Κοστούμι

Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: πλαίσιο Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.

Το κοστούμι είναι ένα σύνολο ρούχων που αποτελείται από παντελόνι και σακάκι από το ίδιο ύφασμα.^[1]

Ως επί το πλείστον, φοριέται μαζί με επίσημο πουκάμισο, γραβάτα και δερμάτινα παπούτσια. Στον δυτικό κόσμο θεωρείται ως ένα ημιεπίσημο ρούχο. Το κοστούμι προήλθε από τη Βρετανία του 19ου αιώνα, εποχή μέχρι την οποία ένας κύριος φορούσε μακρύ σακάκι ρεντιγκότα με γιλέκο από διαφορετικό ύφασμα και παντελόνι απο ένα άλλο ύφασμα. Στην αρχή ο συνδυασμός από ταιριαστό σακάκι, γιλέκο και παντελόνι -ένα κοστούμι- φοριόταν μόνο σε ανεπίσημες και αθλητικές περιστάσεις όπως η ιππασία. Μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1930 το κοστούμι έγινε αποδεκτό ντύσιμο για όλους τους εργαζόμενους σε γραφεία.

Δύο κοστούμια μπορούν να διαφέρουν ριζικά μεταξύ τους ανάλογα με το σχέδιο και τη μορφή τους και έναν σωρό άλλους παράγοντες. Μερικοί από αυτούς είναι το κόψιμο, το ύφασμα, το χρώμα, το αν θα αποτελείται από δύο ή τρία κομμάτια, το αν θα είναι μονόπετο ή σταυρωτό κτλ. Ένα κοστούμι δύο τεμαχίων αποτελείται από παντελόνι και σακάκι ενώ τριών τεμαχίων προστίθεται και ένα γιλέκο. ^[2]

Το σημερινό κοστούμι τελειοποιήθηκε από τους ράφτες της Σάβιλ Ρόου, γεγονός που εξηγεί τη βαθιά σύνδεση της ποιότητας αυτού του ρούχου με την έννοια του bespoke (κατά παραγγελία ραπτική). Επιπλέον στην Σάβιλ Ρόου δημιουργήθηκε απο τον οίκο Henry Poole για λογαριασμό του τότε πρίγκιπα της Ουαλίας το πρώτο σμόκιν. Το οποίο ήταν ένα πιο κομψό και ελαφρύ κοστούμι για επίσημες βραδυνές περιστάσεις.

Αρχικά, τα κοστούμια φτιάχνονταν από το ύφασμα της επιλογής του πελάτη. Αυτή είναι εν συντομία η μέθοδος του bespoke (επί παραγγελία). Κάθε ένδυμα αυτής της κατηγορίας είναι κατασκευασμένο για να ταιριάζει αποκλειστικά σε έναν συγκεκριμένο πελάτη με βάση τις προτιμήσεις, το γούστο και τα μέτρα του ^[3]. Γι αυτόν το λόγο ένα bespoke ρούχο αντανακλά έντονα την προσωπικότητα αυτού που το φορά.^[4] Από τη δεκαετία του 1960, όπου και εμφανίστηκε η μαζική παραγωγή στον τομέα της ένδυσης, έκαναν γνωστή την παρουσία τους και νέοι μέθοδοι κατασκευής^[5] . Επί του παρόντος, ένα κοστούμι μπορεί να προσφέρεται με τρεις τρόπους:

• Επί παραγγελία , ή bespoke στα αγγλικά, το κοστούμι προσαρμόζεται στα μέτρα του πελάτη και στις προτιμήσεις του μέχρι και τις τελευταίες λεπτομέρειες. Αυτή η μέθοδος, παρότι δεν είναι απαραίτητα πιο ακριβή από τις άλλες δύο, συμβάλλει στη μέγιστη δυνατή ποιότητα και χαρίζει μεγάλη αίσθηση πολυτέλειας.
• Επί μέτρω, ή made-to-measure στα αγγλικά, σε αυτήν την περίπτωση απλά προσαρμόζεται ένα προκατασκευασμένο κοστούμι για να ταιριάζει στα μέτρα του πελάτη. Λεπτομέρειες όπως κόψιμο, σχέδιο και ύφασμα έχουν αποφασιστεί εκ των προτέρων από τον κατασκευαστή. Έτσι διατηρείται η ποιότητα και η εφαρμογή του ρούχου αλλά χάνεται η μοναδικότητα και ο χαρακτήρας του. Αποτελεί τη δεύτερη καλύτερη επιλογή μετά το bespoke και το κόστος της είναι σχεδόν το ίδιο με τα έτοιμα κοστούμια. Αρκετοί κορυφαίοι οίκοι κατά παραγγελίας ραπτικής παρέχουν αυτήν την υπηρεσία, όπως οι ράφτες της Σάβιλ Ρόου στην Βρετανία και το Βespoke Athens στην Ελλάδα.
• Ετοιμο για φόρεμα, ή off-the-rack στα αγγλικά, σε αυτήν την περίπτωση το κοστούμι φοριέται ως έχει. Μολονότι αυτός ο τρόπος έχει ταυτιστεί με τη χαμηλή ποιότητα, κορυφαίοι οίκοι όπως η Kiton, η Brioni και δευτερευόντως οι Brooks Brothers προσφέρουν πέρα από τις πρώτες δύο μεθόδους και έτοιμα ρούχα σε αρκετά υψηλή ποιότητα.^[6]

Ιστορία

Η σημερινή μορφή του κουστουμιού προέρχεται από την Αγγλία της εποχής της βιομηχανικής επανάστασης. Το Λονδίνο, ήδη από τον 18ο αιώνα αποτελεί ηγετικό κέντρο μόδας στην Ευρώπη, ιδίως αφού κατέφθαναν συνεχώς νέες ιδέες από τα βρετανικά νησιά. Ενόσω η γαλλική αριστοκρατία ζούσε στη βασιλική αυλή, οι Άγγλοι ομόλογοί τους περνούσαν πολύ καιρό στα υποστατικά τους στην εξοχή. Η αγαπημένη τους ασχολία ήταν το κυνήγι της αλεπούς και αυτό απαιτούσε ένα νέο στυλ ντυσίματος. Το παλτό στο ύψος του γονάτου ήταν εμπόδιο την ώρα της ιππασίας, γι' αυτό κόνταινε συνεχώς. Το γιλέκο κόντυνε για να ταιριάζει και τα παντελόνια στένεψαν. Αυτό το καινούργιο στυλ έκανε το γύρο της Ευρώπης: στη Γαλλία το αγγλικό κοντό παλτό έγινε το φράκο (fraqe) και στη Γερμανία ονομάστηκε Frack, ενόσω στο Μεγάλο Έθνος (Grand Nation) παρέφθειρε το "riding coat" (παλτό ιππασίας) σε ρεντικοτα. Μόνο στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα έφυγε το χρώμα από το κουστούμι, το οποίο εξελίχθηκε στη δεκαετία του 19ου αιώνα και αποτελούνταν από κοντό παλτό, γιλέκο και παντελόνι. Αυτό το στυλ ήταν ιδιαίτερα πρακτικό στους λεγόμενους δρόμους της εποχής και με τον αέρα της πόλης γεμάτο από καπνούς από τις αμέτρητες φωτιές από κάρβουνο. Μόνο στην εξοχή υπήρχε αντίθεση στο γκρίζο και το μαύρο της πόλης. Τα χρώματα της φύσης που αντίκριζαν οι ευγενείς στα εξοχικά υποστατικά τους αναπαράγονταν στα χρώματα ρούχων για κυνήγι και ιππασία. Άγνωστοι "στυλίστες" που ήθελαν να μπορούν να φοράνε άνετα σακάκια ιππασία και στην πόλη σκέφτηκαν την ιδέα να τα φτιάξουν από σκούρα υφάσματα. Τελικά, αυτή είναι η εξέλιξη που πρέπει να πιστώνουμε για το κόψιμο του σύγχρονου κοστουμιού, με το κοντό σακάκι. Κατά συνέπεια, ο σύγχρονος άνδρας που βρίσκει αυστηρό και επίσημο ένα σκούρο κουστούμι μπορεί να παρηγορηθεί στη σκέψη ότι πρόκειται, κατά μία έννοια, για τη σκούρα εκδοχή ενός άνετου ρούχου. Η Brooks Brothers πιστώνεται γενικά την διάθεση στην αγορά έτοιμων κουστουμιού, μαζικής παραγωγής κοστούμια που μπορεί να φορεθούν αμέσως μετά την αγορά τους, και δεν αποκλείουν τόσο πολύ από τα μέτρα της πλειοψηφίας του πληθυσμού.

Παραπομπές