγητής Ιατρός Γιόζεφ φον Κβάριν παρουσίασε το γενικό σχέδιό του για το νοσοκομείο.

Στις 16 Αυγούστου 1784 το νοσοκομείο άνοιξε με διευθυντή τον Γιόζεφ φον Κβάριν. Στις εγκαταστάσεις προστέθηκαν ένα μαιευτήριο, ένα ορφανοτροφείο και ένα ψυχιατρικό άσυλο. Ο πύργος Νάρεντουρμ ήταν το πρώτο ειδικό κτίριο για την στέγαση των ψυχικά ασθενών. Το 1834 προστέθηκε ένα κοιμητήριο.

Κατά τον 19ο αιώνα το Γενικό Νοσοκομείο Βιέννης αποτέλεσε κέντρο ιατρικής έρευνας της Βιεννέζικης Ιατρικής Σχολής. Έτσι, ο Ίγκνατς Ζέμελβαϊς έκανε τις παρατηρήσεις του στο θέμα της υγιεινής, και ο Καρλ Λαντστάινερ ανακάλυψε τις ομάδες αίματος.

Η περιοχή του παλαιού νοσοκομείου λειτουργεί πλέον ως η κύρια πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου της Βιέννης, και περιλαμβάνει τα πανεπιστημιακά ιατρικά ιδρύματα, καθώς και πολυάριθμα ινστιτούτα ανθρωπιστικών επιστημών, και αρκετές επιχειρήσεις εμπορικές και τροφοδοσίας.

Συναγωγή

Η συναγωγή του παλαιού νοσοκομείου ιδρύθηκε το 1903 από τον αρχιτέκτονα Μαξ Φλέισερ ως ένα «περίπτερο προσευχής» για τους Εβραίους ασθενείς. Η συναγωγή υπέστη σοβαρές ζημιές το 1938 κατά τη Νύχτα των Κρυστάλλων του Τρίτου Ράιχ, και ακόμα περισσότερες το 1953, όταν μετατράπηκε σε σταθμό μετασχηματιστή.[10] Το 2005 τα ερείπια του κτιρίου αποκαταστάθηκαν προς το Μνημείο Μαρπ Λάνεφες.[11]

Το Νάρεντουρμ (Πύργος του Τρελού)

Πρόκειται για το πρώτο κτίριο παγκοσμίως που λειτούργησε ως άσυλο για τους ψυχικά ασθενείς, και ιδρύθηκε το 1784 από τον Ισίδωρο Κανεβάλε υπό τον Αυτοκράτορα Ιωσήφ Β'. Σήμερα στεγάζει το Ομοσπονδιακό Παθολογικό-Ανατομικό Μουσείο Βιέννης. Το πενταμερές κυκλικό κτίριο μοιάζει με φρούριο, διαθέτει παράθυρα σαν χαραμάδες και μπορεί να φιλοξενήσει έως 200 - 250 ψυχικά ασθενείς. Με την αυστηρή γεωμετρική μορφή και τη λιτότητά του, το κτίριο θεωρείται ως κορυφαίος εκπρόσωπος του επαναστατικού κλασικισμού. Κάθε κελί διέθετε πόρτες από ισχυρό πλέγμα και δακτύλιους για την αλυσόδεση των ανεξέλεγκτων ασθενών. Δέκα χρόνια αργότερα, με τις καινοτομίες στον τομέα της ψυχοθεραπείας η ανάγκη για τον πύργο ξεπεράστηκε. Η άποψη ότι ο Πύργος του Τρελού αποτελεί υλοποίηση της ιδέας του Πανοπτικόν του Τσέρεμι Μπένθαμ μάλλον δεν ισχύει, εφόσον δεν υπάρχει κεντρικό παρατηρητήριο για τον έλεγχο όλων των κελιών.

Ο Πύργος του Τρελού διέθετε αλεξικέραυνο στο γείσο της οροφής του. Αυτό επινοήθηκε και εγκαταστάθηκε το 1754 από τον Τσέχο ιερέα και εφευρέτη Προκόπη Ντίβις, αλλά μάλλον δεν προοριζόταν για προστασία από τις αστραπές. Ενδέχεται ο Ντίβις να μελετούσε τα οφέλη στην υγεία από τα ρεύματα, και ίσως να χρησιμοποιούσε τους αγωγούς ηλεκτρισμού για την θεραπεία των ασθενών.

Νέα νοσοκομειακή κλινική

Με την πάροδο του χρόνου τα νοσοκομειακά κτίρια της εποχής του Ιωσήφ έγιναν δύσχρηστα, οπότε το 1957 αποφασίστηκε η κατασκευή νέας κλινικής.[12] Οι εργασίες ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1964, κατόπιν μεταφοράς των καταλυμάτων του προσωπικού και του πανεπιστημιακού παιδιατρικού τμήματος σε άλλους χώρους. Το 1974 το κεντρικό κτίριο περατώθηκε και άνοιξε. Περιλάμβανε μια κλινική για εξωτερικούς ασθενείς, υπόγειο γκαράζ, χώρους στάθμευσης για ασθενοφόρα, 48 χειρουργεία, και 22 ορόφους με κλίνες για τη νοσηλεία 1773 ασθενών.[13][14]

Το 2015 στο Γενικό Νοσοκομείο Βιέννης εργάζονταν 8.838 άτομα, με συμπεριλαμβανόμενους 1.578 Ιατρούς και 4.686 λοιπών επαγγελμάτων εκτός από Διοίκησης και Χειρουργείων. Το ίδιο έτος νοσηλεύτηκαν 106.869[15] εσωτερικοί ασθενείς και 539.611[15] ασθενείς στα 400[16] εξωτερικά ιατρεία. Περίπου 8.000 φοιτητές είναι εγγεγραμμένοι στην Ιατρική Σχολή της Βιέννης.[17]

Αναφορές

  1. ↑ επίσημος ιστότοπος. www.akhwien.at.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei.
  3. ↑ 3,0 3,1 Wiki Loves Monuments monuments database. 18  Αυγούστου 2017. tools.wmflabs.org/heritage/api/api.php?action=search&format=json&srcountry=at&srlanguage=de&srid=20271.
  4. ↑ «Europe's 10 Largest Acute Care Hospitals Have Sizeable Clinical Pathology Laboratories | Dark Daily» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019. 
  5. ↑ Wien, Medizinischen Universität. «Home | MedUni Wien». Medizinischen Universität Wien (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019. 
  6. ↑ «Allgemeines Krankenhaus – Wien Geschichte Wiki». www.geschichtewiki.wien.gv.at. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019. 
  7. ↑ «Ansichten aus der Alservorstadt». www.alservorstadt.at. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019. 
  8. ↑ «Übersicht». members.a1.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019. 
  9. ↑ «Rodoslovci v tujini». www2.arnes.si. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019. 
  10. ↑ Feurstein, Michaela, Jüdisches Wien, Böhlau Verlag : Wien. 2001.
  11. ↑ Neugestaltung des jüdischen Bethauses am Campus Αρχειοθετήθηκε 2014-07-02 στο Wayback Machine. του Πανεπιστημίου της Βιέννης επίσημη ιστοσελίδα
  12. ↑ Keplinger, Monika Maria (2010). Die "Neuen Kliniken" des Wiener Allgemeinen Krankenhauses. wien: uniwien. http://othes.univie.ac.at/11457/. 
  13. ↑ «Allgemeines Krankenhaus der Stadt Wien - Medizinischer Universitätscampus - AKH Wien - Bettenstand nach Art der Betten». www.akhwien.at. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019. 
  14. ↑ «Architekturzentrum Wien». www.architektenlexikon.at. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Eckdaten des medizinischen Betriebs, auf den Seiten des AKH Wien, Wien 2015, abgerufen am 13. Mai 2017
  16. ↑ Strukturdaten, auf den Seiten des AKH Wien, Wien 2015, abgerufen am 21. März 2018
  17. ↑ Facts & Figures über die Medizinische Universität Wien, auf den Seiten der Meduni Wien, abgerufen am 13. Mai 2017
Καθιερωμένοι όροι