Κίροφ (καταδρομικό)

Κίροφ

Το καταδρομικό Κίροφ το 1941.
Πληροφορίες
Τύπος και κλάση	Καταδρομικό κλάσης Κίροφ.
Ονομασίες	Έφερε το όνομα του εξέχοντα Μπολσεβίκου Σεργκέι Κίροφ.
Έναρξη ναυπήγησης	22 Οκτωβρίου 1935
Καθέλκυση	30 Νοεμβρίου 1936
Ένταξη σε υπηρεσία	23 Σεπτεμβρίου 1938
Δίδυμα σκάφη	Βοροσίλοφ
Κατάληξη	Διαλύθηκε για σκραπ το 1974.
Γενικά χαρακτηριστικά
Μήκος	191,3 m
Πλάτος	17,66 m
Βύθισμα	6,15 m (με πλήρες φορτίο)
Ταχύτητα	35,94 kn (σε θαλάσσιες δοκιμές)
Αυτονομία	3750 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 18 kn
Πλήρωμα	872 αξιωματικοί και ναύτες
Οπλισμός	3x3 πυροβόλα των 180 mm 6 πυροβόλα των 100 mm 6 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 45 mm 4 πολυβόλα των 12,7 mm 6 τορπιλοσωλήνες των 533 mm 96-164 νάρκες 50 βόμβες βυθού
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Κίροφ (ρωσικά: Киров‎‎) ήταν σοβιετικό βαρύ καταδρομικό, το πρώτο της ομώνυμης κλάσης. Είχε πολεμική δράση κατά τον Σοβιετοφινλανδικό πόλεμο του 1939 και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου παρείχε υποστηρικτικά πυρά κατά την πολιορκία του Λένινγκραντ. Παρέμεινε επιχειρησιακό κατά τον Ψυχρό Πόλεμο -από 1961 ως εκπαιδευτικό- και διαλύθηκε τελικά για σκραπ το 1974.

Είχε ολικό μήκος 191,3 m, πλάτος 17,66 m και βύθισμα 5,75-6,15 m. Το εκτόπισμα ανέρχονταν σε 7765 LT (7890 t) με κανονικό φορτίο και 9287 LT (9436 t) με πλήρες.^[1] Το σύστημα πρόωσης μπορούσε να παρέχει μέγιστη ισχύ 113500 shp, χάρη στην οποία έφθασε στη μέγιστη ταχύτητα των 35.94 kn κατά την διάρκεια των δοκιμών.^[2]

Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από εννέα πυροβόλα των 180 mm, εγκατεστημένα ανά τρία σε ισάριθμους πύργους^[2] ενώ αντιαεροπορική κάλυψη παρείχαν έξι πυροβόλα των 100 mm. Υπήρχαν επίσης έξι αντιαεροπορικά πυροβόλα των 45 mm καθώς και τέσσερα πολυβόλα των 12,7 mm.^[3] Ο οπλισμός συμπληρωνόταν από έξι τορπιλοσωλήνες των 533 mm.^[4]

Στα 1944 τα αντιαεροπορικά των 45 mm αντικαταστάθηκαν από δέκα όπλα διαμετρήματος 37 mm, δύο επιπλέον πυροβόλα των 12,7 mm καθώς και ένα τετράδυμο πολυβόλο Vickers MK III προερχόμενο ως πολεμική βοήθεια μέσω του Lend-Lease.^[3]

Όταν ξέσπασε ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος το Κίροφ δεν διέθετε ραντάρ. Εν τέλει εγκαταστάθηκαν το 1944 συστήματα ραντάρ (εντοπισμού εναέριων στόχων και ελέγχου πυρός) βρετανικής προελεύσεως μέσω του Lend-Lease.^[4]

Την περίοδο 1949-1953 πραγματοποιήθηκε ριζική αναβάθμιση του πλοίου. Εγκαταστάθηκαν ηλεκτροκινούμενα πλήρως αυτοματοποιημένα πυροβόλα των 100 mm και το παλαιότερο σύστημα ελέγχου πυρός αντικαταστάθηκε από το Ζενίτ-26. Όλα τα ελαφρά αντιαεροπορικά όπλα αντικαταστάθηκαν από εννέα δίδυμα αυτόματα πυροβόλα των 37 mm ενώ επίσης αντικαταστάθηκαν και τα ραντάρ από νεώτερα σοβιετικής προέλευσης. Παρόλο που το κόστος αναβάθμισης του πλοίου ήταν υψηλό, το όλο εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία επιτρέποντας την ωφέλιμη αξιοποίησή του για δύο δεκαετίες ακόμη.^[5]

Η ναυπήγηση του Κίροφ άρχισε στο Λένινγκραντ στις 22 Οκτωβρίου 1935. Καθελκύστηκε στις 30 Νοεμβρίου 1936, ολοκληρώθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1938 και εντάχθηκε στον Στόλο της Βαλτικής το Φθινόπωρο του έτους αυτού, με τις εργασίες για την επίλυση διάφορων ζητημάτων να συνεχίζονται όμως μέχρι τις αρχές του 1939.^[5]

Στις 30 Νοεμβρίου, ενώ μαινόταν ο Σοβιετοφινλανδικός πόλεμος, το Κίροφ με συνοδεία δύο αντιτορπιλικών επιχείρησε να βομβαρδίσει φινλανδικές παράκτιες πυροβολαρχίες ευρισκόμενες περίπου 5 km νότια του Χάνκο. Έριξε μόλις 35 βλήματα πριν υποστεί το ίδιο ζημιές από τα φινλανδικά πυρά που το εξανάγκασαν να αποσυρθεί στη Λιέπαγια για επισκευές. Παρέμεινε εκεί για το υπόλοιπο του πολέμου και στην συνέχεια στάλθηκε στην Κρονστάνδη όπου και ήταν υπό επισκευή από τον Οκτώβριο του 1940 μέχρι και την 21η Μαΐου 1941.^[5]

Όταν ξεκίνησε η Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, η γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, το Κίροφ εγκλωβίστηκε στον Κόλπο της Ρίγας εξαιτίας της ταχύτατης γερμανικής προέλασης. Υποστήριξε αποστολές ναρκοθέτησης που πραγματοποίησαν σοβιετικά αντιτορπιλικά στο στενό Ίρμπε τα απογεύματα της 24ης-25ης και 26ης-27ης Ιουνίου. Στα τέλη του Ιουνίου κατάφερε να φθάσει στο Ταλίν, έχοντας πρώτα ξεφορτώσει πυρομαχικά και καύσιμα προκειμένου να μπορέσει με αρκετή δυσκολία να διασχίσει τα ρηχά νερά μεταξύ της νήσου Muhu και της Εσθονίας. Ευρισκόμενο στο Ταλίν υποστήριξε με τα πυρά του την άμυνα της πόλης. Στα τέλη του Αυγούστου του 1941 αποφασίστηκε να αποπλεύσουν όλες οι μονάδες του Στόλου της Βαλτικής από την πόλη προκειμένου να καταφύγουν στο Λένινγκραντ και το Κίροφ ορίσθηκε ναυαρχίδα της ναυτικής δύναμης αυτής.^[6] Στο μεγαλύτερο μέρος του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου παρέμεινε αποκλεισμένο στο Λένινγκραντ και την Κρονστάνδη εξαιτίας των ναρκοπεδίων που είχαν ποντίσει οι δυνάμεις του Άξονα. Παρείχε υποστηρικτικά πυρά σε όλη τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ. Επίσης δέχτηκε επιθέσεις από τη Luftwaffe καθώς και από το γερμανικό πυροβολικό, υπέστη δε το σημαντικότερο πλήγμα στις 4-5 Απριλίου 1942 με συνέπεια να χάσουν τη ζωή τους 86 άνδρες και να τραυματιστούν άλλοι 46. Οι επισκευές διήρκεσαν δυο μήνες και συνδυάστηκαν με ορισμένες βελτιώσεις όπως την αφαίρεση του καταπέλτη για την απονήωση υδροπλάνων και την ενίσχυση του αντιαεροπορικού οπλισμού.^[5] Το Κίροφ παρέμεινε στο Λένινγκραντ έπειτα από την απελευθέρωση της πόλης χωρίς να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο για το υπόλοιπο του πολέμου, με εξαίρεση την υποστήριξη των σοβιετικών στρατευμάτων κατά την επιχείρηση Βύμποργκ-Πιτραζαβότσκ στα μέσα του 1944.^[7]

Στις 17 Οκτωβρίου 1945, ενώ έφευγε από την Κρονστάνδη, το Κίροφ υπέστη ζημιές από γερμανική μαγνητική νάρκη και παρέμεινε για επισκευές μέχρι και τις 20 Δεκεμβρίου του 1946. Από το Νοέμβριο του 1949 μέχρι και τον Απρίλιο του 1953 πραγματοποιήθηκε η ριζική αναβάθμισή του με τα πλέον σύγχρονα σοβιετικά συστήματα της περιόδου. Επίσης έλαβε μέρος στις ασκήσεις που πραγματοποιήθηκαν στη Βόρεια Θάλασσα τον Ιανουάριο του 1956. Από τις 2 Αυγούστου 1961 έγινε εκπαιδευτικό πλοίο και πραγματοποίησε υπό αυτό τον ρόλο πολυάριθμες επισκέψεις στην Πολωνία και την Ανατολική Γερμανία. Δόθηκε για σκραπ στις 22 Ιανουαρίου 1974. Όταν παροπλίσθηκε δύο από τους πύργους πυροβόλων του αφαιρέθηκαν και τοποθετήθηκαν ως μνημείο στο Λένινγκραντ.^[5]

• Budzbon, Przemysław (1980). «Soviet Union». Στο: Chesneau, Roger, επιμ. Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. Greenwich, UK: Conway Maritime Press. σελίδες 318–346. ISBN 0-85177-146-7. 
• Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2. 
• Whitley, M. J. (1995). Cruisers of World War Two: An International Encyclopedia. London: Cassell. ISBN 1-86019-874-0. 
• Wright, Christopher C. (2008). «Cruisers of the Soviet Navy, Part II: Project 26 and Project 26bis–the Kirov Class». Warship International XLV (4): 299–316. ISSN 0043-0374. 
• Wright, Christopher C. (2010). «Cruisers of the Soviet Navy, Part III: The Kirov Class Ships' Characteristics, Section I». Warship International XLVII (2): 127–152. ISSN 0043-0374. 
• Yakubov, Vladimir· Worth, Richard (2009). «The Soviet Light Cruisers of the Kirov Class». Στο: Jordan, John, επιμ. Warship 2009. London: Conway. σελίδες 82–95. ISBN 978-1-84486-089-0. 

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Kirov (ship, 1936) στο Wikimedia Commons