Πιότρ Μπαγκρατιόν

Πιότρ Μπαγκρατιόν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	პეტრე ივანეს ძე ბაგრატიონი (Γεωργιανά)
Γέννηση	10  Ιουλίου 1765 Κιζλιάρ[1][2]
Θάνατος	12ιουλ. / 24  Σεπτεμβρίου 1812γρηγ. (απροσδιόριστο ημερολόγιο, θεωρείται Ιουλιανό)[2][3] ή 24  Σεπτεμβρίου 1812 Sima, Vladimir Oblast
Αιτία θανάτου	γάγγραινα
Τόπος ταφής	Yuryev-Polsky District
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία
Θρησκεία	Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αξιωματικός
Περίοδος ακμής	1782
Οικογένεια
Σύζυγος	Καταρίνα Μπαγκράτιον (από 1800)[4][2][5]
Τέκνα	Μαρί-Κλεμεντίν Μπαγκράτιον
Γονείς	Ιβάν Αλεξάντροβιτς Μπαγκρατιόν
Αδέλφια	Ρομάν Μπαγκρατιόν Αλέξανδρος Ιβάνοβιτς Μπαγκρατιόν
Συγγενείς	Ιεσσαί του Κάρτλι (προπάππος)
Οικογένεια	Οίκος του Μουχράνι
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός και Στρατηγός του Πεζικού (Ρωσική Αυτοκρατορία)/Ρωσικός αυτοκρατορικός στρατός
Πόλεμοι/μάχες	Ναπολεόντειοι Πόλεμοι, Πολιορκία του Οτσάκοφ, Πολιορκία της Πράγας, Μάχη του ποταμού Άντα, Μάχη του Τρέβια, Μάχη του Νόβι, Ελβετική εκστρατεία του Σουβόροφ, Battle of Schöngrabern, Μάχη του Άουστερλιτς, Μάχη του Άιλαου, Battle of Guttstadt-Deppen, Μάχη του Χάιλσμπεργκ, Μάχη του Φρίντλαντ, Åland Offensive, Μάχη του Σμολένσκ το 1812 και Μάχη του Μποροντινό
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Στρατιωτικό τάγμα της Μαρίας-Τερέζας Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Τάγμα του Μαύρου Αετού Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Β΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, 1η τάξη τάγμα του Αγίου Ανδρέα Χρυσό Ξίφος για γενναιότητα Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Β΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ στη Ρωσική Αυτοκρατορία Τάγμα του Αγίου Γεωργίου Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Τάγμα των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου Τάγμα της Μαρίας Θηρεσίας Αξιότιμη Τάξη του Αγίου Ιωάννη Τάγμα του Ερυθρού Αετού
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο πρίγκιπας Πιότρ Ιβάνοβιτς Μπαγκρατιόν, ρωσ.: Пётр Ива́нович Багратио́н, (10 Ιουλίου 1765 – 24 Σεπτεμβρίου 1812) ήταν Ρώσος στρατηγός και πρίγκιπας γεωργιανής καταγωγής, εξέχων κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων.

Ο Μπαγκρατιόν, μέλος της Οίκου των Μπαγκρατιόνι - Μουχράνι, γεννήθηκε στην Τιφλίδα. Ο πατέρας του Ιβάν Αλεξάντροβις Μπαγκρατιόν (ρωσικά: Иван Александрович Багратион‎‎) υπηρέτησε ως αξιωματικός στον Αυτοκρατορικό Ρωσικό Στρατό, στον οποίο ο Μπαγκρατιόν κατατάχθηκε επίσης το 1782. Ο Πιότρ Iβάνοβιτς Μπαγκρατιόν ξεκίνησε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία υπηρετώντας στον Ρωσο-Κιρκασικό Πόλεμο του 1763-1864 για μερικά χρόνια. Στη συνέχεια συμμετείχε σε πόλεμο κατά των Οθωμανών και στην κατάληψη του Oτσάκοφ το 1788. Αργότερα βοήθησε στην καταστολή της εξέγερσης τού Kοτσιούσκο του 1794 στην Πολωνία και στην κατάληψη της Βαρσοβίας. Κατά τη διάρκεια των Ιταλικών και Ελβετικών εκστρατειών της Ρωσίας το 1799 κατά των Γάλλων, υπηρέτησε με διάκριση υπό τον στρατάρχη Αλεξάντερ Σουβόροφ.

Το 1805 η Ρωσία εντάχθηκε στον συνασπισμό κατά τού Ναπολέοντα Α΄. Μετά την κατάρρευση των Αυστριακών στο Ουλμ τον Οκτώβριο του 1805, ο Μπαγκρατιόν κέρδισε έπαινο για την επιτυχή άμυνά του στη μάχη του Σένγκραμπερν (Νοέμβριος 1805), που επέτρεψε στις ρωσικές δυνάμεις να αποσυρθούν και να ενωθούν με τον κύριο ρωσικό στρατό τού Mιχαήλ Κουτούζοφ. Τον Δεκέμβριο τού 1805 ο συνδυασμένος Ρωσο-Αυστριακός στρατός υπέστη ήττα στη μάχη τού Αούστερλιτς, όπου ο Μπαγκρατιόν διοικούσε τη συμμαχική δεξιά πτέρυγα εναντίον των Γάλλων υπό τον Ζαν Λανν. Αργότερα διοίκησε τα ρωσικά στρατεύματα στον Φινλανδικό πόλεμο (1808-1809) κατά της Σουηδίας και σε έναν άλλο πόλεμο κατά των Τούρκων (1806-1812) στον Δούναβη.

Κατά τη διάρκεια της γαλλικής εισβολής στη Ρωσία το 1812, ο Μπαγκρατιόν διοίκησεε έναν από τους δύο μεγάλους ρωσικούς στρατούς ( ο Μπάρκλεϋ ντε Τόλλυ διοικούσε τον άλλο) πολεμώντας σε μία σειρά από ενέργειες οπισθοφυλακής. Οι Ρώσοι απέτυχαν να σταματήσουν τη γαλλική προέλαση στη μάχη τού Σμολένσκ τον Αύγουστο του 1812. Ο Μπάρκλεϋ είχε προτείνει μία υποχώρηση με καμένη γη, που είχε εγκρίνει ο Αυτοκράτορας Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας, αν και ο Μπαγκρατιόν προτιμούσε να αντιμετωπίσει τους Γάλλους σε μία μεγάλη μάχη. Ο Μιχαήλ Κουτούζοφ διαδέχθηκε τον Μπάρκλεϋ ως Ανώτατος Διοικητής, αλλά συνέχισε την πολιτική του μέχρι τη μάχη τού Μποροντίνο ( 7 September [Π.Η. 26 August] 1812) κοντά στη Μόσχα. Ο Μπαγκρατιόν διοίκησε την αριστερή πτέρυγα, γύρω από αυτό που έγινε γνωστό ως τα βέλη τού Μπαγκρατιόν στο Μποροντίνο, όπου τραυματίστηκε θανάσιμα. Απεβίωσε μερικές εβδομάδες αργότερα. Αρχικά τάφηκε σε μία τοπική εκκλησία, το 1839 τάφηκε ξανά στο πεδίο της μάχης τού Μποροντίνο.

• Γέφυρα Μπαγκρατιόν
• Κλάντζες Μπαγκρατιόν
• Επιχείρηση Μπαγκρατιόν

• Baynes, T. S., ed. (1878), "Prince Peter Bagration" , Encyclopædia Britannica, vol. 3 (9th ed.), New York: Charles Scribner's Sons, p. 235
• Chisholm, Hugh, ed. (1911), "Prince Peter Bagration" , Encyclopædia Britannica, vol. 3 (11th ed.), Cambridge University Press, pp. 206–207
• Danilewsky, Michailowsky (1840), Geschichte des vaterländischen Krieges im Jahre 1812, Vol. II, Riga: Edmund Götschel, https://books.google.com/books?id=GBxCAAAAcAAJ . (in γερμανική)
• Dumin, S.V., επιμ.. (1996), Дворянские роды Российской империи [Noble families of the Russian Empire], Vol. III, Moscow: Linkominvest 
• Mikaberidze, Alexander (2000), Peter Bagration: The Lion of the Russian Army, http://www.museum.ru/1812/english/Library/Mikaberidze/index.html 
• Mikaberidze, Alexander (2009), Burnham, Robert, επιμ., Peter Bagration: The Best Georgian General of the Napoleonic Wars, The Napoleon Series, http://www.napoleon-series.org/research/biographies/bagration/c_bagration1.html 
• Pollock, Sean (2012), Norris, Stephen M.; Sunderland, Willard, επιμ., "Petr Ivanovich Bagration (1765–1812)," in Russia's People of Empire: Life Stories from Eurasia, 1500 to the Present, Bloomington: Indiana University Press, σελ. 93–103 

• Marek, Miroslav. «Genealogical account of Bagration's family». Genealogy.eu. 
• Napoleon, His Army and Enemies