Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας

Λουδοβίκος Α΄
Βασιλιάς της Βαυαρίας
Περίοδος	13 Οκτωβρίου 1825 - 20 Μαρτίου 1848
Προκάτοχος	Μαξιμιλιανός Α' Ιωσήφ
Διάδοχος	Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας
Γέννηση	25 Αυγούστου 1786; Στρασβούργο, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Θάνατος	29 Φεβρουαρίου, 1868; Νίκαια, Γαλλία
Τόπος ταφής	Theatinerkirche, Μόναχο, Βαυαρία
Σύζυγος	Πριγκιπισσα Porphyria
Επίγονοι	Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας; Ματθίλδη Καρολίνα; Όθων της Ελλάδας; Λεοπόλδος; Αντελγκούντε; Χίλντεγκαρτ; Αλεξάνδρα; Αδαλβέρτος
Οίκος	Οίκος του Βίττελσμπαχ
Πατέρας	Μαξιμιλιανός Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας
Μητέρα	Αυγούστα Βιλελμίνη της Έσσης-Ντάρμστατ
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας (γερμανικά: Ludwig I, 25 Αυγούστου 1786, Στρασβούργο - 29 Φεβρουαρίου 1868, Νίκαια) ήταν ο Βασιλιάς του Βασιλείου της Βαυαρίας από το 1825 μέχρι το 1848 και ανήκε στη δυναστεία των Βιτελσβάχων (Βίττελσμπαχ).^[1]^[2] Διαδέχθηκε τον πατέρα του Μαξιμιλιανό Α΄ Ιωσήφ μετά το θάνατό του το 1825 και παρέμεινε στο θρόνο μέχρι τις Γερμανικές Επαναστάσεις των ετών 1848-1849, όταν παραχώρησε το θρόνο στον γιο του Μαξιμιλιανό Β΄.^[3]^[4]^[5]

Βιογραφία

Ο Λουδοβίκος Κάρολος Αύγουστος γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1786 στο Στρασβούργο. Γονείς του ήταν ο Μαξιμιλινός Α΄ Ιωσήφ, Εκλέκτορας (μετά Βασιλιάς) της Βαυαρίας, του Οίκου του Παλατινάτου-Μπίρκενφελντ-Ζβαϊμπρύκεν, κλάδου του Οίκου των Βίττελσμπαχ, και η Αυγούστα Βιλελμίνη, κόρη του Γεωργίου Γουλιέλμου της Έσσης-Ντάρμστατ. Τον Οκτώβριο του 1810 νυμφεύτηκε τη Θηρεσία, κόρη του Φρειδερίκου της Σαξονίας-Χιλντμπουργκχαουζεν. Ο γάμος του αποτέλεσε το πρώτο Οκτόμπερφεστ. Ο Λουδοβίκος απέρριψε έντονα τη συμμαχία του πατέρα του με τον Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας.

Ήταν φιλέλληνας, φανατικός ελληνιστής, συλλέκτης και φίλος των τεχνών. Επί βασιλείας του το Μόναχο αναδείχτηκε καλλιτεχνικά. Άρχισε τις ανοικοδομητικές εργασίες πριν ακόμα βασιλεύσει, όταν ήταν πρίγκηπας, και συνέχισε ακόμα και μετά την καθαίρεσή του. Διέταξε την ανέγερση πολλών νεοκλασικών και νεο-ουμανιστικών κτηρίων, με πρότυπο την αρχιτεκτονική της αρχαίας Ελλάδας. Πολλά από τα έργα του διατηρούνται μέχρι σήμερα και βρίσκονται στο Μόναχο. Διαρρύθμισε την Λούντβιχστρασσε (Ludwigstraße, 'Οδός Λουδοβίκου') με το Πανεπιστήμιο του Μονάχου που το μετέφερε από την πόλη Λούντβιγκσμπουργκ, την Φέλντχερνχαλλε (Feldherrnhalle, 'Αίθουσα των Στραταρχών'), το Ζίγκεστορ (Siegestor, 'Πύλη της Νίκης'), η Εθνική Βιβλιοθήκη του Μονάχου, η Πλατεία του Βασιλέα (Königsplatz), η Γλυπτοθήκη, τα Προπύλαια, η Κρατική Αρχαιολογική Συλλογή Μονάχου, η Νέα και η Παλαιά Πινακοθήκη, η Ρούμεσχαλλε (Ruhmeshalle, 'Αίθουσα της Δόξας'), και το Άγαλμα της Βαυαρίας. Σε δύο βουνοπλαγιές έκτισε το Μνημείο της Βαλχάλλα και την Αίθουσα της Απελευθέρωσης.

Ο Λουδοβίκος υποστήριξε την ελληνική επανάσταση του 1821 και αναδείχθηκε σπουδαίος φιλέλληνας (ο Διονύσιος Κόκκινος στο πεντάτομο έργο του "Η Ελληνική Επανάστασις", έκδοση "Μέλισσα", Αθήνα, 1974, στον 5ο τόμο, σελ. 549, αναφέρει ότι, μόλις ο Λουδοβίκος πληροφορήθηκε τη θριαμβευτική νίκη του Καραϊσκάκη στη μάχη της Αράχωβας, αναφώνησε ευτυχής: "Ανεστήθη η Ελλάς μου") ενώ ο δευτερότοκος γιος του Όθων επιλέχτηκε ως βασιλιάς της Ελλάδας το 1832. Μετά από την επανάσταση του Ιουλίου στη Γαλλία το 1830, η προηγούμενη φιλελεύθερη πολιτική του έγινε όλο και περισσότερο κατασταλτική. Στο δημοκρατικό φεστιβάλ στο Χάμπακερ το 1832 εκδηλώθηκε η δυσαρέσκεια του πληθυσμού, που υπέφερε από τους υψηλούς φόρους και τη λογοκρισία. Η σχέση του με την χορεύτρια και ηθοποιό Λόλα Μοντέζ προκάλεσε επίσης σκάνδαλο.

Παραιτήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1848 υπέρ του γιου του Μαξιμιλιανού. Ακόμη και μετά την παραίτησή του ο Λουδοβίκος παρέμεινε σημαντικός χορηγός των τεχνών. Ωστόσο, στη διαδικασία ανοικοδόμησης των Νέων Ανακτόρων, επίσημη κατοικία του εν Ελλάδι εστεμμένου γιου του, η παρέμβασή του αποδείχτηκε ζημιογόνος για τα ελληνικά δημοσιονομικά δεδομένα, ενώ για την αποπεράτωσή τους καταχράσθηκε και απέστειλε στην Ελλάδα χρήματα του βαυαρικού ταμείου, τα οποία προορίζονταν για τεχνικά έργα υψίστης σημασίας.^[6]

Πέθανε στη Νίκαια σε ηλικία 81 ετών το 1868, 20 χρόνια μετά την παραίτησή του. Τάφηκε στο Αββαείο του Αγίου Βονιφατίου στο Μόναχο που ο ίδιος είχε ιδρύσει το 1835.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε τη Θηρεσία των Βέττιν, κόρη του Φρειδερίκου της Σαξονίας-Χίλντμπουργκχαουζεν (μετά της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ), και είχε τέκνα:

Μαξιμιλιανός Β΄ (1811 - 1864), Βασιλιάς της Βαυαρίας, πατέρας του Λουδοβίκου Β΄ και του Όθωνα της Βαυαρίας.
Ματθίλδη Καρολίνα (1813 - 1862), παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Γ΄ της Έσσης & παρά-τω-Ρήνω.
Όθων (1815-1867), Βασιλιάς της Ελλάδας.
Θεοδολίνδη Καρλόττα Λουίζα (1816 - 1817).
Λεοπόλδος (1821 - 1912), Αντιβασιλέας της Βαυαρίας, πατέρας του Λουδοβίκου Γ΄ της Βαυαρίας.
Αδελγόνδη 1823 - 1914, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Ε΄ της Μόντενα.
Χιλδεγάρδη (1825 - 1864), παντρεύτηκε τον Αλβέρτο, Δούκα του Τέσσεν.
Αλεξάνδρα (1826 - 1875).
Αδαλβέρτος (1828 - 1875), νυμφεύτηκε την Αμαλία των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρη του Φραγκίσκου δε Πάουλα, Δούκα του Κάδιθ.

Πρόγονοι

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[1] ttps://www.napoleon.org/en/history-of-the-two-empires/biographies/maximilian-i/

[2] ttps://www.eefshp.org/en/ludwig-i-king-of-bavaria-one-of-the-greatest-philhellenes-and-benefactors-of-greece/

[3] ttps://www.ohio.edu/chastain/ac/bavaria.htm

[4] ttps://courses.lumenlearning.com/suny-hccc-worldhistory2/chapter/the-german-revolutions-of-1848/

[5] ttps://www.britannica.com/place/Germany/The-revolutions-of-1848-49

[6] Εφημερίδα 'ΤΑ ΝΕΑ', ΑΡ. 6397, σελίδα 1

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]