Νομισματική πολιτική

Η νομισματική πολιτική είναι η διαδικασία με την οποία η νομισματική αρχή μιας οικονομικής περιοχής^[1] (π.χ. Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα(ΕΚΤ), Τράπεζα της Ελλάδος) εξασφαλίζει τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών και της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Επίσημοι στόχοι της αποτελούν και η οικονομική ανάπτυξη και χαμηλή ανεργία.

Σύμφωνα με την ΕΚΤ, σταθερότητα τιμών υπάρχει όταν ο ρυθμός πληθωρισμού είναι μικρότερος του 2%.^[2]

Η νομισματική πολιτική μπορεί να είναι επεκτατική ή περιοριστική. Στην επεκτατική πολιτική αυξάνεται η ποσότητα του χρήματος στην αγορά, ενθαρρύνοντας την οικονομική ανάπτυξη. Περιοριστική είναι η πολιτική που μειώνει την ποσότητα χρήματος στην αγορά.^[1]

Παραδοσιακά η Κεντρική Τράπεζα, έχει τρία εργαλεία εφαρμογής της νομισματικής πολιτικής:

1. Πράξεις ανοικτής αγοράς
2. Πάγιες διευκολύνσεις
3. Ρύθμιση του ποσού των υποχρεωτικών ελάχιστων αποθεματικών^{[νεκρός σύνδεσμος]}

Αυτά τα μέσα άσκησης αποσκοπούν στον επηρεασμό των επιτοκίων και τη διαχείριση της ρευστότητας.

Μη παραδοσιακά, συνήθως σε κατάσταση μηδενικών επιτοκίων, χρησιμοποιούνται:

• ποσοτική χαλάρωση
• Ενδείξεις για τη μελλοντική κατεύθυνση της πολιτικής
• δημοσιονομική πολιτική, για τη δημιουργία θέσεων εργασίας

• Έκθεση Νομισματικής Πολιτικής, Τράπεζα της Ελλάδος
• Επίσημη σελίδα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
• Επίσημη σελίδα της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου