Μιαφυσιτισμός
Μιαφυσιτισμός ονομάζεται το Χριστολογικό δόγμα που υιοθετήθηκε από τις Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες (Κοπτική, Αρμένικη, Συροιακωβίτικη κτλπ).
Αντί για την χρήση ορολογιών που χρησιμοποιήθηκαν στην Σύνοδο της Χαλκηδόνας (451 μ.Χ.) υιοθέτησαν την ορολογία του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας «Μία φύσις του Θεού Λόγου σεσαρκωμένη» εξηγώντας πως ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, με τις δύο φύσεις να είναι ενωμένες «αναλλοιώτως, ασυγχύτως». Οι εκκλησίες αυτές καταδικάζουν τόσο τον Ευτυχιανισμό (Μονοφυσιτισμό) όσο και τον Νεστοριανισμό.
Κατόπιν μακρόχρονου διαλόγου, το 1990 στη Γενεύη επιτεύχθηκε κοινή δήλωση μεταξύ των Προχαλκηδόνιων και της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην οποία αμφότεροι συμφώνησαν να καταδικάσουν τις αιρέσεις του Νεστορίου και του Ευτυχή και να απορρίψουν εκείνες τις ερμηνείες των Οικουμενικών Συνόδων που δεν συμφωνούν πλήρως με τους Όρους της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου και την επιστολή (433) του Κύριλλου Α΄ της Αλεξάνδρειας προς τον Ιωάννη της Αντιόχειας. Συμφώνησαν επίσης να αρθούν τα αναθέματα και οι καταδίκες του παρελθόντος. Το καλοκαίρι του 2001, το Κοπτικό και το Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας συμφώνησαν να αναγνωρίσει το καθένα αμοιβαία τα βαπτίσματα που έγιναν στις εκκλησίες του άλλου. Παρόμοιες συμφωνίες έχουν επιτευχθει και με άλλες εκκλησίες (όπως π.χ μεταξυ του Πατριαρχείου Αντιοχείας και της Συρο-Ιακωβίτικης εκκλησίας). Παράλληλα, οι Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες συμφωνούν πλήρως με την πίστη και των υπολοίπων όσον αφορά τη χρήση των εικόνων, την αναγνώριση της Παναγίας ως «Θεοτόκου». Η σύγκλιση δεν έχει καταλήξει σε Ένωση, καθώς οι Προχαλκηδόνιοι εξακολουθούν να αναγνωρίζουν μόνο τις 3 πρώτες Οικουμενικές Συνόδους.