Εμίλ Ανρί

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.

Εμίλ Ανρί
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Émile Henry (Γαλλικά)
Γέννηση	26  Σεπτεμβρίου 1872[1][2] Βαρκελώνη
Θάνατος	21  Μαΐου 1894[3][2] Παρίσι
Αιτία θανάτου	αποκεφαλισμός[4]
Συνθήκες θανάτου	θανατική ποινή[5]
Ψευδώνυμο	Louis Dubois
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Καταλανικά Γαλλικά[1]
Σπουδές	Λύκειο του Ζαν-Μπατίστ Σε
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας[6] αναρχικός αναρχικός ένοπλος επαναστάτης
Οικογένεια
Γονείς	Fortuné Henry και Rose Caubet
Αδέλφια	Jean-Charles Fortuné Henry
Συγγενείς	Augustine Agoust (ανιψιός)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Εμίλ Ανρί (Émile Henry) (26 Σεπτεμβρίου 1872 στη Βαρκελώνη - 21 Μαΐου 1894 στο Παρίσι, Γαλλία) ήταν ένας γάλλος αναρχικός, ο οποίος στις 12 Φεβρουαρίου 1894 πυροδότησε μια βόμβα στο Café Terminus στην παρισινή Gare Saint-Lazare σκοτώνοντας ένα άτομο και τραυμάτιζοντας είκοσι.

Αν και η δραστηριότητά του στο αναρχικό κίνημα ήταν περιορισμένη, συγκέντρωσε μεγάλη προσοχή ως αποτέλεσμα των εγκλημάτων του και της ηλικίας του. Θεωρήθηκε επίσης ως ένας από τους πρώτους ανθρώπους μιας αυξανόμενης ομάδας επαναστατών (σε μεγάλο βαθμό αναρχικών) που προσυπέγραψαν το δόγμα της «προπαγάνδας της πράξης», το οποίο αργότερα θα αφαιρουσε τη ζωή πολλών αρχόντων.

Ο Ανρί μεγάλωσε σε μια φιλελεύθερη, αριστοκρατική οικογένεια με αναρχικές συμπάθειες. Ήταν εξορισμένοι στην Ισπανία για κάποιο χρονικό διάστημα, επειδή ο πατέρας του, Fortune Henry, ήταν κομμουνάριος (υποστηρικτής της 1871 Κομμούνας των Παρισίων). Ως αποτέλεσμα, ο Ανρί γεννήθηκε στη Βαρκελώνη και μεγάλωσε από νεαρή ηλικία με ιστορίες κρατικής καταπίεσης. Αυτές οι αντι-κρατικές αντιλήψεις εντάθηκαν όταν οι ισπανικές αρχές κατάσχεσαν την ιδιοκτησία της οικογένειας Ανρί λόγω των πολιτικών πεποιθήσεών τους. Ο πατέρας του Ανρί αναγκάστηκε να πάρει μια άθλια δουλειά στο εργοστάσιο και πέθανε από δηλητηρίαση από υδράργυρο όταν ο Αντρί ήταν μόλις 10 ετών. Η οικογένεια επέστρεψε στη Γαλλία και ο αδελφός του Ανρί, ένας αναρχικός, τελικά τον βοήθησε να καθιερώσει σχέσεις με τους γαλλικούς επαναστατικούς κύκλους.

Ο Αρνί εξόργιστηκε με την εκτέλεση του συνάδελφού του αναρχικού Auguste Vaillant. Λόγω της εκτεταμένης πολιτικής διαφθοράς της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας, ο Vaillant πραγματοποίησε βομβιστική επίθεση στη Γαλλική Βουλή των Αντιπροσώπων στις 9 Δεκεμβρίου 1893. Αν και δεν υπήρξαν θανάτοι, τραυματίστηκαν είκοσι βουλευτές. Ο Ανρί αποφασισε να εκδικηθεί τον θάνατο του Vaillant.

Είδε το καφενείο ως μια αναπαράσταση της ίδιας της μπουρζουαζίας και η πρόθεσή του ήταν να σκοτώσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους με τον βομβαρδισμό. Όταν ρωτήθηκε στην δίκη για αυτές τις πράξεις, γιατί είχε βλάψει άσκοπα τόσους αθώους ανθρώπους, απάντησε: «...δεν υπάρχουν αθώοι αστοί». Προσθέσε ότι οι πράξεις του προκάλεσαν τους «θορυβώδεις θριάμβους» της μπουρζουαζία να θρυμματιστούν, και πως "το χρυσό μοσχάρι της θα κλονιστεί βίαια στο βάθρο του, μέχρι το τελικό χτύπημα που θα προκαλέσει ποτάμια αίματος".

Αυτή δεν ήταν η πρώτη τρομοκρατική ενέργεια του Ανρί. Στις 8 Νοεμβρίου 1892, είχε τοποθετήσει μια βόμβα με χρονοκαθυστέρηση στα γραφεία της Carmaux Mining Company, η οποία είχε εξαντληθεί όταν η αστυνομία την απομάκρυνε, σκοτώνοντας πέντε αξιωματικούς στο επιμελητήριο στο rue des Bons-enfants. Μετά τη σύλληψή του για τον βομβαρδισμό Terminus, ο Ανρί ανέλαβε την ευθύνη για μια σειρά άλλων βομβιστικών επιθέσεων στο Παρίσι και στο διαμέρισμά του βρέθηκε υλικό για να κατασκευάσει πολύ περισσότερες εκρηκτικές συσκευές.

Ο Ανρί εκτελέστηκε με γκιλοτίνα στις 21 Μαΐου 1894. Τα τελευταία του λόγια φημολογούσαν ότι ήταν «Κουράγιο Σύντροφοι, Ζήτω η Αναρχία!»