Ιάκωβος του Ρισεμπούρ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ιάκωβος του Ρισεμπούρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1420 |
| Θάνατος | 20 Αυγούστου 1487 Νάντη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αυλάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Isabelle de Roubaix |
| Τέκνα | d:Q61177388 Isabelle de Luxembourg Yolande de Luxembourg |
| Γονείς | Πέτρος Α΄ του Σαιν-Πολ και Μαργαρίτα του Μπω |
| Αδέλφια | Τιμπώ του Λουξεμβούργου Λουδοβίκος του Σαιν-Πολ Ιακωβίνα του Λουξεμβούργου Ισαβέλλα του Λουξεμβούργου Αικατερίνη του Λουξεμβούργου - Σαιν-Πολ |
| Οικογένεια | Οίκος του Λουξεμβούργου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιάκωβος, γαλλ. Jacques (1426 - 20 Αυγούστου 1487) από τον Οίκο του Λουξεμβούργου ήταν κύριος του Ρισεμπούργκ (Richebourg).
Βιογραφία
Ήταν ο τρίτος γιος του Πέτρου Α΄ κόμη του Σαιν-Πολ & Μπριέν και της Μαργαρίτας των Μπω/Μπάλτσο, κόρης του Φραγκίσκου δούκα της Άντρια.
Το 1453, μετά τη μάχη του Γκάβερε, έγινε ιππότης. Τα επόμενα έτη υπηρέτησε τον Κάρολο Βαλουά δούκα της Βουργουνδίας ως διοικητής στο στρατό. Το 1468 του απένειμαν τη διάκριση του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος.
Ο πρωτότοκος αδελφός του Λουδοβίκος κοντόσταυλος (στρατάρχης) της Γαλλίας, προσπαθούσε μυστικά με τους Βουργουνδούς να ανατρέψει τον Λουδοβίκο ΙΑ΄ Βαλουά. Όταν η συνωμοσία αποκαλύφθηκε, ο αδελφός του καρατομήθηκε για προδοσία το 1475 και ο Ιάκωβος φυλακίστηκε. Έπειτα από 10 έτη συμφώνησε να υπηρετήσει τον βασιλιά της Γαλλίας και ελευθερώθηκε. Έλαβε τη Γαλλική διάκριση του Τάγματος του Αγ. Μιχαήλ.
Απεβίωσε στη Νάντη το 1487 σε ηλικία 61 ετών και τον διαδέχθηκε η κόρη του Ισαβέλλα.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε πρώτα την Ιωάννα κόμισσα του Ζάρρεβέρντεν & Μόερς και έπειτα την Ισαβέλλα, κόρη του Πιέρ ντε Ρουμπαί. Είχε δύο γιούς, που απεβίωσαν νέοι και τρεις κόρες, από τις οποίες τον διαδέχθηκε η:
- Ισαβέλλα, κυρία του Ρισεμπούργκ. Παντρεύτηκε τον Χαν Γ΄ ντε Μελύν.
Πρόγονοι
| Πρόγονοι του Ιακώβου κυρίου του Ρισεμπούρ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πηγές
- Raphael de Smedt (Hrsg.): Les chevaliers de l’ordre de la Toison d’or au XVe siècle: notices bio-bibliographiques. Frankfurt 2000, ISBN 3-631-36017-7, S. 157–159 (Kieler Werkstücke. D 3).
- Jacques Paviot, Jacques de Luxembourg. Politic et culture chez un grand seigneur du XVe siècle, in: D. Boutet u. J. Verger (Hrsg.), Penser le pouvoir au Moyen Age (VIIIe–XVe siècle). Études offertes à Françoise Autrand, Paris 2000, S. 327-341.
|