Διαίρεση της Μογγολικής Αυτοκρατορίας

Ο διαμελισμός της Μογγολικής Αυτοκρατορίας άρχισε μετά τον θάνατο του Μόνγκε Χαν κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του κάστρου Ντιάο Γιου (απλοποιημένα Κινέζικα: 钓鱼城; Παραδοσιακά Κινέζικα: 釣魚城; πινγίν:Diàoyúchéng^[1]) χωρίς να ανακηρύξει διάδοχο, κατακρημνίζοντας εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των μελών των Τολουιδών για τον τίτλο του χαγάνου, οι οποίες κλιμακώθηκαν σε εμφύλιο πόλεμο. Αυτός ο εμφύλιος, μαζί με τον πόλεμο Μπέρκε-Χουλάγκου και τον διαδοχικό πόλεμο Καϊντού-Κουμπλάι, αποδυνάμωσε εξαιρεικά την εξουσία του χαγάνου σε όλη την επικράτεια της Μογγολικής Αυτοκρατορίας, οδηγώντας στον διαμελισμό της σε τέσσερα χανάτα: τη Χρυσή Ορδή στην Ανατολική Ευρώπη, το χανάτο Τσαγκατάι στην κεντρική Ασία, το Ιλχανάτο στην περιοχή του Ιράν και τη δυναστεία Γιουάν στην Κίνα και στη Μογγολία με έδρα το σημερινό Πεκίνο (τότε Χάνμπαλιχ), ωστόσο οι αυτοκράτορες της δυναστείας κατείχαν τον ονομαστικό/συμβολικό τίτλο του χαγάνου ολόκληρης της Αυτοκρατορίας.

Τα τέσσερα τμήματα της Μογγολικής Αυτοκρατορίας ακολουθούσαν τα δικά τους συμφέροντα και στόχους και διαλύθηκαν σε διαφορετικές χρονολογίες. Τα περισσότερα δυτικά χανάτα δεν αναγνώρισαν τον Κουμπλάι ως Μεγάλο Χαν. Παρόλο που κάποια του ζητούσαν να επιβεβαιώσει την ενθρόνιση των περιφερειακών τους χαν, τα τέσσερα χανάτα ήταν λειτουργικά ανεξάρτητα κυρίαρχα κράτη. Το Ιλχανάτο και η δυναστεία Γιουάν είχαν στενές διπλωματικές σχέσεις και μοιράζονταν επιστημονικές και πολιτισμικές γνώσεις, όμως στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των Μογγολικών χανάτων δε θα συνέβαινε ποτέ ξανά - η Μογγολική Αυτοκρατορία είχε αποσυντεθεί.^[2]