Οινοχόη του Ζωγράφου του Σουβάλωφ

Συντεταγμένες: 52°31′10″N 13°23′54″E / 52.51944°N 13.39833°E / 52.51944; 13.39833

Άποψη της αγγειογραφίας (αριστερά) και ολική άποψη του αγγείου. Αρχαιολογικά Μουσεία Βερολίνου, αρ. F 2414 Άποψη της αγγειογραφίας (αριστερά) και ολική άποψη του αγγείου. Αρχαιολογικά Μουσεία Βερολίνου, αρ. F 2414
Άποψη της αγγειογραφίας (αριστερά) και ολική άποψη του αγγείου. Αρχαιολογικά Μουσεία Βερολίνου, αρ. F 2414

Η Οινοχόη του Ζωγράφου του Σουβάλωφ θεωρείται μία από τις πιο γνωστές ερωτικές απεικονίσεις της αρχαίας ελληνικής αγγειογραφίας. Είναι έργο του Ζωγράφου του Σουβάλωφ επάνω σε αρχαιολογικό εύρημα από τους Λοκρούς. Λόγω της υψηλής ποιότητας του αγγείου και της άψογης ζωγραφικής, συγκαταλέγεται στα κατεξοχήν αρχαιολογικά δείγματα ελληνικής αγγειογραφίας.[1] Αγοράστηκε το 1828 μαζί με άλλα αντικείμενα της συλλογής «von Koller» για το Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο του Βερολίνου, και φιλοξενείται εκεί σήμερα με τον αριθμό ευρετηρίου F 2414 στην βιτρίνα 17,3 του τμήματος «Feste und Gelage».

Περιγραφή

Η πήλινη οινοχόη μικρών διαστάσεων είναι φινιρισμένη με μελανό γυαλιστερό γάνωμα, στο οποίο είναι ζωγραφισμένη η ιδιαίτερου κάλλους μικρή ερυθρόμορφη εικόνα. Η εικόνα βρίσκεται στον θώρακα της μπροστινής όψης αντιδιαμετρικά της όπισθεν όψης με την λαβή. Διατηρείται σε άριστη κατάσταση, αν και λείπουν μικρά κομμάτια από το μελανό γάνο στο χείλος και στη λαβή του αγγείου. Το συγκεκριμένο σχήμα της οινοχόης δεν συναντάται πολύ συχνά, έχει ύψος 19 και διάμετρο κοιλιάς 15,5 εκατοστά.

Περιγραφή της σκηνής

Η εικόνα παριστάνει έναν άνδρα νεαρής ηλικίας, και μια γυναίκα, λίγο πριν από την ερωτική πράξη της συνουσίας. Το νεαρό της ηλικίας του ανδρός καταφαίνεται από την μακριά πλούσια κόμη, η οποία με μπούκλες καλύπτει τους κροτάφους και τον τράχηλο. Ο νεαρός είναι καθιστός σε πολυθρόνα, ενώ η όλη στάση του προδίδει κάποιο τρακ, ίσως επειδή είναι η πρώτη φορά[εκκρεμεί παραπομπή]. Το ιμάτιό του είναι κατεβασμένο στους μηρούς. Πρωταγωνίστρια της πράξης είναι αναμφίβολα η κοπέλα με την φαρδιά κορδέλα στα μαλλιά, η οποία την στιγμή αυτή εντελώς γυμνή, κάνει μια κίνηση επιβίβασης προς στα σκέλη του παρτενέρ της, ενώ η στενή επαφή των βλεμμάτων τους ολοκληρώνει την αρμονία της τρυφερής συναισθηματικής στιγμής[εκκρεμεί παραπομπή]. Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται το γεγονός, ότι στην αρχαία Αθήνα, οι γυναίκες δεν συνηθίζονταν να παίρνουν την πρωτοβουλία στην πράξη του έρωτα. Η σκηνή αυτή θα πρέπει λοιπόν να ερμηνευτεί έτσι, ώστε η γυναίκα να είναι κάποια εταίρα, και η σκηνή μάλλον εκτυλίσσεται ή σε κάποιο οίκο ανοχής, ή στο περιβάλλον κάποιου συμποσίου.

Ιστορική τοποθέτηση

Σύμφωνα με αγγειογραφικές μελέτες, η εικόνα είναι έργο του Ζωγράφου του Σουβάλωφ, ο οποίος διέπρεψε μεταξύ 440 και 410 π.Χ. στην Αθήνα. Το αγγείο χρονολογείται στο 430 με 420 π.Χ..

Παραπομπές

  1. ↑ Martin Maischberger: Weinkanne des Schuwalow-Malers: Liebespaar, in: Andreas Scholl (Hrsg.): Die Antikensammlung: Altes Museum. Pergamonmuseum, von Zabern, Mainz 2007, S. 76

Πηγές

  • Adrienne Lezzi-Hafter: Der Schuwalow-Maler. Eine Kannenwerkstatt der Parthenonzeit., Mainz 1976.
  • Martin Maischberger: Weinkanne des Schuwalow-Malers: Liebespaar, in: Andreas Scholl (Hrsg.): Die Antikensammlung: Altes Museum. Pergamonmuseum, von Zabern, Mainz 2007, S. 76f., ISBN 978-3-8053-2449-6
  • Corpus Vasorum Antiquorum Berlin 3, Tafel 145, 2; 146, 1.2

Εξωτερικοί σύνδεσμοι