Πατριάρχης Καλλίνικος Γ΄

Ο Καλλίνικος Γ΄ ήταν πολυμαθής και ενάρετος θεολόγος και κήρυκας,^[1] επίσκοπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έζησε από τα τέλη του 17ου αιώνα ως το 1726, οπότε εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αλλά στο άκουσμα της εκλογής έπαθε συγκοπή και πέθανε.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στη Νάξο^[2] περί τα μέσα του 17ου αιώνα. Φαίνεται πως δεν πήγε σε κάποιο σχολείο στην πατρίδα του, καθώς δεν μαρτυρείται σχολείο στη Νάξο πριν το 1818^[3], οπότε πήγε σε νεαρή ηλικία στην Κωνσταντινούπολη, όπου διετέλεσε μαθητής του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Αφού έγινε ιερομόναχος, ξεκίνησε να διδάσκει στην Πατριαρχική Ακαδημία. Από τον Σεπτέμβριο ως τον Δεκέμβριο του 1705, που η Σχολή έμεινε κλειστή λόγω επιδημίας πανώλης, ο Καλλίνικος κατέφυγε στα Θεραπειά, όπου υπέφερε επί δίμηνο από κάποια οφθαλμική ασθένεια^[3]. Περί το Πάσχα του 1706, οπότε επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, παραιτήθηκε από την Σχολή^[3]. Κατά κάποιους αργότερα επέστρεψε σε αυτήν ως σχολάρχης^[4], κατ'άλλους αυτό δεν προκύπτει από κάποια έγκυρη πηγή και ίσως αφορά άλλη Σχολή της Πόλης^[3].

Στις 8 Απριλίου 1711 εξελέγη Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως^[5], αλλά στην επαρχία του διέμεινε μόνο κατά τα έτη 1714-1716, καθώς πριν και μετά διέμενε ως συνοδικός στην Κωνσταντινούπολη^[6]. Τον Οκτώβριο του 1718, μετά τον θάνατο του Ηρακλείας Γενναδίου^[7] εξελέγη Μητροπολίτης Ηρακλείας^[8]. Φαίνεται πως την εκλογή του αυτή την οφείλει στον Πατριάρχη Ιερεμία Γ΄, με τον οποίο και την μερίδα των υποστηρικτών του όμως ήρθε κατόπιν σε αντιπαράθεση, δημιουργώντας συνεχείς προστριβές που έκαναν μεγάλη ζημιά στην Εκκλησία^[9].

Όπως προκύπτει από την αλληλογραφία του, φιλοδοξούσε να ανατρέψει τον Ιερεμία και να γίνει ο ίδιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως^[10]. Υπό το βάρος των συνεχών συγκρούσεων και διαμαχών που προκαλούνταν μεταξύ των δύο πλευρών, η υγεία του Καλλινίκου κλονίστηκε ήδη από το 1721, οπότε κινδύνεψε και να πεθάνει στη Ραιδεστό^[11]. Κατά τα έτη 1723 ως 1726 διέμενε στην Κωνσταντινούπολη ως συνοδικός και κατά τα έτη αυτά υπέσκαπτε τον Πατριάρχη^[12].

Όταν τελικά όμως κατόρθωσε να καθαιρεθεί ο Ιερεμίας Γ΄ και να εκλεγεί ο ίδιος στις 19 Νοεμβρίου 1726^[13], στο άκουσμα της εκλογής δεν άντεξε από τη συγκίνηση, έπαθε συγκοπή και πέθανε^[14].

Ήταν πολυμαθής, γνώστης της ελληνικής γλώσσας και της Αγίας Γραφής, φιλόσοφος και ιεροκήρυκας^[13]. Φέρεται να συνέγραψε «Παρακλητικό Κανόνα εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον^[15]», αν και γι'αυτό έχουν διατυπωθεί αμφιβολίες^[16].

Σημείωση

Κάποιοι δεν τον συναριθμούν στους Πατριάρχες, καθώς δεν πρόλαβε να ενθρονιστεί. Αυτοί ονομάζουν Καλλίνικο Γ΄ τον Καλλίνικο Δ΄. Βλέπε και: Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού

Παραπομπές

Πηγές

π • σ • ε Επίσκοποι Βυζαντίου, Αρχιεπίσκοποι και Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Επίσκοποι Βυζαντίου (μέχρι το 330) Απόστολος Ανδρέας Στάχυς Ονήσιμος Πολύκαρπος Α΄ Πλούταρχος Σεδεκίων Διογένης Ελευθέριος Φήλιξ Πολύκαρπος Β΄ Αθηνόδωρος Ευζώιος Βυζαντίου Λαυρέντιος Αλύπιος Περτίναξ Ολυμπιανός Μάρκος Α΄ Φιλάδελφος Κυριακός Α΄ Καστίνος Ευγένιος Α΄ Τίτος Δομέτιος Ρουφίνος Πρόβος Μητροφάνης Α΄ Αλέξανδρος Αρχιεπίσκοποι Κωνσταντινουπόλεως (330–451) Αλέξανδρος Παύλος Α΄ Ευσέβιος Μακεδόνιος Α΄ Ευδόξιος Ευάγριος Δημόφιλος Γρηγόριος Α΄ Ναζιανζηνός (Μάξιμος Α΄) Νεκτάριος Ιωάννης Α΄ Χρυσόστομος Αρσάκιος Αττικός Σισίνιος Α΄ Νεστόριος Μαξιμιανός Πρόκλος Φλαβιανός Ανατόλιος Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Βυζαντινή περίοδος (451–1453) Ανατόλιος Γεννάδιος Α΄ Ακάκιος Φραβίτας Ευφήμιος Μακεδόνιος Β΄ Τιμόθεος Α΄ Ιωάννης Β΄ Επιφάνιος Άνθιμος Α΄ Μηνάς Ευτύχιος Ιωάννης Γ΄ Ιωάννης Δ΄ Κυριακός Β΄ Θωμάς Α΄ Σέργιος Α΄ Πύρρος Παύλος Β΄ Πέτρος Θωμάς Β΄ Ιωάννης Ε΄ Κωνσταντίνος Α΄ Θεόδωρος Α΄ Γεώργιος Α΄ Παύλος Γ΄ Καλλίνικος Α΄ Κύρος Ιωάννης ΣΤ΄ Γερμανός Α΄ Αναστάσιος Κωνσταντίνος Β΄ Νικήτας Α΄ Παύλος Δ΄ Ταράσιος Νικηφόρος Α΄ Θεόδοτος Α΄ Αντώνιος Α΄ Ιωάννης Ζ΄ Μεθόδιος Α΄ Ιγνάτιος Φώτιος Α΄ Στέφανος Α΄ Αντώνιος Β΄ Νικόλαος Α΄ Ευθύμιος Α΄ Στέφανος Β΄ Τρύφων Θεοφύλακτος Πολύευκτος Βασίλειος Α΄ Αντώνιος Γ΄ Νικόλαος Β΄ Σισίνιος Β΄ Σέργιος Β΄ Ευστάθιος Αλέξιος Μιχαήλ Α΄ Κωνσταντίνος Γ΄ Ιωάννης Η΄ Κοσμάς Α΄ Ευστράτιος Νικόλαος Γ΄ Ιωάννης Θ΄ Λέων Μιχαήλ Β΄ Κοσμάς Β΄ Νικόλαος Δ΄ Θεόδοτος Β΄ Νεόφυτος Α΄ Κωνσταντίνος Δ΄ Λουκάς Μιχαήλ Γ΄ Χαρίτων Θεοδόσιος Α΄ Βασίλειος Β΄ Νικήτας Β΄ Δοσίθεος Λεόντιος Γεώργιος Β΄ Ιωάννης Ι΄ Μιχαήλ Δ΄† Θεόδωρος Β΄† Μάξιμος Β΄† Μανουήλ Α΄† Γερμανός Β΄† Μεθόδιος Β΄† Μανουήλ Β΄† Αρσένιος† Νικηφόρος Β΄† Γερμανός Γ΄ Ιωσήφ Α΄ Ιωάννης ΙΑ΄ Γρηγόριος Β΄ Αθανάσιος Α΄ Ιωάννης ΙΒ΄ Νήφων Α΄ Ιωάννης ΙΓ΄ Γεράσιμος Α΄ Ησαΐας Ιωάννης ΙΔ΄ Ισίδωρος Α΄ Κάλλιστος Α΄ Φιλόθεος Μακάριος Νείλος Αντώνιος Δ΄ Κάλλιστος Β΄ Ματθαίος Α΄ Ευθύμιος Β΄ Ιωσήφ Β΄ Μητροφάνης Β΄ Γρηγόριος Γ΄ Αθανάσιος Β΄ Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Οθωμανική περίοδος (1453–1923) Γεννάδιος Β΄ Ισίδωρος Β΄ Σωφρόνιος Α΄ Ιωάσαφ Α΄ Μάρκος Β΄ Συμεών Διονύσιος Α΄ Ραφαήλ Α΄ Μάξιμος Γ΄ Νήφων Β΄ Μάξιμος Δ΄ Ιωακείμ Α΄ Παχώμιος Α΄ Θεόληπτος Α΄ Ιερεμίας Α΄ Ιωαννίκιος Α΄ Διονύσιος Β΄ Ιωάσαφ Β΄ Μητροφάνης Γ΄ Ιερεμίας Β΄ Παχώμιος Β΄ Θεόληπτος Β΄ Ματθαίος Β΄ Γαβριήλ Α΄ Θεοφάνης Α΄ Μελέτιος Α΄ Νεόφυτος Β΄ Ραφαήλ Β΄ Κύριλλος Α΄ Τιμόθεος Β΄ Γρηγόριος Δ΄ Άνθιμος Β΄ Κύριλλος Β΄ Αθανάσιος Γ΄ Νεόφυτος Γ΄ Παρθένιος Α΄ Παρθένιος Β΄ Ιωαννίκιος Β΄ Κύριλλος Γ΄ Παΐσιος Α΄ Παρθένιος Γ΄ Γαβριήλ Β΄ Παρθένιος Δ΄ Διονύσιος Γ΄ Κλήμης Μεθόδιος Γ΄ Διονύσιος Δ΄ Γεράσιμος Β΄ Αθανάσιος Δ΄ Ιάκωβος Καλλίνικος Β΄ Νεόφυτος Δ΄ Γαβριήλ Γ΄ Νεόφυτος Ε΄ Κυπριανός Αθανάσιος Ε΄ Κύριλλος Δ΄ Κοσμάς Γ΄ Ιερεμίας Γ΄ Καλλίνικος Γ΄ Παΐσιος Β΄ Σεραφείμ Α΄ Νεόφυτος ΣΤ΄ Κύριλλος Ε΄ Καλλίνικος Δ΄ Σεραφείμ Β΄ Ιωαννίκιος Γ΄ Σαμουήλ Μελέτιος Β΄ Θεοδόσιος Β΄ Σωφρόνιος Β΄ Γαβριήλ Δ΄ Προκόπιος Νεόφυτος Ζ΄ Γεράσιμος Γ΄ Γρηγόριος Ε΄ Καλλίνικος Ε΄ Ιερεμίας Δ΄ Κύριλλος ΣΤ΄ Ευγένιος Β΄ Άνθιμος Γ΄ Χρύσανθος Αγαθάγγελος Κωνστάντιος Α΄ Κωνστάντιος Β΄ Γρηγόριος ΣΤ΄ Άνθιμος Δ΄ Άνθιμος Ε΄ Γερμανός Δ΄ Μελέτιος Γ΄ Άνθιμος ΣΤ΄ Κύριλλος Ζ΄ Ιωακείμ Β΄ Σωφρόνιος Γ΄ Ιωακείμ Γ΄ Ιωακείμ Δ΄ Διονύσιος Ε΄ Νεόφυτος Η΄ Άνθιμος Ζ΄ Κωνσταντίνος Ε΄ Γερμανός Ε΄ Μελέτιος Δ΄ Σύγχρονη εποχή (1923–σήμερα) Γρηγόριος Ζ΄ Κωνσταντίνος ΣΤ΄ Βασίλειος Γ΄ Φώτιος Β΄ Βενιαμίν Μάξιμος Ε΄ Αθηναγόρας Δημήτριος Βαρθολομαίος † εξόριστος στη Νίκαια