Κωνσταντία της Αραγωνίας (1179-1222)

Κωνσταντία της Αραγωνίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1179
Λισαβόνα
Θάνατος23  Ιουνίου 1222
Κατάνια
Αιτία θανάτουελονοσία
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός Ναός του Παλέρμο
Χώρα πολιτογράφησηςΟυγγαρία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταβασίλισσα[1]
σύζυγος ηγεμόνα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΊμρε της Ουγγαρίας (από 1198)[2][3]
Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν (1209–1222)[4][2][3]
ΤέκναΕρρίκος της Γερμανίας[2][5]
Λαδίσλαος Γ΄ της Ουγγαρίας[2]
ΓονείςΑλφόνσος Β΄ της Αραγωνίας[2] και Σάντσα της Καστίλλης, Βασίλισσα της Αραγωνίας[2]
ΑδέλφιαΕλεονώρα της Αραγωνίας και της Καστίλλης
Σάντσα της Αραγωνίας, κόμισσα της Τουλούζης
Αλφόνσος Β΄ της Προβηγκίας
Πέτρος Β΄ της Αραγωνίας[2]
Φερδινάνδος της Αραγωνίας
ΟικογένειαΟίκος της Βαρκελώνης
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Κωνσταντία της Αραγωνίας (ισπανικά: Constanza de Aragón‎‎, 1179 - 23 Ιουνίου 1222) από τον Οίκο της Βαρκελώνης ήταν πριγκίπισσα της Αραγωνίας. Έγινε από τον πρώτο γάμο της βασίλισσα της Ουγγαρίας και από τον δεύτερο γάμο της βασίλισσα της Γερμανίας και της Σικελίας. Διετέλεσε αντιβασίλισσα της Σικελίας την περίοδο 1212 - 1250. Η Κωνσταντία της Αραγωνίας ήταν η μεγαλύτερη κόρη και δεύτερο παιδί του Βασιλιά της Αραγωνίας Αλφόνσου Β΄ του Τροβαδούρου, βασιλιά της Αραγωνίας και της Σάντσας της Ιβρέας-Καστίλης, κόρης του Αλφόνσου Ζ΄ του Λεόν & της Καστίλης.

Πρώτος γάμος

Το στέμμα της Κωνσταντίας της Αραγωνίας.

Ο πατέρας της απεβίωσε (1196) και ο μεγαλύτερος αδελφός της Πέτρος Β΄ της Αραγωνίας τακτοποίησε τον γάμο της με τον Ίμρε της Ουγγαρίας, έτσι η 19χρονη Κωνσταντία αναχώρησε για την Ουγγαρία. Ο γάμος έγινε το 1198 και δύο χρόνια αργότερα γέννησε τον διάδοχο Λαδίσλαο (Γ΄) της Ουγγαρίας (1200). Ο ετοιμοθάνατος Ίμρε έστεψε τον μικρό Λαδίσλαο Γ΄ συμβασιλέα (26 Αυγούστου 1204) και όρισε τον μικρότερο αδελφό του Ανδρέα (Β΄) κηδεμόνα μέχρι την ενηλικίωση του· πέθανε τρεις μήνες αργότερα (30 Νοεμβρίου 1204).[6] Ο Λαδίσλαος Γ΄ διαδέχτηκε τον πατέρα του, αλλά ο Ανδρέας (Β΄) πήρε όλες τις εξουσίες, συμπεριφερόταν στον μικρό Λαδίσλαο Γ΄ και την μητέρα του σαν να είναι αιχμάλωτοι, έτσι οι δύο τους διέφυγαν στην Βιέννη. Η Κωνσταντία και ο γιος της βρήκαν καταφύγιο στην αυλή του Λεοπόλδου ΣΤ΄ δούκα της Αυστρίας, αλλά ο μικρός Λαδίσλαος Γ΄ απεβίωσε αμέσως μετά (7 Μαΐου 1205).

Επιστροφή στην Αραγωνία

Ο Ανδρέας Β΄ πήρε την σορό του μικρού ανεψιού του και την έθαψε στην βασιλική κρύπτη του Σεκεσφεχερβάρ. Ο Λεοπόλδος ΣΤ΄ έστειλε την Κωνσταντία πίσω στην πατρίδα της. Όταν αυτή επέστρεψε στην Αραγωνία, πήγε να συναντήσει την μητέρα της. Η Σάντσα, μετά το τέλος του συζύγου της, είχε αποσυρθεί σε αβαείο που είχε ιδρύσει η ίδια και η Κωνσταντία αποσύρθηκε πέντε χρόνια μαζί της. Ο αδελφός της Πέτρος Γ΄ ήθελε να έχει καλές σχέσεις με τον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄, ώστε ο πάπας να νομιμοποιήσει το διαζύγιό του με τη Μαρία του Μονπελιέ. Ο πάπας τού ζήτησε το χέρι της χήρας αδελφής του για λογαριασμό του νέου βασιλιά Φρειδερίκου Β΄ της Σικελίας από τον Οίκο των Χοενστάουφεν. Ο Πέτρος Γ΄ δέχτηκε πρόθυμα και η Κωνσταντία έφυγε για τη Σικελία. Δεν επέστρεψε ξανά στην Αραγωνία και η μητέρα της απεβίωσε αμέσως μετά.

Δεύτερος γάμος

Ο Φρειδερίκος Β΄ και η Κωνσταντία παντρεύτηκαν στην Μεσσήνη (15 Αυγούστου 1209), όπου στην ίδια τελετή στέφτηκε βασίλισσα της Σικελίας· η ίδια ήταν 30 ετών και ο σύζυγος της μόλις 14. Ο Φρειδερίκος Β΄ και η Κωνσταντία απέκτησαν σε δύο χρόνια το μοναδικό τους παιδί Ερρίκο (1211).[7] Ο σύζυγός της στέφτηκε βασιλιάς της Γερμανίας (9 Δεκεμβρίου 1212), αλλά ο Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήρθε σε σκληρή σύγκρουση μαζί του. Η Κωνσταντία παρέμεινε αντιβασίλισσα στη Σικελία μέχρι την επιστροφή του συζύγου της (1220). Ο Φρειδερίκος Β΄ είχε υπό τον έλεγχό του τη νότια Γερμανία, ενώ ο Όθων Δ΄ την βόρεια μέχρι την εκθρόνισή του (5 Ιουλίου 1215), οπότε η Κωνσταντία στέφθηκε με τον σύζυγό της βασίλισσα της Γερμανίας. Ο πάπας Ονώριος Γ΄ έστεψε τον Φρειδερίκο Β΄ αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (22 Νοεμβρίου 1220). Η Κωνσταντία στέφθηκε αυτοκράτειρα και ο γιος τους Ερρίκος έγινε συμβασιλιάς της Γερμανίας. Η Κωνσταντία απεβίωσε δύο χρόνια αργότερα στην Κατάνια από ελονοσία και τάφηκε στον Καθεδρικό Ναό του Παλέρμο σε μία περίφημη σαρκοφάγο.

Παραπομπές

  1. ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 136421490. Ανακτήθηκε στις 17  Ιουλίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 «Kindred Britain»
  3. ↑ 3,0 3,1 p11329.htm#i113287. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. ↑ costanza-d-aragona-imperatrice-regina-d-ungheria-e-di-sicilia.
  5. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  6. ↑ Érszegi & Solymosi 1981, σελ. 127.
  7. ↑ Steven Runciman, The Sicilian Vespers, (Cambridge University Press, 2000), 26.

Πηγές

  • Érszegi, Géza. Solymosi, László (1981). «Az Árpádok királysága, 1000–1301 [The Monarchy of the Árpáds, 1000–1301]». Στο: Solymosi, László, επιμ (στα ουγγρικά). Magyarország történeti kronológiája, I: a kezdetektől 1526-ig [Historical Chronology of Hungary, Volume I: From the Beginning to 1526]. Akadémiai Kiadó
  • Steven Runciman, The Sicilian Vespers, (Cambridge University Press, 2000)
  • Kamp, Norbert (1984). "Costanza d'Aragona, imperatrice, regina d'Ungheria e di Sicilia". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 30: Cosattini–Crispolto (in Italian). Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
  • Uwe A. Oster: Die Frauen Kaiser Friedrichs II, Piper Verlag, Munich 2008.
  • Ingo Runde: Konstanze von Aragón, in: Die Kaiserinnen des Mittelalters, hrsg. von Amalie Fößel, Pustet, Regensburg 2011.
  • Austin Lane Poole: Filippo di Svevia e Ottone IV, in: Storia del mondo medievale, vol. V, 1999.
  • E.F. Jacob: Innocenzo III, in: Storia del mondo medievale, vol. V, 1999.
  • Michelangelo Schipa: L'Italia e la Sicilia sotto Federico II, in: Storia del mondo medievale, vol. V, 1999.
  • Maria Amalia Mastelloni: Il sarcofago antico di Costanza d'Aragona, in Federico e la Sicilia, dalla terra alla corona. Arti figurative e arti suntuarie, a cura di M. Andaloro, Palermo 1995.
  • Marek, Miroslav. "A listing of descendant of Petronilla I of Aragon". Genealogy.EU.