Γιοχάνες Σταρκ

Γιοχάνες Σταρκ
Γέννηση15  Απριλίου 1874[1][2][3]
Freihung
Θάνατος21  Ιουνίου 1957[4][1][2]
Τράουνσταϊν
ΥπηκοότηταΒασίλειο της Βαυαρίας και Γερμανία
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Μονάχου
ΣύζυγοςLuise Uepler
ΒραβεύσειςΒραβείο Νόμπελ Φυσικής (1919), Μετάλλιο Ματεούτσι (1915) και Goethe Medal for Art and Science (1939)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςΦασματοσκοπία
Ιδιότηταφυσικός και διδάσκων πανεπιστημίου
Διδακτορικός καθηγητήςEugen von Lommel
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Γιοχάνες Σταρκ (Johannes Nikolaus Stark, 15 Απριλίου 1874 - 21 Ιουνίου 1957) ήταν Γερμανός φυσικός και νομπελίστας ο οποίος είχε στενή σχέση με το κίνημα Deutsche Physik υπό το ναζιστικό καθεστώς.

Βιογραφία

Πρώτα χρόνια

Γεννημένος στο Σίκενχοφ (Schickenhof), Βασίλειο της Βαυαρίας, (σήμερα Φράιχουνγκ (Freihung)), ο Σταρκ εκπαιδεύτηκε στο Γυμνάσιο Μπαϊρόιτ (δευτεροβάθμια εκπαίδευση) και αργότερα στο Ρέγκενσμπουρκ. Η πανεπιστημιακή του εκπαίδευση άρχισε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου σπούδασε φυσική, μαθηματικά, χημεία και κρυσταλλογραφία. Ξεκίνησε τις σπουδές του το 1894, και αποφοίτησε το 1897. Η διδακτορική του διατριβή ήταν σχετική με κάποια θέματα φυσικής του Άιζακ Νιούτον.

Καριέρα

Ο Σταρκ εργάστηκε σε διάφορες θέσεις στο Ινστιτούτο Φυσικής του Πανεπιστημίου του Μονάχου μέχρι το 1900, όταν κατέστη άμισθος λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Από το 1906 ήταν έκτακτος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ανοβέρου. Το 1908 έγινε καθηγητής στο Πολυτεχνείο του Άαχεν. Μέχρι το 1922, ο Σταρκ εργάστηκε και έκανε έρευνες σε τμήματα φυσικής σε διάφορα πανεπιστήμια, όπως το Πανεπιστήμιο του Greifswald. Το 1919, τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής «για την ανακάλυψη του φαινομένου Ντόπλερ και τον διαχωρισμό των φασματικών γραμμών σε ηλεκτρικά πεδία» (το τελευταίο είναι γνωστό ως φαινόμενο Σταρκ). Από το 1933 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1939, ο Σταρκ εξελέγη πρόεδρος του Physikalisch-Technische Bundesanstalt, ενώ ήταν επίσης πρόεδρος της Deutsche Forschungsgemeinschaft.[5]

Ο Σταρκ δημοσίευσε περισσότερες από 300 εργασίες, κυρίως όσον αφορά την ηλεκτρική ενέργεια και άλλα συναφή θέματα. Έλαβε διάφορα βραβεία εκτός του βραβείου Νόμπελ, όπως το βραβείο Baumgartner της Ακαδημίας Επιστημών της Βιέννης (1910), βραβείο Ακαδημίας Επιστημών του Γκέτινγκεν (1914), καθώς και το Μετάλλιο Matteucci της Ακαδημίας της Ρώμης. Η πιο γνωστή συνεισφορά του στην φυσική είναι το φαινόμενο Σταρκ, το οποίο το ανακάλυψε το 1913.

Ήταν παντρεμένος με την Luise Uepler, και είχε πέντε παιδιά. Το χόμπι του ήταν η καλλιέργεια των οπωροφόρων δένδρων και η δασοκομία. Εργάστηκε στο ιδιωτικό εργαστήριο του στο κτήμα της χώρας του στην Άνω Βαυαρία μετά τον πόλεμο. Εκεί μελέτησε την εκτροπή του φωτός σε ηλεκτρικό πεδίο.[5]

Σχέσεις με τον Ναζισμό

Κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος, ο Σταρκ επιχείρησε να γίνει ο Φύρερ της γερμανικής φυσικής μέσω του κινήματος Deutsche Physik («γερμανική φυσική»), μαζί με τον Φίλιπ Λέναρντ, έναντι της «Εβραϊκής Φυσικής» του Άλμπερτ Αϊνστάιν και του Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (ο οποίος δεν ήταν εβραϊκής καταγωγής). Μετά την υπεράσπιση της θεωρίας της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν από τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, ο Σταρκ έγραψε ένα οργισμένο άρθρο στην εφημερίδα των SS Das Schwarze Korps, αποκαλώντας τον Χάιζενμπεργκ «λευκό Εβραίο».

Το 1934, στο βιβλίο του Nationalsozialismus und Wissenschaft (ελλ.: «Εθνικοσοσιαλισμός και Επιστήμη») ο Σταρκ υποστήριξε ότι η προτεραιότητα του επιστήμονα είναι να υπηρετεί το έθνος. Έτσι, σημαντικός στους τομείς της έρευνας ήταν εκείνος που θα μπορούσε να βοηθήσει τη γερμανική παραγωγή όπλων και τη βιομηχανία. Επιτέθηκε στη θεωρητική φυσική και τόνισε ότι οι επιστημονικές θέσεις στη ναζιστική Γερμανία θα πρέπει να κατέχονται από καθαρόαιμους Γερμανούς.

Ο Σταρκ υποστήριξε επίσης ότι Εβραίοι επιστήμονες δεν είχαν «την ικανότητα πραγματικής δημιουργικής δραστηριότητας στις φυσικές επιστήμες.»

Το 1947, μετά την ήττα της Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Σταρκ είχε χαρακτηριστεί ως «μείζων δράστης» και του επιβλήθηκε ποινή τεσσάρων ετών φυλάκισης.

Εκδόσεις

  • Die Entladung der Elektricität von galvanisch glühender Kohle in verdünntes Gas. (Sonderabdruck aus 'Annalen der Physik und Chemie', Neue Folge, Band 68). Leipzig, 1899
  • Der elektrische Strom zwischen galvanisch glühender Kohle und einem Metall durch verdünntes Gas. (Sonderabdruck aus 'Annalen der Physik und Chemie', Neue Folge, Band 68). Leipzig, 1899
  • Aenderung der Leitfähigkeit von Gasen durch einen stetigen elektrischen Strom. (Sonderabdruck aus 'Annalen der Physik', 4. Folge, Band 2). Leipzig, 1900
  • Ueber den Einfluss der Erhitzung auf das elektrische Leuchten eines verdünnten Gases. (Sonderabdruck aus 'Annalen der Physik', 4. Folge, Band 1). Leipzig, 1900
  • Ueber elektrostatische Wirkungen bei der Entladung der Elektricität in verdünnten Gasen. (Sonderabdruck aus 'Annalen der Physik', 4. Folge, Band 1). Leipzig, 1900
  • Kritische Bemerkungen zu der Mitteilung der Herren Austin und Starke über Kathodenstrahlreflexion. Sonderabdruck aus 'Verhandlungen der Deutschen Physikalischen Gesellschaft', Jahrgang 4, Nr. 8). Braunschweig, 1902
  • Prinzipien der Atomdynamik. 1. Teil. Die elektrischen Quanten., 1910
  • Schwierigkeiten für die Lichtquantenhypothese im Falle der Emission von Serienlinien. (Sonderabdruck aus 'Verhandlungen der Deutschen Physikalischen Gesellschaft', Jg. XVI, Nr 6). Braunschweig, 1914
  • Bemerkung zum Bogen - und Funkenspektrum des Heliums. (Sonderabdruck aus 'Verhandlungen der Deutschen Physikalischen Gesellschaft.', Jg. XVI, Nr. 10). Braunschweig, 1914
  • Folgerungen aus einer Valenzhypothese. III. Natürliche Drehung der Schwingungsebene des Lichtes. (Sonderabdruck aus `Jahrbuch der Radioaktivität und Elektronik', Heft 2, Mai 1914), Leipzig, 1914
  • Methode zur gleichzeitigen Zerlegung einer Linie durch das elektrische und das magnetische Feld. (Sonderabdruck aus 'Verhandlungen der Deutschen Physikalischen Gesellschaft.', Jg. XVI, Nr. 7). Braunschweig, 1914
  • Die gegenwärtige Krise der deutschen Physik, ("The Thoroughgoing Crisis in German Physics") 1922
  • Natur der chemischen Valenzkräfte, 1922
  • Hitlergeist und Wissenschaft, 1924 zusammen mit Philipp Lenard
  • Die Axialität der Lichtemission und Atomstruktur, Berlin 1927
  • Atomstruktur und Atombindung, A. Seydel, Berlin 1928
  • Atomstrukturelle Grundlagen der Stickstoffchemie., Leipzig, 1931
  • Nationalsozialismus und Katholische Kirche, ("National Socialism and the Catholic Church") 1931
  • Nationalsozialismus und Katholische Kirche. II. Teil: Antwort auf Kundgebungen der deutschen Bischöfe., 1931
  • Nationale Erziehung, 1932
  • Nationalsozialismus und Wissenschaft 1934
  • Physik der Atomoberfläche
  • Jüdische und deutsche Physik
  • Nationale Erziehung, Zentrumsherrschaft und Jesuitenpolitik
  • Hitlers Ziele und Persönlichkeit

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 118798499. Ανακτήθηκε στις 14  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Johannes-Stark. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6xw6g6x. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Johannes Stark - Biography». nobelprize.org. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2010. 
π • σ • ε Βραβευμένοι με Νόμπελ Φυσικής (1901-1925)
Υπόλοιπες περίοδοι: (1926–1950) | (1951–1975) | (1976–2000) | (2001–σήμερα)
Καθιερωμένοι όροι