Γκαστόν Γκαλιμάρ
![]() |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Γκαστόν Γκαλιμάρ | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gaston Gallimard (Γαλλικά) |
Γέννηση | 18 Ιανουαρίου 1881[1][2][3] 9ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4] ή Παρίσι[5] |
Θάνατος | 25 Δεκεμβρίου 1975[1][2][3] Νεγί-συρ-Σεν[4] |
Τόπος ταφής | d:Q110338991[6] |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[7] |
Σπουδές | Λύκειο Κοντορσέ |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | εκδότης καινοτόμος επιχειρηματίας μεταφραστής |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Claude Gallimard |
Γονείς | Paul Gallimard |
Αδέλφια | Raymond Gallimard |
![]() | |
Ο Γκαστόν Γκαλιμάρ (Gaston Gallimard) (Παρίσι, 18 Ιανουαρίου 1881- Νεϊγύ συρ Σεν, 25 Δεκεμβρίου 1975) υπήρξε Γάλλος εκδότης, ιδρυτής των εκδόσεων Γκαλιμάρ, ενός από τους σημαντικότερους εκδοτικούς οίκους του 20ου αιώνα για την γαλλική λογοτεχνία. Ασχολήθηκε επίσης και με άλλες δραστηριότητες του λόγου και του ευρύτερου καλλιτεχικού χώρου όπως η θεατρική και κινηματογραφική παραγωγή, οι εφημερίδες και η διοργάνωση συναυλίων.
Βιογραφικά στοιχεία
Γιος του γνωστού συλλέκτη σπάνιων βιβλίων και έργων τέχνης Πολ Γκαλιμάρ[8], ο Γκαστόν τελείωσε το λύκειο Κοντορσέ το 1898. Σπούδασε νομικά και λογοτεχνία στο Παρίσι [εκκρεμεί παραπομπή].
Το 1911, ο νεαρός τότε Γκαλιμάρ διατέλεσε βασικός χρηματοδότης και διαχειριστής του εκδοτικού οίκου NRF που προέκυψε μετά την ίδρυση του ομώνυμου περιοδικού Νέα Γαλλική Επιθεώρηση (Nouvelle Revue française) το 1909 από τους Αντρέ Ζιντ και Ζαν Σλουμπερζέ. Οι εκδόσεις της Νέας Γαλλικής Επιθεώρησης θα μετονομαστούν σε εκδόσεις Γκαλιμάρ το 1919 και θα σημαδέψουν τη γαλλική λογοτεχνία.
Μετά από δύο ταξίδια στην Αμερική αποφασίζει να διαφοροποιηθεί από τους ανταγωνιστές του: Ιδρύει μια επιτροπή από "αναγνώστες" οι οποίοι προτείνουν τους νέους τίτλους και σταδιακά εισέρχεται στον χώρο του τύπου (Detective, Voila, Marianne). Το 1933 ενσωματώνει τις εκδόσεις της Πλειάδος, που έμελλαν να γίνουν κλασσικές και σημείο αναφοράς της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Πεθαίνει το 1975 αφού έχει σταδιακά παραχωρήσει τη δίοικηση του οίκου Γκαλιμάρ στον γιό του, Κλώντ.
Προσωπική ζωή
Παντρεύτηκε την Υβόν Ρεντελσπερζέ (Yvonne Redelsperger) το 1912 με την οποία έκανε έναν γιο, τον Κλώντ και χώρισε το 1930 για να παντρευτεί με την Ζαν-Λεονί Ντυμόν (Jeanne-Léonie Dumont).
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12132925j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Gaston-Gallimard. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 birth certificate. archives
.paris .fr /arkotheque /visionneuse /visionneuse .php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjMtMDYtMjIiO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6MjE3OTAzO3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ%3D%3D #uielem _move=122%2C-932&uielem _islocked=0&uielem _zoom=118&uielem _brightness=0&uielem _contrast=0&uielem _isinverted=0&uielem _rotate=F. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2023. σελ. 30. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0319443. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2024.
- ↑ 6,0 6,1 Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12132925j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ζενάκου, Αναστασία (6 Μαΐου 2001). ««Θημωνιές» από χρυσάφι». Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2011.
Πηγές
- Pierre Assouline, Gaston Gallimard : Un demi-siècle d’édition française, Balland, 1984, Folio, 2006 (Γαλλικά)
- «Ο εκδότης που απέρριψε τον Προυστ». Τα Νέα, διαστάσεις. 8 Αυγούστου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2011.
- Σέλλα, Ο. (11 Φεβρουαρίου 2006). «Πώς φτάνει ένα βιβλίο στην οθόνη». Τα Νέα. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2011.[νεκρός σύνδεσμος]
- Μπακουνάκης, Ν (1 Φεβρουαρίου 2009). «Γενέθλια». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2011.
- «L'article de Chroniques» (PDF). le magazine de la BnF, n°57. 21 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2011. (Γαλλικά)